Το δεύτερο συνέδριο του Podemos: Κόμμα-κίνημα ή κόμμα εκλογική μηχανή; (Συζητώντας με τον Χάιμε Παστόρ)

«Ας τε­λειώ­νου­με με το θέαμα, ήρθε ή ώρα της πο­λι­τι­κής», γρά­φει ο Μα­νου­έλ Γκαρί, οι­κο­νο­μο­λό­γος και στέ­λε­χος του Podemos και των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας στο άρθρο του «Η στιγ­μή Podemos» λίγες μέρες πριν από το δεύ­τε­ρο συ­νέ­δριο του Podemos, γνω­στό και ως Vistalegre II.
To δεύ­τε­ρο συ­νέ­δριο του όχι πια νε­α­ρού (όπως γρά­φα­με πριν από τρία χρό­νια) αλλά «έφη­βου» κόμ­μα­τος θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στις 10-11 Φλε­βά­ρη. Στο συ­νέ­δριο, αντί­θε­τα με την προη­γού­με­νη φορά, οι πλατ­φόρ­μες δεν είναι δύο αλλά τρεις.(Βλέπε άρθρο με τίτλο «Αί­τη­μα για δη­μο­κρα­τία και απο­φυ­γή των λαθών αλά ελ­λη­νι­κά 22/12 στο Rp)». Οι τρεις πλατ­φόρ­μες, αυτή του Πά­μπλο Ιγλέ­σιας, αυτή του Ινίγο Ερε­χόν, του Νο2 όπως τον ονο­μά­ζουν τα ΜΜΕ, και η πλατ­φόρ­μα των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, συμ­με­τέ­χουν με ξε­χω­ρι­στά κεί­με­να στη συ­νε­δρια­κή δια­δι­κα­σία.Το πο­λι­τι­κό, το ορ­γα­νω­τι­κό, τον κα­νο­νι­σμό δε­ο­ντο­λο­γί­ας (ético) και το κεί­με­νο για την ισό­τη­τα. Οι 450.000 εγ­γε­γραμ­μέ­νοι έχουν ξε­κι­νή­σει ήδη να ψη­φί­ζουν από το Σάβ­βα­το 4 Φλε­βά­ρη και θα συ­νε­χί­ζουν να ψη­φί­ζουν μέχρι τις 11 Φλε­βά­ρη, ημέρα που ολο­κλη­ρώ­νε­ται το συ­νέ­δριο. Για τη θέση του γραμ­μα­τέα μο­να­δι­κός υπο­ψή­φιος είναι ο Ιγλέ­σιας, αυτό όμως δεν ση­μαί­νει ότι είναι δε­δο­μέ­νο πως  θα υπερ­ψη­φι­στούν και τα κεί­με­νά του, αφού οι ψη­φο­φο­ρί­ες για τις προ­σω­πι­κό­τη­τες γί­νο­νται ξε­χω­ρι­στά από αυτές των κει­μέ­νων.
Κατά κοινή ομο­λο­γία, είναι ανα­γκαί­ος ένας εκ­δη­μο­κρα­τι­σμός του κόμ­μα­τος. Αυτό του­λά­χι­στον πα­ρα­δέ­χο­νται τόσο ο Ιγλέ­σιας όσο και ο Ερε­χόν. Όμως παρά τις επι­κλή­σεις για ενό­τη­τα και δη­μο­κρα­τία, για άλλη μια φορά οι online ψη­φο­φο­ρί­ες που αλ­λοιώ­νουν το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα, οι συ­γκρού­σεις με­τα­ξύ προ­σω­πι­κο­τή­των (αυτήν τη φορά με­τα­ξύ Ιγλέ­σιας και Ερε­χόν, οι οποί­οι δια­νύ­ουν τη χει­ρό­τε­ρη φάση της σχέ­σης τους) και το γε­γο­νός ότι τα ΜΜΕ επι­μέ­νουν να πα­ρου­σιά­ζουν μόνο τις δύο πλατ­φόρ­μες ξε­χνώ­ντας επι­δει­κτι­κά την αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή πτέ­ρυ­γα επι­σκιά­ζουν την πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση που χρειά­ζε­ται να γίνει στο Podemos για τον πο­λι­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό του, εν μέσω των σκλη­ρών μέ­τρων (πε­ρι­κο­πές, συ­ντα­ξιο­δο­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση) που ετοι­μά­ζει η κυ­βέρ­νη­ση. Δεν είναι τυ­χαίο που σε μία από τις ομι­λί­ες της η Τε­ρέ­σα Ρο­δρί­γες είπε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά για την κό­ντρα με­τα­ξύ των δύο ηγε­τών: «Στη ζωή, στον έρωτα και στην πο­λι­τι­κή μάς λένε πως πρέ­πει να δια­λέ­ξου­με με­τα­ξύ δύο πραγ­μά­των. Ίσως η απά­ντη­ση είναι κα­νέ­νας από τους δύο». Το στοί­χη­μα πά­ντως πα­ρα­μέ­νει ανοι­χτό: «Κόμ­μα-κί­νη­μα ή εκλο­γι­κή μη­χα­νή;». Εντω­με­τα­ξύ η ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία έχει τεθεί ως θέμα συ­ζή­τη­σης  και κα­νείς δεν μπο­ρεί να κάνει πια ότι δεν βλέ­πει τον ελέ­φα­ντα στο δω­μά­τιο.
Πά­ντως η πλατ­φόρ­μα «Podemos En movimiento» των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας πε­ρι­λαμ­βά­νει πολ­λές και πολ­λούς ανε­ξάρ­τη­τους αγω­νι­στές που επέ­λε­ξαν σε αυτό το συ­νέ­δριο να στη­ρί­ξουν εκεί­νες τις δυ­νά­μεις που με συ­νέ­πεια στη­ρί­ζουν τους αγώ­νες και την εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία. Οι μα­ζι­κές εκ­δη­λώ­σεις που γί­νο­νται  σε  πό­λεις και δή­μους είναι ιδιαί­τε­ρα εν­θαρ­ρυ­ντι­κές, μένει να δούμε αν  αυτή η δυ­να­μι­κή θα εκ­φρα­στεί και στις κάλ­πες, με δε­δο­μέ­νο ότι στις εκλο­γές, ψη­φί­ζουν άν­θρω­ποι που δεν συμ­με­τέ­χουν σε καμία δια­δι­κα­σία, συ­γκρο­τώ­ντας ένα ψη­φια­κό σώμα, που είναι πα­ρα­πλα­νη­τι­κό ως προς τα πραγ­μα­τι­κά πο­σο­στά των τριών πλατ­φορ­μών.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΕΡΓΙΔΟΥ

Για όλες αυτές τις εξε­λί­ξεις μι­λή­σα­με με τον πο­λι­τι­κό επι­στή­μο­να, έναν από τους πρώ­τους υπο­γρά­ψα­ντες της ιδρυ­τι­κής δια­κή­ρυ­ξης του Podemos, Χάιμε Πα­στόρ, ο οποί­ος βρέ­θη­κε στην Αθήνα για δύο ομι­λί­ες, στο Πά­ντειο και στο Ιν­στι­τού­το «Κομ­μού­να».
Ποια είναι η κα­τά­στα­ση ενό­ψει του 2ου Συ­νε­δρί­ου του Podemos αυτό το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα;
Χ.Π:  Η κα­τά­στα­ση στο Podemos είναι αρ­κε­τά κρί­σι­μη, γιατί σε αυτήν τη νέα φάση που έχει ανοί­ξει, μετά τις εκλο­γές της 26ης Ιούνη, έχει φανεί η εξα­σθέ­νη­ση της λαϊ­κι­στι­κής «Υπό­θε­σης» που υιο­θε­τή­θη­κε μετά τις ευ­ρω­ε­κλο­γές το Μάη του 2014. Υπάρ­χει ένας απο­προ­σα­να­το­λι­σμός της ηγε­σί­ας. Ένα μέρος της στη­ρί­ζει μια πιο θε­σμι­κή γραμ­μή η οποία θα οδη­γή­σει σε συμ­μα­χί­ες με το κόμμα των Σο­σια­λι­στών και ένα άλλο μέρος της, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας ότι δεν μπο­ρεί να σχη­μα­τί­σει κυ­βέρ­νη­ση, δίνει πε­ρισ­σό­τε­ρη έμ­φα­ση στη δου­λειά της αντι­πο­λί­τευ­σης, χωρίς όμως να ακο­λου­θεί την πο­λι­τι­κή που εί­χα­με στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. Αφή­νει δη­λα­δή σε δεύ­τε­ρο πλάνο τη θέ­λη­ση για ρήξη που εξέ­φρα­σε τότε το Podemos. Απέ­να­ντι σε αυτές τις δύο κα­τευ­θύν­σεις, υπάρ­χει και μια τρίτη, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, που μι­λά­ει για την ανα­γκαιό­τη­τα να ανα­κτή­σου­με έναν ρι­ζο­σπα­στι­κό λόγο, με έναν ισχυ­ρό κοι­νο­βου­λευ­τι­κό ρόλο, αλλά στην κα­τεύ­θυν­ση της ανα­συ­γκρό­τη­σης των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των και της λαϊ­κής εξου­σί­ας.
Ποια είναι η εκτί­μη­σή σου γι’ αυτό το δεύ­τε­ρο συ­νέ­δριο, το Vistalegre II;
Χ.Π.: Ο κίν­δυ­νος που υπάρ­χει είναι τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εσω­τε­ρι­κών εκλο­γών και των πο­λι­τι­κών κει­μέ­νων να μοι­ρα­στούν ανά­με­σα στον Ιγλέ­σιας και τον Ερε­χόν. Εκτός βέ­βαια αν το «Podemos en movimiento» («Podemos σε κί­νη­ση»/η τάση των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας) κα­τορ­θώ­σει να συ­γκε­ντρώ­σει ένα με­γά­λο πο­σο­στό. Παί­ζε­ται επί­σης και η συ­νέ­χεια του γε­νι­κού γραμ­μα­τέα, αφού ο ίδιος ξε­κα­θά­ρι­σε δη­μό­σια ότι αν δεν εκλε­γεί το ορ­γα­νω­τι­κό και πο­λι­τι­κό του κεί­με­νο δεν θα δε­χτεί να συ­νε­χί­σει ως ηγέ­της του σχη­μα­τι­σμού. Μπο­ρεί δη­λα­δή να βγού­με από το συ­νέ­δριο με μια διά­σπα­ση με­γα­λύ­τε­ρη και με κρίση ηγε­σί­ας. Μια κρίση που θα έρθει στη χει­ρό­τε­ρη στιγ­μή, γιατί δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα βρί­σκε­ται σε βαθιά κρίση και η μόνη ελ­πί­δα για μια αντι­πο­λί­τευ­ση στο δεξιό κόμμα και στο κα­θε­στώς βρί­σκε­ται στα χέρια του Podemos και των συμ­μα­χιών που έχει επι­τύ­χει στην Κα­τα­λο­νία, τη Γα­λι­κία και άλλες αυ­το­νο­μί­ες και πό­λεις.
Πώς έχει επη­ρε­ά­σει η ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία τη συ­ζή­τη­ση μέσα στο Podemos, αν την έχει επη­ρε­ά­σει δη­λα­δή;
Χ.Π.: Δυ­στυ­χώς, αυτό που συ­νέ­βη στην Ελ­λά­δα με την υπο­χώ­ρη­ση του Τσί­πρα προ­κά­λε­σε με­γά­λη απο­γο­ή­τευ­ση στην πλειο­ψη­φία του κό­σμου που πί­στευε ότι η Ελ­λά­δα, αν και δεν ήταν χώ­ρα-κλει­δί για την ΕΕ, θα δη­μιουρ­γού­σε ένα ρήγμα όσον αφορά την αμ­φι­σβή­τη­ση των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας και την αντι­με­τώ­πι­ση των εκ­βια­σμών της ΕΕ. Απέ­να­ντι σε όλα αυτά εί­δα­με από τη μεριά της ηγε­σί­ας του Podemos να υπάρ­χει ένας φόβος γύρω από αυτά τα ζη­τή­μα­τα, ο οποί­ος εν πολ­λοίς συ­νε­χί­ζε­ται και σή­με­ρα. Μόνο το «Podemos σε κί­νη­ση», μόνο οι Αντι­κα­πι­τα­λί­στας, υπε­ρα­σπί­ζο­νται ένα πο­λι­τι­κό κεί­με­νο καθώς και την ανά­γκη να βγουν τα πρώτα συ­μπε­ρά­σμα­τα από την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία. Δύο είναι τα συ­μπε­ρά­σμα­τα που βγαί­νουν από αυτήν τη δια­δι­κα­σία. Το ένα είναι ο αντι­δη­μο­κρα­τι­κός χα­ρα­κτή­ρας που ανα­δει­κνύ­ε­ται από τους θε­σμούς. Και το άλλο συ­μπέ­ρα­σμα είναι η ανα­γκαιό­τη­τα να έχου­με ένα plan B, ένα εναλ­λα­κτι­κό σχέ­διο στην πε­ρί­πτω­ση που φτά­σου­με στην κυ­βέρ­νη­ση, μια πο­λι­τι­κή ρήξης που μπο­ρεί να οδη­γή­σει στην ανυ­πα­κοή και στη ρήξη και που βέ­βαια έχει όλους τους κιν­δύ­νους εξό­δου από το ευρώ. Δεν έχου­με στόχο την έξοδο από το ευρώ, αλλά βλέ­που­με αυτήν τη μάχη ως μια υπό­θε­ση, μια  άσκη­ση δυ­νά­με­ων με την τρόι­κα.
Πηγή: rproject.gr