Υπάρχει το Σύστημα και η τρομοκρατία. Μια τρομοκρατία με ποικίλες μορφές και εκφάνσεις. Η τρομοκρατία των τζιχαντιστών, η τρομοκρατία του φασισμού, η τρομοκρατία του ενός που παίρνει ένα όπλο και καθαρίζει όποιον βρει μπροστά του, η τρομοκρατία που καθορίζεται με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης… Διάφορα τα είδη ποικίλοι οι εκτελεστές.
Ωστόσο ο νικητής πάντα είναι εκείνος που διαμορφώνει του κανόνες στο τέλος.
Το Σύστημα είναι όμως εκείνο που στο τέλος που επιβάλλεται. Αυτό έχει τα εργαλεία και τους μηχανισμός για να επικρατήσει. Για να υπαγορεύσει τα θέλω και τα πρέπει. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που γίνεται το ίδιο, τρομοκράτης.
Και Σύστημα είναι:
1.Η σύγχρονη μορφή παγκοσμιοποίησης που θέλει τα 2/3 και πανω του πλανήτη να λιμοκτονεί και το υπόλοιπο να ζει βάρος του. Χώρες με φυσικό πλούτο και να καταδικάζονται σε αργό θάνατο μέσα από μια ιδιότυπη ομηρία και εμπάργκο επειδή δεν ενέδωσαν στις ισχυρές πολυεθνικές. Άλλες όπως πχ η Χιλή να υποκύπτουν σε πραξικοπήματα… γνωστές οι κατά καιρούς επεμβάσεις της CIA στο εσωτερικό χωρών για “διορθωτικές” επιχειρήσεις. Όπου δεν πέφτει λόγος- Πραξικόπημα- πέφτει ράβδος -ΔΝΤ-.
2.Οι Τράπεζες και οι Οίκοι Αξιολόγησης αποτελούν εργαλεία της σημερινής παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Μαζί με το ΔΝΤ κανοναρχούν και ενορχηστρώνουν την χειραγώγηση χωρών και λαών. Στην Ευρώπη η ΕΕ σε αγαστή συνεργασία ακολουθεί καταδικάζοντας εκατομμύρια Ευρωπαίους, κυρίως του Νότου, στην ανέχεια και στην απόγνωσή. Πολλοί χάνουν το σπίτι τους, χιλιάδες σέρνονται στους δρόμους και στα καλντερίμια ανέστιοι και στην ουρά για τα κοινωνικά συσσίτια. Άλλοι μην αντέχοντας την δυστυχία δίνουν πρόωρο τέλος στην ζωή. Όσοι υπολείπονται δεν βλέπουν κανένα μέλλον.
Στην Ελλάδα:
Ο λαός άγεται και φέρεται ανάμεσα από ένα δικομματισμό που ανταγωνίζεται σε εθνικιστικές κορώνες είτε σε υποσχέσεις για ελάχιστα ψιχία. Το παιχνίδι στήνεται σε συνεργασία με εξωτερικές κι εσωτερικές δυνάμεις. Στο εσωτερικό η ψαλίδα ανάμεσα στον λαό και το κεφάλαιο μεγαλώνει με συντριπτική υπεροχή του τελευταίου. Στα δάχτυλα μετρώνται οι ελάχιστοι που κάνουν κουμάντο στην χώρα και βρίσκονται συνήθως πίσω από τα κόμματα. Είναι αυτοί που έχουν μοιράσει τον τόπο σε τιμάρια επιρροής. Που ελέγχουν την οικονομία και χειραγωγούν κάθε κοινωνική διεκδίκηση. Που κατευθύνουν ακόμα το Εκλογικό Σώμα μέσα από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων.
Είναι συνήθως οι ίδιοι που μοιράζουν ποσοστιαία την συνδρομή τους ανάλογα με την προοπτική που έχει το εκάστοτε κόμμα.
Αυτή η ολιγαρχία απολαμβάνει την ασυλία να λέει και να πράττει κατά το δοκούν. Συνήθως δε, ακαταδίωκτα. Αυτή, κατέχει και τα μέσα της επιβολής. Αυτή κατευθύνει ακόμα και την καταστολή. Αυτή τέλος είναι η προνομιούχα κάστα που στηρίζεται από το σύστημα και την στηρίζει το σύστημα. Κι είναι αυτή που με τρόπο της ασκεί μια ιδιότυπη βία στον λαό.
Απέναντι σ’ αυτή την βία αντιπαρατίθεται η άλλη βία. Στην επίσημη έχουμε την ανεπίσημη. Στην ορατή, την αόρατη. Στην κρατούσα την περιθωριακή. Στην διωκώμενη, την νόμιμη. Και ένα είναι βέβαιο: Ότι όπου υπάρχει πίεση υπάρχει και αντίδραση. Κι αυτή η αντίδραση είτε φοράει κίτρινα γιλέκα, είτε εκδηλώνει την θέση της μέσα από πορείες και κοινωνικούς αγώνες είτε μετέρχεται ενίοτε ακραίες λύσεις. Διαλέγετε και παίρνετε.
