Alexandre Lemoine/ Réseau International/ 17 -2- 2021
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Συνήθως, οι άνθρωποι προτιμούν να ακούουν ότι ακούγεται ευχάριστα. Όπως το επιβεβαιώνει τέλεια η πρόγνωση της αμερικανικής στρατιωτικής υπηρεσίας Stratfor στο τουρκικό εθνικό κανάλι TR1, σύμφωνα με το οποίο μέχρι το 2050 η Τουρκία θα ενισχύσει σημαντικά την παρουσία της σε αρκετές περιοχές.
Σύμφωνα με τον χάρτη της, μέχρι το 2050 η Τουρκία θα επεκτείνει σημαντικά την περιοχή επιρροής της προς διάφορες κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, αναλυτές έχουν προβλέψει ότι η Άγκυρα θα καταφέρει να ενισχύσει τις θέσεις της σε αρκετές περιοχές της νότιας Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, του Κουμπάν, των Καλμούχων , στην περιοχή του Αστρακάν και των δημοκρατιών του Βόρειου Καυκάσου.
Η Γεωργία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, αρκετά εδάφη του Καζακστάν, του Ουζμπεκιστάν και του Τουρκμενιστάν, καθώς και τα εδάφη της Ελλάδας και οι αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονμπάς αναμένεται να βρίσκονται υπό τουρκική επιρροή. Επιπλέον, σύμφωνα με ειδικούς, οι θέσεις της Τουρκίας στις χώρες του Κόλπου, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη αναμένεται να ενισχυθούν.
Τον Νοέμβριο του 2020, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μίλησε για την ηγεσία της δημοκρατίας στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Σύμφωνα με τον ίδιο, η χώρα του έχει την ικανότητα να επεκτείνει την εξουσία και την επιρροή της στη νέα πολιτική και οικονομική τάξη.
Τον Ιούνιο του 2020 ανακοινώθηκε ότι το Γενικό Επιτελείο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων καταρτίζει σχέδιο εισβολής στην Ελλάδα και στην Αρμενία. Το πρώτο ονομάστηκε «Aka Bey» από τον εμίρη των Σελτζούκων «γνωστόν και ως Τσάκα Μπέη, του οποίου ο στόλος κατέκτησε τα νησιά της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της Ρόδου τον 11ο αιώνα στο Αιγαίο Πέλαγος. Ο δεύτερος ονομάστηκε Αλτάι προς τιμήν του Στρατηγού Φαχρετντίν Αλτάι, ο οποίος διοικούσε ένα από τα σώματα κατά τη διάρκεια του Τουρκικού Πολέμου για την Ανεξαρτησία.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις Αμερικανών ειδικών, μεταξύ άλλων, του Τουρκμενιστάν, οι δυτικές περιοχές του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν θα πρέπει να “διαλυθούν” μέσα στην Τουρκία.
Απέχει πολύ από το να είναι μυστικό για τον λαό της Κεντρικής Ασίας το γεγονός ότι η περιοχή τους διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση του λεγόμενου “τουρκικού κόσμου”, ο οποίος, σύμφωνα με την Άγκυρα, πρέπει να αντιπροσωπεύει τουλάχιστον έναν κοινό οικονομικό, πολιτιστικό και στρατιωτικό-τεχνικό χώρο, αν όχι ένα συμμαχικό κράτος.
Για το σκοπό αυτό, η Τουρκία έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο ενώσεων ένταξης, από το Turksoy (Διεθνής Οργανισμός Τουρκικού Πολιτισμού) μέχρι τα θεμέλια για την υλοποίηση έργων στο έδαφος του Μεγάλου Τουράν. Δεν θα ήταν κακή ιδέα η φιλοδοξία των μητρικών λαών να αναπτύξουν τη συνεργασία τους, αν δεν γνωρίζαμε πώς αντιλαμβάνεται ο «τουρκικός κόσμος» την τουρκική κυβέρνηση.
Πίσω από τα πολλά «δέντρα» έλξης με τη μορφή επενδύσεων, στρατιωτικής συνεργασίας, φεστιβάλ και σχολείων, το «δάσος» του νέο-οθωμανισμού ξεχνιέται εύκολα.
Επιπλέον, ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Τουρκία εξέφρασε την επιθυμία να “ηγηθεί” των πρώην δημοκρατιών της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είχε δηλώσει ότι η χώρα του έχει μοναδική προοπτική για “καθορισμό του πολιτικού μέλλοντος των Μουσουλμανικών δημοκρατιών της ΚΑΚ”. Ενώ ο πρώην επικεφαλής της ειδικά δημιουργημένης Τουρκικής Υπηρεσίας Συνεργασίας και Ανάπτυξης (TIKA), Αμπντουλχαλούκ ‘Άι’ δήλωσε ότι “η Τουρκική Δημοκρατία ήταν διάδοχος της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και πρέπει να δημιουργήσει συμμαχία με το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, την Κιργισία και το Τουρκμενιστάν”.
Αυτό παρουσιάζει από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία τα πολλά παραδείγματα της χρήσης της ήπιας δύναμης από την Άγκυρα στις χώρες της Κεντρικής Ασίας. Οι αρχές στην περιοχή ενδέχεται ξαφνικά να ανακαλύψουν ότι χιλιάδες στρατιώτες, πράκτορες, στρατιώτες, ιμάμηδες, πομποί, μηχανικοί και δάσκαλοι εκπαιδευμένοι στην Τουρκία έχουν γίνει Τούρκοι.
Φυσικά, ο Ρετζέπ Ερντογάν, εμπνευσμένος από τις επιτυχίες του στρατού των Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, εκτίμησε τις προβλέψεις του Στράτφορ. Ακριβώς όπως οι Αμερικανοί στρατηγοί που τους αρέσει να δημιουργούν φαντάσματα μιας Ευρύτερης Κεντρικής Ασίας, μιας Μεγάλης Μέσης Ανατολής και ούτω καθεξής, ενώ αναθερμαίνουν τους καημούς φαντάσματα των αρχαίων αυτοκρατοριών.
Αλλά θα ευχαριστήσουν τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, οι οποίες έχουν τόσο εύκολα σβηστεί από τον παγκόσμιο χάρτη από αυτούς τους Αμερικανούς “προφήτες”;
