Karine Bechet-Golovko, Comité Valmy,14-4-21
[Το κατωτέρω άρθρο της Γαλλίδας καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και συνεργάτιδας γαλλικών μέσων ελεύθερης ενημέρωσης, έμμεσα αποκαλύπτει το είδος απάντησης που επεφύλαξε ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, στην πρόσκληση του πρόσφατα υβριστή του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάϊντεν για συνάντηση σε ουδέτερο έδαφος και επιβεβαιώνεται από τον σημερινό νέο καταιγισμό αμερικανικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, με απελάσεις διπλωματών και οικονομικά μέτρα, με την καθιερωμένη αιτιολόγηση περί ρωσικής ανάμειξης στις αμερικανικές εκλογής και ηλεκτρονικών υποκλοπών και σαμποτάζ.]
Μετάφραση /εισαγωγή Μ.Στυλιανού
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ ενισχύουν ενεργά τη στρατιωτική τους παρουσία στα σύνορα της Ρωσίας, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αναγνωρίζουν ότι η Ρωσία δεν επιθυμεί άμεση στρατιωτική σύγκρουση και είναι έτοιμη για ρεαλιστικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μπάιντεν πρότεινε στον Πούτιν, σε τηλεφωνική συνομιλία, να οργανώσουν μια συνάντηση σε ουδέτερο έδαφος.
Είναι γνωστό ότι καλός στρατηγός είναι αυτός που κερδίζει τη μάχη πριν την αρχίσει και εδώ ο Μπάιντεν αισθάνεται τον εαυτό του να βγάζει φτερά σαν τον Ρέιγκαν … Αλλά ο Πούτιν δεν είναι υποχρεωτικό να θέλει να παίξει το ρόλο του Γκορμπατσόφ. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα, ειδικά όταν η τεχνική του αιφνιδιασμού δεν γίνεται να επαναληφθεί.
Το πλαίσιο της αυξημένης διπλωματικής και στρατιωτικής πίεσης κατά της Ρωσίας συνοδεύεται από την πρόταση του Μπάιντεν να συναντηθεί με τον Πούτιν – να ρυθμίσουν τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας και να αντιμετωπίσουν τα πολλά ζητήματα για τα οποία οι στρατηγικές θέσεις των δύο χωρών δεν είναι μόνο αποκλίνουσες, αλλά συχνά ασυμβίβαστες.
Όπως επισημαίνει ο Ρώσος Υπουργός Αμύνης, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύουν τη στρατιωτική τους παρουσία στα σύνορα της Ρωσίας:
«Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να στείλει στρατεύματα κοντά στα Ρωσικά σύνορα, ανακοίνωσε ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Τσόιγκου σε συνέντευξη Τύπου στις 13 Απριλίου, αναφέροντας ότι συμμετέχουν 40.000 στρατιώτες και 15.000 μονάδες και στρατιωτικός εξοπλισμός, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών αεροσκαφών, κυρίως στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και της Βαλτικής..»
Είναι αλήθεια ότι ήδη δύο αμερικανικά πλοία, το Ρούσβελτ και το Ντόναλντ Κουκ κατευθύνονται προς τη Μαύρη Θάλασσα.
Επιπλέον, η ρητορική των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ εξακολουθεί να ορίζει τη Ρωσία ως τον εχθρό. Έναν εχθρό στις πύλες της Ευρώπης, η οποία θα πρέπει έτσι να αποδεχθεί -και να ευχαριστήσει- για την παρουσία στο έδαφός της αυτών των ξένων στρατευμάτων, τα οποία διαφορετικά θα μπορούσαν να ονομαστούν «δυνάμεις κατοχής». Στο επίκεντρο αυτής της κατασκευής μιας ρωσικής απειλής είναι πάντα η Ουκρανία, στην οποία ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ εκφράζει την υποστήριξη όλων των χωρών μελών αυτής της στρατιωτικής οργάνωσης και υπενθυμίζει ότι η υποστήριξη δεν είναι μόνο θεωρητική, αλλά η Συμμαχία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην εκπαίδευση και την εκγύμναση του ουκρανικού στρατού.
Από την πλευρά της, η Ρωσία επισημαίνει ότι αυτή η πολιτική που ακολουθούν το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία, με τους εκατοντάδες συμβούλους και εκπαιδευτές τους, οδηγεί στη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, με την κατασκευή διαφορετικών στρατιωτικών πολυγώνων, στην πραγματικότητα την καθιστά μια «πυριτιδαποθήκη».
Και όλα αυτά με στόχο να ζητήσουμε από τη Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα ρωσικά σύνορα. Επειδή η παρουσία τους από μόνη της θα εμπεριείχε τον κίνδυνο κλιμάκωσης. Όταν τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται σε ρωσικό έδαφος, ενώ τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ βρίσκονται στην Ευρώπη και στην Ουκρανία, στα ρωσικά σύνορα. Είναι εκεί προφανώς μόνο για έναν περίπατο υγείας και ως εκ τούτου δεν παρουσιάζουν κίνδυνο κλιμάκωσης έξω από την επικράτειά τους…
Σε αυτό το πλαίσιο έντασης, κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Μπάιντεν και του Πούτιν, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, υπενθυμίζοντας ότι θα υπερασπίζεται πάντα τα συμφέροντα της χώρας του και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας (η οποία αποτελεί προφανώς μέρος των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ, όπως και η Ευρώπη εν γένει) προτείνει μια συνάντηση σε μια τρίτη χώρα:
Σύμφωνα με το Λευκό Οίκο, η σύνοδος αποσκοπεί στην «οικοδόμηση σταθερής και προβλέψιμης σχέσης με τη Ρωσία» και να καταστεί δυνατό στις δυο χώρες να «συζητήσουν πλήθος θεμάτων».
Για να ολοκληρώσουμε όμως την παρουσίαση της συγκυρίας αυτής της πρότασης για συνάντηση θα πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δημοσίευσαν μιαν έκθεση προοπτικής για τις μείζονες τάσεις εξελίξεων έως το 2040, σύμφωνα με την οποία η Ρωσία δεν θα ήθελε άμεση σύγκρουση με τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και θα ήταν έτοιμη για ρεαλιστικές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η έκθεση αυτή υπογραμμίζει επίσης την ικανότητά της Ρωσίας να επηρεάζει τις εξελίξεις κατά τα επόμενα 20 χρόνια, ή ακόμη μακρύτερα, έστω και αν οι υλικές ικανότητές της μπορεί να μειωθούν. Με άλλα λόγια, αυτή η έκθεση αναγνωρίζει ότι η Ρωσία είναι ένας παράγοντας στην παγκόσμια σκηνή:
| «Είναι πιθανό ότι η Ρωσία θα παραμείνει μια δύναμη αναστάτωσης για μεγάλο μέρος ή το σύνολο των επόμενων δυο δεκαετιών, ακόμα και αν μειωθούν οι φυσικές δυνατότητές της σε σύγκριση με άλλους σημαντικούς παράγοντες», ανέφερε η έκθεση. Τα πλεονεκτήματα της Ρωσίας περιλαμβάνουν μια σημαντική συμβατική στρατιωτική δύναμη, όπλα μαζικής καταστροφής, ενεργειακούς και ορυκτούς πόρους, εκτεταμένη γεωγραφία, δημογραφικά στοιχεία και θέληση να χρησιμοποιήσει βία στο εξωτερικό, γεγονός που θα της επιτρέψει να συνεχίσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, ακόμη και μετέπειτα, στον μετασοβιετικό χώρο, και μερικές φορές πιο μακριά. “ |
Φαίνεται ότι ο Μπάιντεν αισθάνεται Ρέιγκαν, οποίος ενώ μισούσε τη Σοβιετική Ένωση και τον κομμουνισμό και ακριβώς εξαιτίας αυτού, κατάφερε να βάλει στον ντορβά του τον Γκορμπατσόφ, δίνοντάς του τα κλειδιά για να καταστρέψει τη χώρα του με τα ίδια του τα χέρια.
Ωστόσο, είναι αμφίβολο ότι ο Πούτιν αισθάνεται να θεριεύουν μέσα του οι επιθυμίες του Γκόρμπι, χωρίς να ξεχάσουμε ότι ο ρωσικός λαός σήμερα δεν έχει πλέον ψευδαισθήσεις για το «Δυτικό Θαύμα» …
