Αλέξης Τσίπρας: Όσο ποτέ συστημικός ευρωατλαντιστής, μερκελιστής και φιλοαμερικανός
Σε εφιάλτη έχει εξελιχθεί, μετά τα μεγάλα ψέματα που είπε στην Διεθνή Έκθεση το 2004, η Θεσσαλονίκη για τον Αλέξη Τσίπρα.
Μόνο ως Βατερλό για τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά και τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής, κατ ‘ευφημισμό, αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη.
Οι πάντες έμειναν “εμβρόντητοι” όταν άκουσαν τον Αλέξη Τσίπρα να τονίζει ωμά και με έμφαση και μάλιστα δύο φορές, ότι τάσσεται υπέρ της επανεκκίνησης των διερευνητικών συνομιλιών, δηλαδή του ελληνοτουρκικού διαλόγου, προβάλλοντας ως άλλοθι την κίνηση Ερντογάν να αποσύρει το Oruc Reis από την Ανατολική Μεσόγειο.
“Ξέχασε” ο Αλέξης Τσίπρας στο όνομα της πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο, πολιτική την οποία εφάρμοσε και με το παραπάνω ως πρωθυπουργός, ότι την ίδια ώρα στην ΑΟΖ της απροστάτευτης Κύπρου, η οποία “βρίσκεται μακριά”, οργιάζουν δύο τουρκικά πλοία έρευνας και γεωτρήσεων.
Ξέχασε ο Αλέξης Τσίπρας το “casus belli” της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας, ξέχασε τις γκρίζες ζώνες, ξέχασε το Τουρκολυβικό μνημόνιο, ξέχασε ακόμα ότι το Oruc Reis κάνει απλώς διάλειμμα, για να επανέλθει, σύμφωνα με τον Ερντογάν, δριμύτερο κ.λ.π κ.λ.π
Ξέχασε με δύο λόγια ο Αλέξης Τσίπρας, ότι ένας τέτοιος διάλογος με αυτόν τον χαρακτήρα και περιεχόμενο γίνεται μόνο από χώρες που έχουν “ηττηθεί” σε πόλεμο και δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά το φύλο συκής για την εκχώρηση κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Πέραν αυτού, τίποτα το εναλλακτικό δεν ακούσαμε από τον Αλέξη Τσίπρα απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία, στο όνομα της πανδημίας, βουλιάζει και πνίγει την οικονομία και την κοινωνία, πέραν από εκ του ασφαλούς προτάσεις για παροχές, τις οποίες, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείτο πεισματικά να υλοποιήσει τόσα χρόνια ως κυβέρνηση.
Και φυσικά, ο Αλέξης Τσίπρας είπε πάλι ψέματα για να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα: που θα βρεθούν τα λεφτά, διότι σε μια χώρα, χωρίς εθνικό νόμισμα και εθνική νομισματική πολιτική, η εξεύρεση χρημάτων σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη υπερχρέωση της Ελλάδας και άρα εσαεί λιτότητα ως αιώνια αποικία χρέους. Γι’ αυτό μια ανεξάρτητη εθνική οικονομική πολιτική με πυρήνα μια εθνική νομισματική πολιτική που θα παρέχει αθρόα ρευστότητα στο κράτος και την οικονομία, χωρίς να επιβαρύνει το χρέος, είναι προϋπόθεση για ένα μεγάλο επενδυτικό και κοινωνικό σχέδιο διεξόδου και προοπτικής για τη χώρα.
Το αμίμητο, όμως, που είπε ο Τσίπρας, όταν πιέστηκε στη συνέντευξη τύπου, είναι ότι δεν έπραττε αυτά που όφειλε να πράξει ή και έκανε ως κυβέρνηση πράγματα που δεν ήθελε, γιατί είχε το πιστόλι της Τρόικας στον κρόταφο και εξαναγκαζότανε .
Το πιστόλι, όμως, στον κρόταφο του δεν το είχε βάλει η Τρόικα αλλά ο ίδιος, ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο και εφαρμόζοντας το πιστά και κατά γράμμα, στο όνομα της υποτελούς Ελλάδας του ευρώ, των Τραπεζών, της Γερμανίας και του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Αλλά και τώρα που ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται, ψευδώς βέβαια, ότι δεν υπάρχει στη χώρα μνημόνιο και τώρα, όμως, δεν προτείνει, όπως κατ’ επανάληψη είπε στη συνέντευξή του, την εθνικοποίηση των τραπεζών αλλά μόνο τον κυβερνητικό έλεγχο μιας εξ’ αυτών, που το δημόσιο έχει σχετική πλειοψηφία, ξεχνώντας, όμως και πάλι ότι και αυτό απαιτεί την έγκριση των Θεσμών και επομένως χαιρετίσματα!
Η Ελλάδα όσο ποτέ χρειάζεται σήμερα ένα μεγάλο θετικό μέτωπο εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, που θα βάλει στο περιθώριο τα κόμματα του κατεστημένου και το χρειάζεται ως θεμελιώδη προϋπόθεση για να ανασάνει και να αποκτήσει νέους ορίζοντες η χώρα μας.
Άρης Δημητρίου