Ο Γ. Παπανδρέου, αν η Ελλάδα ήταν μια χώρα που τιμούσε και σεβόταν την αξιοπρέπεια της και τις Συνταγματικές προβλέψεις της, θα έπρεπε να είχε καθίσει στο σκαμνί Ειδικού Έκτακτου Δικαστηρίου με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για τα “λεφτά υπάρχουν“, τα οποία κατέληξαν στο προδοτικό και πραξικοπηματικό πρώτο μνημόνιο.
Πίσω από τον ΓΑΠ θα έπρεπε να ακολουθήσουν σε Ειδικό Δικαστήριο οι Λ. Παπαδήμος, Α. Σαμαράς, Β. Βενιζέλος, Αλ. Τσίπρας και Γ. Στουρνάρας, γιατί συνεχίζοντας το δρόμο του ΓΑΠ, ξεπούλησαν, λεηλάτησαν και υποθήκευσαν με τη σειρά τους τη χώρα.
Αντί, όμως, του Ειδικού Δικαστηρίου, που θα καταδίκαζε παραδειγματικά τον ΓΑΠ, ο τελευταίος γνώρισε την ασυλία και την “επιβράβευσή” με την αδιάλειπτη εκλογή του ως βουλευτή (!), έτσι ψηφίζει ο λαός (!). Κατ’ αυτόν τον τρόπο φθάσαμε σήμερα να έχει ο ΓΑΠ το θράσος, κατ’ άλλους το κατάντημα, να θέτει υποψηφιότητα για την Προεδρία του ΚΙΝΑΛ. Και για να μην ξεχνιόμαστε το ΚΙΝΑΛ είναι η μετονομασία του παλιού ΠΑΣΟΚ, το οποίο ο ΓΑΠ με τις μνημονιακές του επιλογές χαντάκωσε, εξευτέλισε και συρρίκνωσε. Και αναγκάστηκε αυτό απισχνασμένο ΠΑΣΟΚ να μετονομαστεί σε ΚΙΝΑΛ για να ξεπλύνει τη χλεύη και κυρίως για να γλιτώσει το υπέρογκο χρέος του ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες και τις ποινικές διώξεις σε στελέχη του.
Η κάθοδος φυσικά του ΓΑΠ στη κούρσα για την Προεδρία του ΚΙΝΑΛ δεν υπήρξε τυχαία επιλογή αλλά πραγματοποιείται βάση σχεδίου στο οποίο συμμετέχουν αμερικάνικοι κύκλοι, εγχώριοι διαπλεκόμενοι ολιγάρχες, ακόμα και ηγετικοί κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι εκ των οποίων αμφισβητούν εδώ και αρκετό καιρό και σφοδρά τον Αλ. Τσίπρα, θεωρώντας ότι έχει “καεί” για μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας, πράγμα φυσικά για το οποίο δεν έχουν και πολύ άδικο.
Ο ΓΑΠ, βεβαίως, δεν φιλοδοξεί απλώς να γίνει Πρόεδρος ενός μικρού, σπαρασσόμενου κόμματος, όπως το ΚΙΝΑΛ. Οι αυταπάτες του αποβλέπουν σε πολύ ανώτερα αξιώματα εξουσίας στη χώρα!
Από τη πρώτη δήλωσή του ο ΓΑΠ κατέστησε επί της ουσίας σαφές ότι επιδιώκει την “αντιδεξιά” σύμπλευσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και τον Γ. Βαρουφάκη, άλλωστε στην πραγματικότητα μοιάζουν όλοι αυτοί μεταξύ τους περίπου ως σταγόνες νερού!
Φυσιολογικά, μια τέτοια πρόθεση του ΓΑΠ θα έπρεπε να ευχαριστήσει και να οδηγήσει σε “πανηγυρισμούς” τον Αλ. Τσίπρα και τους περί αυτόν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού υποτίθεται ότι έτσι θα μπορούσε να ανοίξει κάποιος δρόμος για να εκπληρωθούν οι διακαείς επιδιώξεις τους για συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ.
Και όμως οι Τσιπραίοι του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν να στάζουν χολή με την υποψηφιότητα του ΓΑΠ και ας δήλωνε ο τελευταίος ανοιχτός σε “προοδευτική κυβέρνηση” με την ήττα του Μητσοτάκη.
Ο λόγος αυτής της στάσης των Τσιπραίων μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητός. Ο Αλ. Τσίπρας βλέπει στο πρόσωπό του ΓΑΠ όχι τόσο έναν εν δυνάμει σύμμαχο αλλά περισσότερο έναν ανταγωνιστικό επίδοξο διεκδικητή της πρωτοκαθεδρίας του ψευτοπροοδευτικού και δήθεν αντιδεξιού μπλοκ και πάντως σε κάθε περίπτωση ένα πολιτικό πρόσωπο που μπορεί να υποβαθμίσει τη δική του παρουσία ή και να «θάψει» οριστικά τα ήδη «ενταφιασμένα» πρωθυπουργικά σχέδια του, που τον δείχνουν στις προτιμήσεις των πολιτών πίσω από τον “κανένα” για την πρωθυπουργία.
Όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα το υποτελές και πολλαπλά παραδομένο κατεστημένο πολιτικό σκηνικό της χώρας θα φτάσει στο έσχατο σκαλί παρακμής και εξευτελισμού, εν μέσω μιας Ελλάδας που απειλείται και ταπεινώνεται εθνικά, μιας κυβέρνησης που βουλιάζει, μιας μνημονιακής αντιπολίτευσης που μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε τσίρκο και μιας κοινωνίας που όλο και περισσότερο θα πένεται και θα εξαθλιώνεται.
Ζητείται διέξοδος στη χώρα με μια βαθιά δημοκρατική ΑΝΑΤΡΟΠΗ από μια νέα έντιμη Εθνική αντιμνημονιακή ηγεσία για την εθνική ανεξαρτησία, την ανασυγκρότηση, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη λαϊκή συμμετοχή και την πραγματική δημοκρατία στον τόπο.
Από το μνημονιακό, παραδομένο στην ξενοκρατία και στην εγχώρια πειρατική ολιγαρχία, συνονθύλευμα των Μητσοτακο-Τσιπρο-Παπανδρέων το μόνο που μπορεί να προκύψει είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής του τόπου!
Ν.Ζ
