“Μέρος του ελληνικού τύπου με προσβάλλει με το χειρότερο τρόπο” είπε ο Κ. Γαβράς, αναφερόμενος στην κριτική που υπέστη για την κυβερνητική χρηματοδότηση του κινηματογραφικού έργου του, που αφορά την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Σεβόμαστε απολύτως την αντίδραση του Κ. Γαβρά, όπως σεβόμαστε και εκτιμάμε το έργο του στο κινηματογραφικό στερέωμα.
Νομίζω, όμως. ότι ουδείς είναι εκτός κριτικής και είναι μάλλον αδιανόητο να συγχέεται το μέγα δικαίωμα της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης με την κριτική που μπορεί να υποστεί ο δημιουργός για τις πράξεις και το δημιούργημα του.
Είναι, λοιπόν, τραγικό από την άποψη της αλήθειας, αν ο Κ. Γαβράς στηρίξει, όπως ο ίδιος έχει πει, το σενάριο της ταινίας του στο βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη. Κι αυτό γιατί, πέραν του γεγονότος ότι ο Γ. Βαρουφάκης, έχει μια πολύ συγκεκριμένη και κατά τη γνώμη μας απαράδεκτη πολιτική οπτική και πελώριες ευθύνες, παρόμοιες με του Αλ. Τσίπρα. για την καταστροφική διαχείριση εκείνης της περιόδου, που οδήγησε στη μεγάλη προδοσία, το βιβλίο του Γ. Βαρουφάκη έχει και ένα επιπλέον θανάσιμο πλεονέκτημα: Διαστρέφει την πραγματικότητα και τα γεγονότα και λέει ανακρίβειες και χονδροειδή ψέματα για πρόσωπα και καταστάσεις, όπως άλλωστε το συνηθίζει προκλητικά με τα λεγόμενα του.
Δεν ξέρουμε αν ο Κ. Γαβράς έχει προστρέξει και σε άλλες πηγές για εκείνη την περίοδο. Δεν ξέρουμε αν πάει να γυρίσει μια καθαρά πολιτική ταινία βασιζόμενος στην δική του και μόνο πολιτική οπτική, θεμιτή και σεβαστή κατά τ’άλλα.
Αν, όμως, τα παραπάνω συμβαίνουν, τότε μπορεί η καλλιτεχνική αφήγηση της ταινίας του όσο και αν είναι εξαιρετική, χάρις στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο του, να ζημιωθεί ή και να λεκιαστεί από το περιεχόμενο της. Μάλιστα να λεκιαστεί σε τέτοιο σημείο ώστε να κουβαλήσει η ταινία και δημιουργός της ένα εξευτελιστικό ιστορικό στίγμα.
ΥΓ: Και κάτι ακόμα: Μιας πολιτικής ταινίας καλό είναι να αποφεύγεται η χρηματοδότηση με οποιαδήποτε μορφή απ’ αυτούς τους οποίους, έτσι κι αλλιώς, θα κρίνει.
Η γυναίκα του Καίσαρος δεν πρέπει να είναι τίμια, όπως πράγματι είναι ο Κ. Γαβράς αλλά και να φαίνεται ως τέτοια.
Ευχόμαστε, πάντως, στον Κώστα Γαβρά ότι το καλύτερο στην ταινία του και ασφαλώς η τελική μας κρίση θα αφορά το αποτέλεσμα της.
