Το Ταξικό πρόσημο της Συμφωνίας των Πρεσπών και η αμηχανία της ελληνικής αριστεράς!

Τρείς «καθαρά ταξικές» τοποθετήσεις, αποκαλυπτικές των στρατηγικών σχεδίων του ελληνικού αστισμού.

Στις 3/12, ο υπουργός Ενέργειας, Γ Σταθάκης, μιλώντας στο συνέδριο του «Economist»,  διαπίστωνε ότι  με την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» της περιοχής,  «ο χώρος των Βαλκανίων θα αξιοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό όλες τις τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνατότητες που ανοίγονται με την προώθηση μεγάλων επενδύσεων ».

Στην ομιλία  τόνισε «τη σημασία των ενεργειακών διασυνδέσεων», τόσο στο φυσικό αέριο (π.χ. αγωγοί φυσικού αερίου TAP, IGB, EastMed), όσο και στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, από το βήμα του 3ου Thessaloiki Summit ,φωτογράφιζε  σχέδιο ίδρυσης Ευρωπαϊκού Ομίλου Εδαφικής Συνεργασίας,με έδρα τη Θεσσαλονίκη, με στόχο την προώθηση δράσεων ενίσχυσης της παραγωγικής/επιχειρηματικής πρωτοβουλίας στη ΝΑ Ευρώπη.

Εξίσου  τίμια (ταξικά) τοποθέτηση για το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, και από τον Ν. Κοτζιά, όπου αναδεικνύεται η γεωπολιτική διάσταση της.

«…η Συμφωνία των Πρεσπών έρχεται να πετάξει την Τουρκία έξω απ’ τα δυτικά Βαλκάνια όπου είχε αρχίσει να διεισδύει σοβαρά. Αυτός ο ελληνικός στόχος στη συγκεκριμένη συγκυρία είναι και ΝΑΤΟϊκός και Ευρωενωσιακός στόχος. Όλοι οι παραπάνω φοβούνται την ενδυνάμωση μίας ανεξέλεγκτης και ανεξάρτητης Τουρκίας. Προτιμούν να δώσουν τον έλεγχο στην Ελλάδα, ως πιο πιστό και σίγουρο σύμμαχο και λιγότερο ικανό για εκπλήξεις. Άρα από πού πηγάζει η λογική που λέει ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ απεργάζονται σχέδια αφανισμού της Ελλάδας;…

… … Η χώρα μας αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή κι αντί να έχουμε τις βόρειες περιοχές μας, εχθρούς μας και φίλους της Τουρκίας, θα τους έχουμε μαζί μας για να λύσουμε από κοινού όλα τα ζητήματα στην περιφέρειά μας».

Το Ταξικό πρόσημο της Συμφωνίας των Πρεσπών:

1. Η συμφωνία ανοίγει νέους δρόμους για το κεφάλαιο, κυρίως στην Ενέργεια και τις Μεταφορές, με την επένδυση συσσωρευμένων κεφαλαίων σε υποδομές και δίκτυα με μεγάλη γεωπολιτική σημασία, που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον πολυεθνικών ομίλων των ΗΠΑ και της ΕΕ.
2. Ταυτόχρονα μετατρέπει συνολικά τα Βαλκάνια σε προωθημένη Ζώνη Ανάσχεσης της Ρωσίας , σε πολιτικό και ενεργειακό επίπεδο.
3. Η ελληνική αστική τάξη διαμορφώνει, μέσω της Συμφωνίας, τη νέα Μεγάλη Ιδέα. Στο στρατηγικό αυτό σχέδιο η αστική τάξη αποτελεί το πιο πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ , με φιλοδοξίες για ηγεμονικό πολιτικό και οικονομικό ρόλο στην περιοχή.
4. Ειδικότερα ευελπιστεί σε μερίδιο στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στο εμπόριο, τον τουρισμό και στην αναβάθμιση του  ρόλου της Θεσσαλονίκης.
5. Το σχέδιο αυτό δεν περιορίζεται μόνο στη Βαλκανική, αλλά στη συνολικότερη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου.

Η νέα Μεγάλη Ιδέα και οι κοινωνικές συμμαχίες της.

Α. Στη βάση αυτού του σχεδιασμού η αστική τάξη, μέσω του πιο προωθημένου πολιτικοϊδεολογικού εκπροσώπου σήμερα , της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ , προσπαθεί να χτίσει κοινωνικές συμμαχίες με ευρύτερα στρώματα, υποσχόμενη μια Ισχυρή Ελλάδα, στρατηγικό εταίρο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και ιδανικού deler στη περιοχή.

Αυτή η Ισχυρή Ελλάδα, σημαίνει μεγαλύτερη φτωχοποίηση, λόγω της ανισομετρίας και της κρίσης, και κινδύνους για την ειρήνη στη περιοχή.

Το κυρίαρχο αστικό μπλοκ θα μεταχειριστεί κάθε μέσο για να πετύχει την απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα. Οι Ημέρες ΄65, που βλέπουμε στη Βουλή, είναι ενδεικτικές τι πολιτική περίοδο «εκπλήξεων», εγκαινιάζουν.

Β. Η «παραδοσιακή» ελληνική δεξιά, βλέπει να χάνει τον ιστορικό ρόλο που είχε επωμιστεί στη μεταεμφυλιοπολεμική περίοδο.  Το «τουρκοφαγικό» της τμήμα παρατηρεί με αμηχανία έναν στρατιωτικό, έτοιμο να ισοπεδώσει νησιά, (αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ και συγκεκριμένων επιχειρηματικών κύκλων)  σε ρόλο Υπουργού Αμύνης.

Γ. Ακόμη και το τμήμα της, που είχε παραδοσιακούς δεσμούς με τον γερμανικό άξονα, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Γιατί, ναι μεν, η Γερμανία αποβλέπει στην  δημιουργία ενός (ανεξαρτήτου από τους αμερικανικούς περιορισμούς )  γερμανικού ενεργειακού άξονα (Αξιού – Βαρδάρη – Μοράβα – Δούναβη), όμως , προς το παρών, στηρίζει ολόψυχατη Συμφωνία των Πρεσπών.

Δ. Η αριστερά, αμήχανη και άβουλη, αντί να πρωτοστατήσει,  θέτοντας ένα ξεκάθαρο ταξικό, διεθνιστικό, αντι ιμπεριαλιστικό/πατριωτικό πλαίσιο ακύρωσης της Συμφωνίας, επέτρεψε τόσο στην Άκρα Δεξιά, όσο και στην κοσμοπολίτικη/ευρωαντλαντική «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και των «ντροπαλών συνοδοιπόρων του», να μονοπωλήσουν τη συζήτηση και να αποπροσανατολίσουν από το βασικό επίδικο.

Ακριβώς γι αυτό, η αριστερά δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα Διακριτό Τρίτο Πόλο.

Ε. Άλλα τμήματά της αυτοπαγιδεύτηκαν στο θέμα του ονόματος, άλλα σύρθηκαν πίσω από την ιδεολογικοπολιτική ατζέντα του κοσμοπολιτισμού, ενώ άλλα, όπως το ΚΚΕ, περιορίστηκαν σε ένα κοινοβουλευτικού τύπου, καταγγελτικό λόγο, αρνούμενα οποιαδήποτε μαχητική κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα.

ΣΤ. Η επικύρωση της Συμφωνίας αποτελεί σημαντική νίκη τόσο του ευρωατλαντισμού όσο και της ελληνικής αστικής τάξης. Η Νίκη αυτή, έστω και προσωρινή, θα βαρύνει αρνητικά στο πεδίο της ταξικής πάλης, για την επόμενη περίοδο. Οι κομμουνιστές , και όσοι πιστεύουν στις απελευθερωτικές ιδέες, θα έχουν απέναντί τους, ακόμη πιο ενισχυμένους τους βασικούς τους αντιπάλους.

Ζ. Η νέα Μεγάλη Ιδέα του ελληνικού αστισμού, ακριβώς λόγω των δομικών αντιφάσεών της/του, είναι καταδικασμένη να ηττηθεί. Όπως ακριβώς και στο παρελθόν.

Η. Η Μεγάλη Ιδέα (και η Μεγάλη Ήττα, που την ακολουθεί), απαιτούν μια άλλη αριστερά στον τόπο μας. Η επιτυχία της αστικής τάξης και του ευρωατλαντισμού  με τη Συμφωνία των Πρεσπών), και το ότι πέρασε «αντουφέκιστη» από την αριστερά, είναι απόδειξη ότι η αριστερά στη χώρα, εάν θέλει να αναδειχθεί, πραγματικά, σε  δύναμη άρνησης της αστικής Ελλάδας , θα πρέπει να συνδυάσει το κοινωνικό/ταξικό με το ηγεμονικό/πατριωτικό στοιχείο.

 Ηγεμονία στη Τάξη («ταξικό») και Ηγεμονία στην Κοινωνία («πατριωτικό»),δεν είναι στόχοι ανταγωνιστικοί, αλλά αντίθετα, προϋποθέτουν ο ένας τον άλλο.

Υ.Γ. Για όσους φαντασιώνονται την Ισχυρή Ευρωατλαντική Ελλάδα:

Το Κόσοβο, η κορωνίδα της υποταγής σε αντίστοιχα σχέδια,  παρ όλο που δεν ανήκει τυπικά στην ΕΕ, χρησιμοποιεί το ευρώ σαν νόμισμα. Το 63,1% του πληθυσμού δεν είναι οικονομικά ενεργό.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Οργανισμού Στατιστικής της χώρας, η κατανάλωση ανά άτομο  ήταν 1.402 ευρώ το χρόνο ή 116 ευρώ μηνιαίως.