Και γεννήθηκε Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης 700 μελών (!) της “κυβερνώσας (ψευδο) Αριστεράς” του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, έλεος, ούτε το Κ.Κ Κίνας δεν έχει Κεντρική Επιτροπή τέτοιου μεγέθους.
Η γελοιότητα και η κοροϊδία έχουν όρια. Δυστυχώς οι “πολιτικάντηδες” του ΣΥΡΙΖΑ τα έχουν ξεπεράσει. Διότι όργανο με 700 μέλη είναι καλό για να χειροκροτάει, να μοιράζει στα μέλη του τίτλους εξαργυρώσιμους, αν και όταν η “κυβερνώσα Αριστερά” επανέλθει αλλά δεν μπορεί να συσκεφθεί, να διαβουλευθεί και να λειτουργήσει.
Ο μαγικός αριθμός, όμως, των 700 μελών είναι απαραίτητος, όχι για να παίρνονται από το Σώμα αποφάσεις αλλά για να μοιράζονται απλώς τίτλοι, ενώ τις αποφάσεις θα τις λαμβάνει η “παρέα” του Τσίπρα και ο ίδιος ο Τσίπρας, πράγμα που το ξέρουν αλλά ουδόλως ενοχλεί τους κεντρικο-επίτροπους που τους ενδιαφέρουν άλλα πράγματα: καμία θεσούλα στην πολιτική κοινωνία και γιατί όχι στην κρατική εξουσία για πελατειακές σχέσεις και διαπλοκές.
Ο αριθμός των 700 είναι επίσης απαραίτητος για να ισχύσει η ρήση, ” όλοι οι καλοί χωράνε” και δεν περισσεύει κανείς από τον αχταρμά. Χωράνε καμιά 400-αριά περίπου από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, ποιον παλιό, που λέει ο λόγος παλιό. Και κυρίως χωράνε καμιά 300-αριά εγκαταλελειμμένα “στελέχη” του ΠΑΣΟΚ που είχαν μείνει στα αζήτητα, ορφανά του ΓΑΠ και αποτυχημένοι πολιτευτές οι περισσότεροι, που δεν κουβαλάνε μαζί τους ούτε την οικογένεια τους, ενώ και αυτοί που τους χαιρετάνε στο δρόμο, τους σέρνουν τον αναβαλλόμενο μόλις προσπεράσουν.
Κι’ όμως μέσα στον πανικό και τα αδιέξοδα της η ηγετική παρέα του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει όλους αυτούς τους ξεπεσμένους της πολιτικής, συνυπεύθυνους της ελληνικής καταστροφής, ως χρυσάφι και όχημα ανάκτησης της χαμένης επιρροής και άκουσον-άκουσον αξιοπιστίας.
Δεν έμεινε γραμματέας του ΓΑΠ, υπάλληλος στο γραφείο του, φίλος έστω εξ ακοής, οδηγός ακόμα και θυρωρός του που να μην βρήκε θέση μέσα στους 700.
Για νέο ξεκίνημα μίλησε σε αυτήν την Κεντρική Επιτροπή ο Αλ. Τσίπρας, για την Αριστερά της εποχής μας και για ένα συμμετοχικό και ανοιχτό κόμμα, καταχειροκροτούμενος κυρίως για τα δύο τελευταία, τα οποία οι χειροκροτητές τα εννοούσαν ως δική τους συμμετοχή στην ενδεχόμενη εξουσία και ως ανοιχτές πόρτες για να εισβάλλουν νέοι ημέτεροι στο παιχνίδι.
Νέο ξεκίνημα, όμως, δεν μπορεί να γίνει με παλιά φθαρμένα υλικά κατεδάφισης που έχουν προσκυνήσει τους πάντες και τα πάντα, από την ελληνική ολιγαρχία και τους τραπεζίτες, μέχρι όλα τα κέντρα υπερεξουσίας στην αποικία, από την Τρόικα και την Ε.Ε, έως το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ κλπ κλπ.
Νέο ξεκίνημα δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρξει ουσιαστική αυτοκριτική, καυτηριασμός όλων των πολιτικών που μετάλλαξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρξουν νέες μεταβατικές ριζοσπαστικές προγραμματικές κατευθύνσεις που να θέτουν και να υλοποιούν στην πράξη το όραμα για μια νέα, ανεξάρτητη, παραγωγική, βαθιά δημοκρατική και δίκαιη Ελλάδα.
Όλα τούτα, όμως, συνιστούν όνειρα θερινής νυχτός για τον ΣΥΡΙΖΑ των κεντρικών στελεχών και τα υπολείμματα του διαλυμένου ΠΑΣΟΚ που περιμάζεψε.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια βαθιά ανατροπή και ο ελληνικός λαός νέες αντιλήψεις και μια νέα πολιτική και αγωνιστική στάση.
Αλλιώς το προτεκτοράτο της Γερμανοαμερικανοκρατίας θα καταντήσει σε λίγο και ακρωτηριασμένος δορυφόρος της Άγκυρας.
Οι καιροί ου μενετοί….
Ν.Ζ