Είναι αλήθεια ότι η απεργία της 2/10 και κυρίως οι συγκεντρώσεις και οι πορείες που τη συνόδευσαν, δεν χαρακτηρίστηκαν από ιδιαίτερη επιτυχία. Και είναι αλήθεια, επίσης, ότι οι διαμάχες στο συνδικαλιστικό κίνημα που είχαν ως επίκεντρο τις διαφορές γύρω από την ημερομηνία της απεργίας, παρ’ ότι την μεγαλύτερη ευθύνη γι’αυτό φέρνουν οι εξωνημένοι εργατοπατέρες στις κορυφές της ΓΣΕΕ, δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή του συνδικαλιστικού κινήματος και της εικόνας του, το οποίο άλλωστε για σειρά άλλους ουσιαστικούς λόγους βιώνει μιά κρισιακή κατάσταση.
Πάει πολύ, όμως, για τον Κυρ. Μητσοτάκη να χρησιμοποιεί τις αδυναμίες της απεργίας και των απεργιακών κινητοποιήσεων της Τετάρτης ως αφορμή και ως κακόγουστη ευκαιρία για να εμφανισθεί με μιά υπέρ του δέοντος θρασύτητα ως”προστάτης” τάχα των πολλών (!) και ως κατήγορος των συνδικαλιστών που ταλαιπωρούν τους πολλούς!
Το κατηγορώ του Κυρ. Μητσοτάκη είναι πολύ τετριμμένο και σύνηθες σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση από την εργοδοτική πλευρά αλλά άκρως επικίνδυνο και έντονα αυταρχικό να χρησιμοποιείται από τον πρωθυπουργό της χώρας, διότι υποδηλώνει μιά επιθετικότητα κατά των συνδικάτων που δεν μπορεί να κρυφτεί και ένα βαθύ αντισυνδικαλιστικό και αντεργατικό πνεύμα.
Εκεί, όμως, που ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να κρύψει τις απώτερες προθέσεις του είναι όταν με τη δήλωσή του εμφανίστηκε ως υπερασπιστής τάχα της διαφάνειας, της δημοκρατίας και της συμμετοχής στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Ασφαλώς υπάρχουν συνδικάτα και συνδικαλιστικές παρατάξεις που υποσκάπτουν όλα τα παραπάνω είτε για να ποδηγετήσουν τους εργαζόμενους στην κοίτη της εργοδοσίας είτε για να τους χειραγωγήσουν σε ένα τυφλό παιχνίδι ανταγωνισμών για τα ποσοστά στις κάλπες και τις συνδικαλιστικές πρωτοκαθεδρίες.
Τα χειρότερα όμως δείγματα αδιαφάνειας, αυταρχισμού και απουσίας σχεδόν κάθε ίχνους συμμετοχής αντιπροσωπεύουν μέτρα σαν και αυτά που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με την παρουσία του 50%+1 στις εργατικές συνελεύσεις και στις αποφάσεις και κλιμακώνει με την καθολική ηλεκτρονική ψηφοφορία η κυβέρνηση της Ν.Δ προκειμένου να ληφθούν απεργιακές αποφάσεις, τη στιγμή μάλιστα που τα συμπληρώνει με ρυθμίσεις για εντελώς αναιτιολόγητες απολύσεις και με την αποκλειστική ευθύνη του υπεργολάβου για τα εργασιακά των εργαζομένων.
Άραγε, αφού είναι τόσο δημοκρατικά τα μέτρα σας κ. Μητσοτάκη γιατί δεν τα εφαρμόζετε και σε κάτι πολύ σπουδαιότερο από μιά απόφαση για απεργία, όπως στην εκλογή της κυβέρνησης, όταν εσείς τώρα κυβερνάτε με λιγότερο από το 40% όσων ψήφισαν (στην πραγματικότητα, αν συνυπολογίσουμε την αποχή, με 25-30% του πληθυσμού με δικαίωμα ψήφου) και με 50 κλοπιμαίες έδρες μπόνους και έχετε σχεδόν λυσσάξει να καταργήσετε και αυτήν την φαλκιδευμένη κατ’ ευφημισμό απλή αναλογική που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αφού θέλετε να αλλάξετε τους κανόνες στα συνδικάτα, φρόνιμο είναι να δώσετε το καλό παράδειγμα ξεκινώντας από την κυβέρνηση.
Κ.Τ