«Τα χειρότερα είναι σαφέστατα πίσω μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός. Πού στηρίζει αυτήν την αισιοδοξία ο κ. Τσίπρας είναι άκρως απόρρητο.
Ενα κρατικό μυστικό που αν διαρρεύσει θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια και μπορεί να αντιδράσουν άσχημα οι αγορές και να φάμε πόρτα. Ακόμα και εκείνοι οι συνάδελφοι που ειδικεύονται να κάνουν τις διαρροές του Μαξίμου ρεπορτάζ, εσίγησαν.
Εντούτοις κάποιοι άνθρωποι είναι περίεργοι -και είναι κρίμα που η περιέργεια δεν έχει γίνει ακόμα επάγγελμα- και ψάχνουν να βρουν τα ερείσματα αυτής της αισιοδοξίας σε μια χώρα πτωχευμένη και σε βαθιά κατάθλιψη.
Ανάμεσά τους και εγώ. Αλλά επειδή δεν έχουμε στοιχεία γιατί χαίρεται ο πρωθυπουργός μας και χαμογελάει όλη την ώρα, θα αρκεστούμε σε μερικές υποθέσεις εργασίας.
Η κυβέρνηση έχει δρομολογήσει ένα νέο ομολογιακό δάνειο. Δηλαδή, στο υπάρχον χρέος θα προσθέσουμε ένα καινούργιο για να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια του παλιού χρέους, το οποίο δεν μειώνεται.
Είναι ένα τέρας που αναγεννάται καταβροχθίζοντας μισθούς και συντάξεις. Ομόλογα είχε εκδώσει και η κυβέρνηση Σαμαρά κάτω από αντίστοιχες συνθήκες. Το γνωστό ομόλογο Σαμαρά ανανεώνεται με το ομόλογο Τσίπρα. Ο τότε υπεύθυνος Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, και νυν υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος, είχε δηλώσει: «Η έξοδος στις αγορές, με δεδομένο ότι το χρέος παραμένει μη βιώσιμο, απαντά στα πολιτικά και επικοινωνιακά προβλήματα της κυβέρνησης (Σαμαρά)…
»Είναι προφανές ότι η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν πρόκειται να δει καμία βελτίωση στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει» («Εφ.Συν.» 26.7.17). Να είναι αυτό μια αναχρονισμένη κριτική στο ομόλογο Τσίπρα;
Οχι, βέβαια. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την τελευταία του διάσπαση και την αποχώρηση του Αριστερού Ρεύματος (τώρα ΛΑ.Ε.), συνειδητά ή ασυνείδητα επέλεξαν ένα καθαρά αρχηγοκεντρικοδεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (ακραίο Κέντρο), και το μέλλον τους εξαρτάται από την εύνοια του αρχηγού και του περιβάλλοντός του.
Με τη λίστα οι βουλευτές στην ουσία δεν εκλέγονται. Διορίζονται από τον αρχηγό στην εκλόγιμη θέση. Και αυτό επιτυγχάνεται διά της υποταγής. Με άλλα λόγια, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σε νεοφιλελεύθερο περιβάλλον.
Και εδώ έχουμε ακόμα έναν θρίαμβο του καπιταλισμού. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μία ανανέωσε την πολιτική του εκπροσώπηση. (Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση) και από την άλλη, διέλυσε αυτό που λέγαμε Αριστερά, συνεχίζοντας την πορεία των μνημονιακών προκατόχων του. Στην ουσία το ίδιο έργο παίζεται από την εποχή του Γ. Παπανδρέου.
Αυτό που αλλάζει είναι οι ρόλοι. Αλλά ο σκηνοθέτης είναι πάντα ο ίδιος: η γερμανική Ε.Ε. Και αφού ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε την Αριστερά σε Δεξιά, φυσικό επακόλουθο ήταν να ανατρέψει και τα νοήματα της γλώσσας. Και ίσως βρεθεί κάποιος λεξικογράφος του ΣΥΡΙΖΑ για να καταλάβουμε τη νέα γλώσσα. Π.χ. θα καταργήσουμε τα μνημόνια σημαίνει θα φέρουμε νέα μνημόνια.
Ο λαός δεν θα πληρώσει ούτε ένα ευρώ παραπάνω, σημαίνει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και αύξηση της φορολογίας. Και πολλά άλλα. Τα χειρότερα είναι σαφέστατα πίσω μας σημαίνει πως τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
Αλλά ας δούμε τι λέει επ’ αυτού ο διευθυντής ερευνών του ΕΚΚΕ Διονύσης Μπαλούρδος σε μια συνέντευξη που έδωσε στην πάντοτε εύστοχη Ιωάννα Σωτήρχου («Εφ.Συν.» 24.7.17). «Μερικά πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, όπως είναι η ένταση της φτώχειας, όπου η κατάσταση είναι δραματική, η διάρκειά της, αφού δύσκολα καταφέρνει κάποιος να ξεφύγει. (…)
Η φύση της φτώχειας φαίνεται να έχει αλλάξει: υπό τις συνθήκες αύξησης των ανέργων (ή φτωχών εργαζομένων) το μέλλον μεγάλων κοινωνικών ομάδων γίνεται λιγότερο ασφαλές, πιθανόν πιο σκοτεινό και ακαθόριστο».
Και εκεί που πιστεύαμε πως είμαστε Ευρώπη, η έρευνα του ΕΚΚΕ μάς προσγειώνει. Είμαστε εγγύτερα σε φτωχές πρώην σοσιαλιστικές χώρες: Βουλγαρία, Ρουμανία, Κροατία, Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία. Τα στοιχεία που παραθέτει η έρευνα είναι συγκλονιστικά.
Θα αναφερθώ μόνο σε ένα. Το 35,6% των Ελλήνων βιώνουν τον αποκλεισμό και τις στερήσεις (δηλαδή παραπάνω από ένας στους τρεις). Σε χειρότερη θέση από μας βρίσκεται μόνο η Λετονία. Αλλά, όπως πάμε, πιθανότατα να την ξεπεράσουμε. Ακόμα μια ελληνική πρωτιά, αυτή τη φορά από Αριστερά.
Ποια είναι τα προγράμματα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για την καταπολέμηση αυτής της εθνικής συμφοράς; Κανονικά θα έπρεπε το θέμα αυτό να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Είδατε πολλά πρωτοσέλιδα ή εκπομπές με αυτό το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα; Και μια έρευνα του ΕΚΚΕ δεν έχει το κοινό του «Survivor».
Μήπως η πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού είναι η ραγδαία φτωχοποίηση των λαών και καλός κυβερνήτης είναι αυτός που αυξάνει τους ρυθμούς αποκλεισμού και στερήσεων χωρίς τελειωμό; Η πραγματικότητα, τόσο στη χώρα μας, όσο και στην Ε.Ε. το επιβεβαιώνει.
*Πηγή: efsyn.gr
