Η εφημερίδα Espresso τιμά τη χούντα προσφέροντας στους αναγνώστες της, το Σάββατο 21 Απριλίου, δύο cd και όπως διαβάζουμε στην παρουσίαση – αναγγελία του προσεχούς φύλλου: «Μη χάσετε το Σάββατο με την Espresso. Ένα πρωινό του Απρίλη. Ένα συλλεκτικό ηχητικό ντοκουμέντο με κλαρίνα, εμβατήρια και επίκαιρα της επταετίας, σε μία διπλή συλλογή. Σε πρώτη κυκλοφορία!».
Η εφημερίδα τιμώντας, έτσι, το απριλιανό πραξικόπημα γιορτάζει με κλαρίνα, πενήντα ένα χρόνια από την επιβολή της αμερικανοκίνητης επτάχρονης στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα, μιας και στη χώρα καταλύθηκε η Δημοκρατία και κατεστάλησαν ολοκληρωτικά οι πολιτικές ελευθερίες.
Τιμά και γιορτάζει το γεγονός ότι η χώρα βούλιαξε στο καθεστώς βίαιου αυταρχισμού, διώξεων και καταστολής ως η φυσική συνέχεια του δεξιού μετεμφυλιακού κράτους, την περίοδο που διαμορφώνονταν ένα ενιαίο λαϊκό και δημοκρατικό κίνημα με προμετωπίδα τις καθαρές δυνάμεις της αριστεράς.
Τιμά και γιορτάζει με κλαρίνα και εμβατήρια τις διώξεις, τα βασανιστήρια, το ΕΑΤ – ΕΣΑ, τους νεκρούς του αντιδικτατορικού αγώνα, τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, την εισβολή στη Κύπρο.
Τιμά και γιορτάζει με κλαρίνα και εμβατήρια, αποτίοντας φόρο τιμής στη σχέση της χούντας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη λογοκρισία και ό,τι φάνταζε στο μυαλό των στρατόκαυλων εκείνης της εποχής αντίθετο με το δόγμα του γνωστού «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» και τα χρηστά ήθη και… έθιμα.
Το δημοσιογραφικό ήθος, η δεοντολογία, το ύφος και το προφίλ της Espresso εκφράζει αλλά και εκφράζεται απόλυτα με τη μουσική αισθητική των ψευτοδημοτικών τραγουδιών με ήχους ψευτοκλαρίνων και πρωτόλειους στίχους εξύμνησης των πρωτεργατών της χούντας, κατασκευασμένα κατά παραγγελία όπως ακριβώς και τα εμβατήρια του στρατού για την ανύψωση του εθνικού φρονήματος.
Την ημέρα της θλιβερής επετείου του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών επιλέγουν κάποιοι να προκαλούν μοιράζοντας cd με δήθεν αθώα δημοτικά ή πατριωτικά εμβατήρια και εξώφυλλο το στρατιώτη μέσα στον Φοίνικα -το χουντικό σύμβολο δηλαδή- με τίτλο «Ένα πρωινό του Απρίλη», λες και πρόκειται για «γλυκιά ανάμνηση».
Οι νοσταλγοί της χούντας δεν μπορούν να κρυφτούν και δυστυχώς βρίσκουν χώρο στις φυλλάδες τους, στήνοντας χορούς και πανηγύρια, προκαλώντας άλλη μια φορά την ιστορική μνήμη. Παραποιώντας συνειδητά την πρόσφατη κοινωνική και πολιτική ιστορία του τόπου που γράφτηκε με αγώνες, θυσίες και αίμα.
Είναι αλήθεια πως οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται όπως και οι εμφυλιοπολεμικές ή φιλοχουντικές, φιλοναζιστικές ψυχώσεις, που κάποιοι ανακαλύπτουν ξανά, για τους δικούς του λόγους ο καθένας.
Μη φανεί παράξενο, λοιπόν, αν την Πρωτομαγιά ήμερα τιμής των αγώνων του εργατικού κινήματος αλλά και ιστορική ήμερα μνήμης των εκτελεσθέντων στο σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, η φυλλάδα μοιράζει το ιδεολογικό μανιφέστο του ναζιστικού κόμματος «Ο Αγών μου», το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ που έγραψε ο ίδιος.
Κλαρίνα και επταετία, Espresso, Μακελειό, Κλικ, Κωστόπουλος και «ξεβλάχεμα» όψεις του ίδιου νομίσματος που σέρνεται στον κατήφορο της δημοσιογραφίας, σαν το φίδι που έσκασε από το αυγό.
Ας έχουμε το νου μας και αυτή τη φορά ή καλύτερα «φοβού τους χουντικούς και δώρα cd, φέροντας».
*Πηγή: tetartopress.gr
