Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της Συμφωνίας των Πρεσπών και ενώ κυβερνητικοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεχυθεί ανά την Ελλάδα και ειδικά στην Μακεδονία να πείσουν για το πόσο καλή είναι η Συμφωνία, τα αποτελέσματα που παράγει είναι επίμονα αρνητικά κι αμείλικτα. Τα πραγματικά ζητήματα που αναφύονται και περιπλέκουν την κατάσταση, αρχίζουν να ξεδιπλώνονται, αποκαλύπτοντας μέρα την μέρα το πραγματικό πρόσωπό της.
Η αρχή έγινε όταν στις 25 Φεβρουαρίου 2019, το υπουργείο Εξωτερικών στα Σκόπια, εξέδωσε μια σειρά από αναλυτικές οδηγίες προς τους δημοσιογράφους της χώρας, για το πως θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» μετά την κύρωση της Συμφωνίας. Στις οδηγίες αυτές επισημαίνεται μεταξύ άλλων, ότι όταν μιλούν για Μακεδονική εθνική ταυτότητα, γλώσσα, κουλτούρα, περιοχή, λαό και ιστορία, τότε το επίθετο «Βόρεια» δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται. Επίσης όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μποσνιακόφσκι, ο επιθετικός προσδιορισμός Μακεδονικός-ή-ό, θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται σε ό,τι αναφέρεται σε εθνική και πολιτιστική ταυτότητα π.χ. Μακεδονική γλώσσα, Μακεδονικός πολιτισμός, Μακεδονικό έθνος, Μακεδονική λογοτεχνία.
Δύο μόλις ημέρες μετά (27/2), ο διαχρονικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ και καταλυτικός παράγοντας στην διαμόρφωση της Συμφωνίας των Πρεσπών Μάθιου Νίμιτς, παραδέχτηκε στην καθημερινή ενημέρωση των ανταποκριτών του Οργανισμού, ότι υπάρχουν ανοικτά θέματα που αφορούν στο μέλλον, όπως οι επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και ζητήματα της εμπορικής χρήσης του όρου Μακεδονία. Δεν δίστασε μάλιστα να εκφράσει και «την ανησυχία του για τους αλυτρωτισμούς και δαιμονοποιήσεις του γείτονα», για να συνεχίσει λέγοντας: «Κάποια από αυτά (τα προβλήματα) είναι πολύ προφανή. Σχετίζονται με την ταυτότητα, εθνικές διαφορές, ιστορικές διαφορές…».
Γιατί ανησυχεί ο κ. Νίμιτς; Αυτός και οι πρόθυμοι των κυβερνήσεων Ελλάδας και Σκοπίων δεν ισχυρίζονταν και ισχυρίζονται, ότι η Συμφωνία εδραιώνει την συνανάπτυξη και την φιλία μεταξύ των δύο χωρών; Οι ίδιοι και σύσσωμο το ευρωιερατείο μαζί με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, δεν διαλαλούσαν ότι η Συμφωνία συμβάλει στην ασφάλεια και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή;
Ότι μπαίνει τέρμα σε ένα χρονίζων πρόβλημα και ξεμπερδεύουμε με τους εθνικισμούς και τους αλυτρωτισμούς; Οι Τσίπρας, Κοτζιάς και τα σαΐνια της «αριστερής» κυβέρνησης δεν μας έλεγαν ότι επ’ ουδενί δεν αναγνωρίζεται Μακεδονικό έθνος; Τι τελικά συμβαίνει;
Ο ίδιος ο κ. Νίμιτς απαντά λίγο παρακάτω:
«Η Συμφωνία αφορούσε το όνομα, τους επιθετικούς προσδιορισμούς, γλώσσα, θέματα αμφιλεγόμενα και στις χώρες, που δεν είναι εύκολα σε πολλούς να τα κατανοήσουν. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τόση δυσκολία για ένα όνομα; Όμως σχετίζεται με την ταυτότητα και ιστορικά ζητήματα. Και όμως επιλύθηκαν…», είπε!
Εννοώντας προφανώς τον έντιμο συμβιβασμό ανάμεσα στα δύο κράτη με όχημα την διευθέτηση του ονοματολογικού. Δηλαδή, ότι προκειμένου να κατοχυρωθεί το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» στην ΠΓΔΜ, επιτεύχθηκε ανάμεσα στα δύο μέρη ένας «έντιμος συμβιβασμός» που επιλύει όσα προβλήματα εδράζονται σε ταυτοτικές εθνικές και ιστορικές διαφορές. Ακόμα κι αν αυτός ο συμβιβασμός, απηχεί και αντανακλά ουσιαστικά, την οριοθέτηση και νομιμοποίηση του διαμελισμού της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας στο σύνολό της. Θα επανέλθουμε παρακάτω σε αυτό.
Το κυριότερο και χειρότερο βέβαια, ένας έντιμος συμβιβασμός, που ενώ αυτοί που τον πέτυχαν, αποδέχονται η νομική σχέση των πολιτών της ΠΓΔΜ με το κράτος τους, δηλαδή η ιθαγένεια/εθνικότητα και ακολούθως η γλώσσα να είναι Μακεδονική, εν’ τούτοις αντιφατικά όσο και εμφατικά ισχυρίζονται, πως με κανένα τρόπο δεν αναγνωρίζονται Μακεδονικός λαός και Μακεδονικό έθνος.
Έτσι επιλύονται μας λένε ο κ. Νίμιτς, οι πρόθυμοι και οι υπέρμαχοι της Συμφωνίας, όσα σχετίζονται με την ταυτότητα και ιστορικά ζητήματα.
Τότε γιατί το υπουργείο Εξωτερικών στα Σκόπια, απαλείφει ακόμα και τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Βόρεια» και μιλά για Μακεδονική εθνική ταυτότητα και γλώσσα, σε πείσμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που ωρύεται ότι δεν αναγνωρίστηκε Μακεδονικό έθνος; (βλέπε στην σελίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας). Γιατί με το καλημέρα, εγείρονται ζητήματα εθνικών μειονοτήτων, τόσο από το εσωτερικό, π.χ. Ουράνιο Τόξο, όσο και από το εξωτερικό και μάλιστα από επίσημες κρατικές φωνές διαμόρφωσης της διεθνούς κοινής γνώμης; (BBC). Γιατί το State Department ανοίγει τα ζητήματα εθνικών μειονοτήτων και επικρίνει την Ελλάδα ότι θέτει νομικούς περιορισμούς στο δικαίωμα των εθνικά Μακεδόνων αλλά και δήθεν Τούρκικων εθνικών μειονοτήτων να μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται; Έτσι καταλαβαίνουν την στρατηγική εταιρική σχέση με την Ελλάδα, όπως πρόσφατα δήλωσαν;
Γιατί ακόμα και η επίσημη σελίδα του ΥΠΕΞ των Σκοπίων αναφέρεται στην βελτίωση της κατάστασης των Μακεδονικών εθνικά και γλωσσικά μειονοτήτων ανά τον κόσμο; Γιατί τρέχουν και δεν φτάνουν τρέμοντας τον ανταγωνισμό των γειτόνων και κάθε είδους διεκδικήσεις όλες οι επιχειρήσεις στην Βόρεια Ελλάδα που φέρουν στην επωνυμία τους τον όρο Μακεδονία ή μακεδονικός-ή-ό; Γιατί τελικά ο κ. Νίμιτς, παρά τον έντιμο συμβιβασμό συνεχίζει ν’ ανησυχεί;
Μα γιατί γνωρίζει, ότι οι γείτονες και φίλοι από την ΠΓΔΜ και όσοι άλλοι έχουν συμφέρον να εγείρουν διεκδικήσεις και ιστορικά δικαιώματα με αφορμή το όνομα της Μακεδονίας, δεν έχουν παρά να εφαρμόσουν πιστά όσα προβλέπονται από την Συμφωνία των Πρεσπών. Και γιατί γνωρίζουν όλοι πολύ καλά, παρά τα όσα υποκριτικά ισχυρίζονται, ότι με την Συμφωνία των Πρεσπών, αναγνωρίζεται διεθνώς Μακεδονικό έθνος, Μακεδονική εθνική ταυτότητα και γλώσσα στην ΠΓΔΜ. Και αυτό επιθυμούσαν!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.
Τα ισχύοντα στο Διεθνές Δίκαιο και οι νομικοί ακροβατισμοί
Στο άρθρο 1, παρ. 3β και γ, της Συμφωνίας, και παρά την προσπάθεια απόκρυψης με την, σκόπιμα; ατελή μετάφραση από το αγγλικό κείμενο της λέξης nationality (μεταφράζεται μόνο με τον όρο ιθαγένεια), η αλήθεια είναι ότι κατοχυρώνεται de jure Μακεδονική εθνικότητα και Μακεδονική γλώσσα στο Β’ μέρος, δηλαδή στην ΠΓΔΜ. Και κράτος που ονομάζει την εθνικότητα/ιθαγένεια του Μακεδονική, υποδηλώνει Μακεδονικό έθνος.
Κι ας βγήκε από την αρχή με την περισπούδαστη πένα του ο εμπνευστής της fast track εκποίησης της δημόσιας περιουσίας κ. Παμπούκης, να επιχειρηματολογήσει νομικά, ότι ο όρος ιθαγένεια, ταυτίζεται μόνο με το κράτος και δεν αφορά έθνος, προσφέροντας στην κυβέρνηση, όχι μόνο μια ανυπόστατη νομική αιτιολογική βάση αποενοχοποίησης των τετελεσμένων εις βάρος της χώρας που παράγονται με την Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και την εξυπηρέτηση και ενίσχυση της φαντασιακής ιδεολογικοπολιτικής θέσης των απανταχού απάτριδων, ότι το έθνος δεν αποτελεί υποκείμενο του διεθνούς δικαίου. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει.
Στους νομικούς ακροβατισμούς και την εξαπάτηση που επιχειρούν από κοινού οι περισπούδαστοι καθηγητές και οι πρόθυμοι «αριστεροί» του νεοϊμπεριαλισμού, απαντούν, αφ’ ενός οι πολλές δεκαετίες εξέλιξης στην πράξη, του διεθνούς δικαίου, που αναγνωρίζει ως υποκείμενα του με κανόνες αναγκαστικού δικαίου (jus cogens) όχι μόνο τα έθνη αλλά και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και αυτά της αυτοδιάθεσης και συλλογικού αυτοπροσδιορισμού και αφ’ ετέρου η νομική επιστήμη, όπου οι όροι ιθαγένεια και εθνικότητα, που προσδιορίζουν την νομική σχέση του πολίτη με το κράτος, θεωρούνται ταυτόσημοι νομικοί όροι και «υποδηλώνουν όχι μια γενική σύνδεση των πολιτών μεταξύ τους και των πολιτών με το κράτος τους αλλά τη συγκεκριμένη εκείνη σύνδεση, η οποία έχει ως κύριο και κυρίαρχο χαρακτηριστικό της έναν ορισμένο και αναγκαστικό για κάθε επιμέρους πολίτη, εθνικό, συλλογικό αυτοπροσδιορισμό.»
«Επομένως, η «απάντηση» Μακεδόνας στο «ερώτημα» nationality κατοχυρώνει στο νομικό, δηλαδή στο -διεθνώς και εγχώρια- δεσμευτικό πλαίσιο, συγκεκριμένο συλλογικό, εθνικό αυτοπροσδιορισμό όλων των πολιτών, όπως ισχύει για κάθε άλλη χώρα. Εθνικός αυτοπροσδιορισμός δεν νοείται όμως, χωρίς έθνος που να «φέρει» και να υποστηρίζει τον εν λόγω συλλογικό αυτοπροσδιορισμό. Συλλογικός, εθνικός αυτοπροσδιορισμός συνεπάγεται αναγνώριση έθνους στο νομικό πεδίο δια της εθνικότητας του όποιου κράτους. » [1]
Ας μην εκπλήσσονται λοιπόν και πέφτουν από τα σύννεφα όσοι διαβάζουν τις αναλυτικές οδηγίες που εξέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών των Σκοπίων. Οι γείτονες δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να εφαρμόζουν τους όρους της Συμφωνίας των Πρεσπών. Καλύτερο θα ήταν να ζητήσουν εξηγήσεις από τους περισπούδαστους καθηγητές και την κυβέρνηση, για την εξαπάτηση των αναλύσεών τους και την επιχειρηματολογία τους και να τους πάρουν στο κυνήγι.
Επανερχόμαστε όμως στον αυθαίρετο τρόπο διαχωρισμού των πολιτισμικών κληρονομιών, των ιστορικών ταυτοτήτων, της γλώσσας και της κουλτούρας της Μακεδονίας και την παραδοχή του κ. Νίμιτς στο «οτι υπάρχουν ανοικτά θέματα που αφορούν στο μέλλον, όπως οι επιτροπές για τα σχολικά βιβλία και η εμπορική χρήση του ονόματος Μακεδονία»
Η Συμφωνία των Πρεσπών, μια εθνικιστική συμφωνία
Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών διέπεται από την αντίληψη, η Μακεδονία, να νοείται ως ενιαίος γεωγραφικός ιστορικός χώρος. Το όλον.
Η ιστορία αυτή δεν είναι νέα. Έχει τις ρίζες της στα μέσα και τέλη του 19ου αιώνα, όταν το Ανατολικό ζήτημα δημιουργούσε ανταγωνισμούς στις ισχυρές δυνάμεις της εποχής για το ποιος και με ποιους όρους θα κυριαρχήσει στον χώρο των Βαλκανίων. Ένας χώρος εξαιρετικά ζωτικός, που έδινε την δυνατότητα εξόδου στις θερμές θάλασσες, ελέγχου των Στενών του Βοσπόρου και κυρίως απρόσκοπτη πρόσβαση στην ευρασιατική και ασιατική ήπειρο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κατασκευάστηκαν εκείνοι οι περίφημοι χάρτες της μιας και ενιαίας Μακεδονίας, ως ενιαίου ιστορικογεωγραφικού χώρου κατά παραγγελία Γερμανών, Ρώσων, Άγγλων και Βούλγαρων χαρτογράφων, των ειδικών, προκειμένου αυτός να καταστεί διαφιλονικούμενος ανάμεσα στους λαούς και τις εθνότητες της περιοχής και να επιτευχθεί η διαμεσολάβηση, ουσιαστικά η επικυριαρχία των ισχυρών.
** Πληροφορίες για τους δύο χάρτες στις παραπομπές
Τα ζητήματα αυτά λύθηκαν με τους Βαλκανικούς πολέμους και την Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, όπου, σε αντιδιαστολή με τους ψευδείς ισχυρισμούς του Κοτζιά ότι δήθεν διαμοιράστηκε η Μακεδονία, πουθενά στην Συνθήκη δεν υπάρχει αναφορά σε αυτήν. Αντίθετα, με το προηγηθέν της Συνθήκης του Βουκουρεστίου Πρωτόκολλο των Αθηνών (Ιούνιος 1913), υπεγράφη μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας συμφωνία για κοινά μεταξύ τους σύνορα, χωρίς ουδεμία παρεμβολή άλλου κράτους. Με την Συμφωνία των Πρεσπών, ξαναγυρίζουμε 100 χρόνια πίσω. Η Μακεδονία να θεωρείται ξανά ενιαίος ιστορικός και γεωγραφικός χώρος αλλά με εκ διαμέτρου διαφορετικές ιστορικές και πολιτισμικές ταυτότητες εντός της (άρθρο 7 παρ. 1, 2, 3 και 4).
Αυτές που ανήκουν στον Μακεδονικό πολιτισμό και ιστορία του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας πλέον και αυτές που ανήκουν στον Μακεδονικό πολιτισμό και ιστορία της βόρειας ελληνικής περιοχής, των περιφερειών της Κεντρικής, Δυτικής και Ανατολικής Μακεδονίας της Ελλάδας.
Με την Συμφωνία επιχειρείται να διαχωρισθεί στεγνά, η αρχαία ελληνική ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά και τα χαρακτηριστικά της, τα οποία προδιορίζεται οτι ανήκουν αποκλειστικά στην βόρεια περιοχή της Ελλάδας, από την ευρύτερη ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά και τα χαρακτηριστικά της, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά από την έλευση των Σλαβικών φύλων, τα ιστορικά επισυμβαίνοντα ανά τους αιώνες και ειδικά μετά τον 19ο αιώνα στον «ιστορικό χώρο» της Μακεδονίας και τα οποία προσδιορίζεται ότι ανήκουν στην ΠΓΔΜ. Διαχωρίζεται το ποιος «Μακεδονικός» πολιτισμός είναι Ελληνικός και ποιος Σκοπιανός, με κριτήριο το φύλο και την καταγωγή από την αρχαιότητα.
Με άλλα λόγια θα μας επιβάλουν, οτι η μεσαιωνική, η βυζαντινή, η οθωμανική περίοδος που συνδιαμορφώνουν την σύγχρονη ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά στον ευρύτερο ιστορικό χώρο όχι μόνο της Μακεδονίας, αλλά και των Βαλκανίων στο σύνολό τους, δεν μπορεί να είναι και δεν είναι, προϊόν όσμωσης και αλληλεπίδρασης των λαών, στο οποίο δρα και δεσπόζει με καταλυτικό τρόπο και ο ελληνισμός ως ιστορική παρουσία. Και άρα οτι το στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας, αρχαίας και νέας, δεν συνυπάρχει αναπόσπαστο και αλληλεπιδρούμενο στην όλη περιοχή. Αστεία, όσο και άκρως επικίνδυνα πράγματα.
Με την Συμφωνία, αψηφάται και παραγράφεται, το οτι οι ιστορικές και πολιτισμικές ταυτότητες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση εθνικών συνειδήσεων, δεν είναι υπόθεση μόνο μιας απλής καταγωγής εξ’ αρχαιότητας, όπως νοηματοδοτούν οι απανταχού εθνικιστές, αλλά προϊόν συνύφανσης μιας πλειάδας ποικιλόμορφων κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών που αλληλοδιαμορφώνονται, αλληλοεπιδρούν, ολοκληρώνονται και στερεώνονται στα πάνδημα αιτήματα και τους αγώνες των λαών για αυτοδιάθεση και εθνική ανεξαρτησία, μέσα από την κίνηση της ιστορίας.
Έτσι, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αυθαιρεσία της de jure αναγνώρισης ενός ανύπαρκτου Μακεδονικού έθνους δια της μακεδονικής εθνικότητας/ιθαγένειας που προσδίδεται στην ΠΓΔΜ, επιχειρείται να επιβληθεί εξίσου αυθαίρετα και σε εθνικοφυλετική βάση, ο τεχνητός διαμελισμός του πολιτισμού και της ιστορίας της Μακεδονίας στο σύνολό της.
Επί του θέματος προβλέπεται να συστηθεί και ν’αναλάβει την δουλειά, μια Κοινή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμώνων σε ιστορικά, αρχαιολογικά κι εκπαιδευτικά θέματα. Η ιστορία των λαών και των εθνών, θα ξαναγραφεί από επιτροπές. Ο πολιτισμός και οι ιστορικές ταυτότητες, στην γκιλοτίνα των ειδικών. Όπως ακριβώς οι μεγάλες δυνάμεις και οι διάφοροι «ειδικοί» πριν και μετά τους Βαλκανικούς, επιχειρούσαν με τον ορυμαγδό έκδοσης διαφόρων γεωγραφικών και εθνολογικών χαρτών της Μακεδονίας ανάλογα με τα συμφέροντά τους να επιβληθούν στους λαούς και να οδηγηθεί η ανθρωπότητα στον όλεθρο του Α’ Παγκόσμιου πολέμου.
Σήμερα ακριβώς στον ίδιο δρόμο, οι εμπνευστές της Συμφωνίας, διαμελίζουν ιστορικές και πολιτισμικές ταυτότητες στηριζόμενοι στον φυλετισμό, ρίζα και πρόδρομος της γέννησης εθνικισμών, προκειμένου η αναγνώριση Μακεδονικής εθνικής ταυτότητας στο κρατίδιο των Σκοπίων, να καταστήσει στο άμεσο μέλλον ολόκληρο τον γεωγραφικό χώρο, που λογίζεται κατ’ αυτούς ως «Μακεδονία», διαφολινικούμενο και γκρίζο εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας.
Γιατί γκριζάρεται η εδαφική και εθνική κυριαρχία της Ελλάδας
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό.
Η τετελεσμένη αναγνώριση μακεδονικού έθνους που ενσωματώνεται με ισχύ κρατικής υπόστασης στην ΠΓΔΜ σύμφωνα με το διεθνές και αναγκαστικό δίκαιο, και που χρειάζεται να παράξει την επιχείρηση διαμελισμού του πολιτισμού και της ιστορίας της διαμοιρασμένης πλέον Μακεδονίας για να στερεωθεί, καθιστά απόλυτα συγκρουόμενες τις προκύπτουσες ιστορικές και κάθε είδους άλλες, νομικές κι εμπορικές διεκδικήσεις, τις ιστορικές ταυτότητες και δικαιώματα που θα εγείρονται ανάμεσα στους γειτονικούς λαούς ως προς τον όρο Μακεδονία και τα παράγωγά του (η ανησυχία του Νίμιτς), μέσα σε ανισοβαρές και δυσμενές πλαίσιο για την Μακεδονία.
Ήδη το ζήτημα, όσον αφορά τις εμπορικές διεκδικήσεις και δικαιώματα, που παρεπιμπτόντως συνδέονται άρρηκτα με ιστορικές παραδόσεις, μεθόδους και κουλτούρες παραγωγής των προϊόντων, δείχνει να κατανοεί και να αναδεικνύει και το Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας έπειτα από μελέτη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αφού επισημαίνει οτι «…σύντομα θα ζητηθεί η αλλαγή της ονομασίας των Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης προϊόντων μας, που περιέχουν τους όρους Μακεδονία ή Μακεδονικό, .. και φυσικά αναμένεται η έντονη και συντονισμένη επιθετικότητα των επιχειρήσεων της ΠΓΔΜ με κάθε ένδικο μέσο στα ελληνικά προϊόντα, που επίσης φέρουν τους όρους Μακεδονία ή Μακεδονικό», τονίζει παράλληλα οτι «το αποτέλεσμα όλων αυτών των διεκδικήσεων, πέραν της οικονομικής εξάντλησης και βλάβης των επιχειρήσεών μας, αναμένεται να είναι δυσμενές, γιατί θα αντιπαρατίθεται μία χώρα με επίσημα κατοχυρωμένο τον όρο Μακεδονία στο όνομά της και στον καθομιλούμενο χαρακτηρισμό της και μία ελληνική γεωγραφική περιοχή». [2]
Και έχει απόλυτα δίκιο. Oι συγκρουόμενες διεκδικήσεις θα εγείρονται, όχι μεταξύ δύο ισότιμων νομικοπολιτικά εδαφών, αλλά μεταξύ του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας, με αναγνωρισμένη μακεδονική εθνική ταυτότητα και γλώσσα στην επικράτεια της, και των γεωγραφικών και διοικητικών Περιφερειών της Μακεδονίας που βρίσκονται στην Ελλάδα.
Μα θα ρωτήσει κάποιος! Οι ελληνικές περιφέρειες της Μακεδονίας, δεν αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής εθνικής ταυτότητας στην επικράτεια της Ελλάδας; Που είναι το πρόβλημα;
Ακριβώς εκεί! Οτι ενώ οι διαφορές τίθενται στην πραγματικότητα ανάμεσα στα δύο έθνη, το νεοσύστατο Μακεδονικό και το Ελληνικό, πουθενά δεν συνδέεται οργανικά η ελληνική εθνική ταυτότητα, με την εθνική επικράτεια και την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας.
Η Συμφωνία ασχολείται με τον Μακεδονισμό, τους όρους Μακεδονία-Μακεδόνες και τα παράγωγα τους. Σε αυτή την βάση έχει προβλέψει έτσι ώστε, η αντίληψη για τον όρο Μακεδονία-Μακεδόνας αναφορικά με το Πρώτο Μέρος, δηλαδή την Ελλάδα, να μην κατοχυρώνει στην ελληνική εθνική επικράτεια τις περιφέρειες της ελληνικής Μακεδονίας, αλλά να «νοείται η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας περιοχής της Πρώτου Μέρους, με τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού πολιτισμού, την ιστορία και την κουλτούρα, από την αρχαιότητα έως σήμερα» (Άρθρο 7, παρ. 2).
Πουθενά δεν αναφέρεται ρητά ότι η ελληνική εθνική ταυτότητα συνδέεται οργανικά με την ελληνική εθνική επικράτεια και εδαφική κυριαρχία στις περιοχές αυτές, εν αντιθέσει με τα Σκόπια, όπου η αντίληψη για τον όρο Μακεδονία-Μακεδόνας, «νοείται η επικράτεια, η γλώσσα και ο πληθυσμός του Δεύτερου Μέρους», δηλαδή της ΠΓΔΜ, «καθώς και τα χαρακτηριστικά, η ιστορία και ο πολιτισμός, διακριτώς διαφορετικά από τα χαρακτηριστικά του Πρώτου Μέρους» (Άρθρο 7, παρ. 3).
Συνεπώς, οι συγκρουόμενες διεκδικήσεις στο πλαίσιο που περιγράφησαν καθίστανται δυσμενείς συνολικά για τα πάσης φύσης ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα αφού είτε το θέλουμε είτε όχι, η Μακεδονία της βόρειας περιοχής της Ελλάδας είναι μέρος της ελληνικής εθνικής επικράτειας.
Και πως σκέφτεται να απαντήσουν σε όλα αυτά, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και το επίσημο ελληνικό κράτος; Μήπως έστω και την τελευταία στιγμή αναγνωρίζουν το αδιέξοδο και σχεδιάζουν να σηκώσουν ασπίδα μπροστά στο γκριζάρισμα της εδαφικής και εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας; Μην ανησυχείτε… ! Την απάντηση μας την δίνει ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδας (ΣΕΒΕ) και ο «Μακεδονομάχος» περιφερειάρχης της Κεντρικής Μακεδονίας Τζιτζικώστας. Αυτός που πρόσφατα διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του, ξεκαθάριζε πως δεν θα δεχτεί καμία πινακίδα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» στην Περιφέρειά του!!
Να τι ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ κ. Κωνσταντόπουλος:
«Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι πλέον γεγονός, όπως και η ρηματική ανακοίνωση από το υπουργείο Εξωτερικών γύρω από το όνομα της “Βόρειας Μακεδονίας”. Το θέμα είναι λοιπόν πια όχι τα ευχολόγια ή το τι συνέπειες θα έχει η Συμφωνία των Πρεσπών στις επιχειρήσεις μας, αυτό έχει εξαντληθεί ως συζήτηση, αλλά το τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Ως πρόεδρος του ΣΕΒΕ λέω ότι όπως θα σεβαστώ με βάση τη Συμφωνία των Πρεσπών να γράφουν οι γείτονές μας “Made in North Macedonia”, (παρεπιπτόντως οι γείτονες γράφουν μόνο το Μακεδονία) «τα δικά μας προϊόντα πρέπει να προσδιορίζονται όχι μόνο ως “Made in Greece”, αλλά ως “Made in Region Central Macedonia” ή αντίστοιχα Western Macedonia ή Eastern Macedonia. Το συζήτησα και με τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, τον κ. Απόστολο Τζιτζικώστα. Είναι τρεις Περιφέρειες της Ε.Ε. αναγνωρισμένες επίσημα, είτε αρέσει στους γείτονές μας, είτε όχι. Εξάλλου είναι γνωστό ότι πλέον μιλάμε για την Ε.Ε. των Περιφερειών και όχι των κρατών, ενώ από μόνη της η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι μεγαλύτερη και ως οικονομική δύναμη και πληθυσμιακά από το γειτονικό κράτος». [3] Κρατήστε αυτό το τελευταίο!
Στην κατεύθυνση αυτή φαίνεται να ευθυγραμμίζεται και το επίσημο ελληνικό κράτος αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες της Ναυτεμπορικής, υπάρχει η βούληση από τη Γενική Γραμματεία Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών να συσταθεί σύντομα η ομάδα για τα μακεδονικά σήματα και να ολοκληρώσει γρήγορα το έργο της και όχι εντός τριετίας που προβλέπει η Συμφωνία και επαναλαμβάνει ότι τα νομικά μας όπλα και εκεί πρέπει να είναι «να το παλέψουμε σαν Περιφέρειες με το Made in ή Manufactures in Central Macedonia κ.ο.κ.»
Πάπαλα το made in Greece! Εξοστρακίζεται. Δεν είναι από μόνο του πλέον ικανό να διασφαλίσει την επιβίωσή τους και τον εξαγωγικό τους προσανατολισμό προς όφελος της ελληνικής οικονομίας. Χρειάζεται η διευκρίνηση συγκεκριμένης αναφοράς σε κάποια από τις τρείς Περιφέρειες της Μακεδονίας για ν’ αποκρουστεί η επίθεση στην ιστορική ταυτότητα του όρου Μακεδονία. Ότι είναι ελληνικό από την Μακεδονία, δεν είναι κατ’ ανάγκη και Μακεδονικό. Αντίθετα Μακεδονικό είναι, ό,τι προσδιορίζεται, προέρχεται και παγιώνεται από την αντιπαράθεση μεταξύ του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας ως έθνους και των διοικητικών Περιφερειών της Μακεδονίας.
Έτσι, με το πολυπολιτισμικό αφήγημα του Μακεδονισμού μέσα σε παρά φύση κατασκευασμένο ανισοβαρές πλαίσιο, με συγκρουόμενα τα ιστορικά, πολιτισμικά, νομικά κι εμπορικά δικαιώματα, όπως ήδη άρχισε να συμβαίνει, αυτό που θα γκριζάρεται είναι η εδαφική και εθνική κυριαρχία της Ελλάδας στην βόρεια περιοχή της, στην ελληνική Μακεδονία, αφού η τελευταία φαίνεται να ανήκει στα διαφιλονικούμενα, πλην αλύτρωτα εδάφη, ενός ανολοκλήρωτου, ήδη υπαρκτού και διεθνώς νομιμοποιημένου Μακεδονικού έθνους.
Και ποιος ωφελείται τελικά;
Μα θα μας κάνουν πόλεμο τα Σκόπια; Αλλοίμονο. Μη νοιάζεστε! Ούτε μπορούν, ούτε θέλουν. Ούτε η Συμφωνία έγινε για να έρθουμε στα όπλα με τα Σκόπια. Έγινε όπως προείπαμε για να καταστεί διαφιλονικούμενη η περιοχή και έτσι οι συγκρουόμενες ιστορικές διεκδικήσεις και πάσης φύσεως διαφορές, οι αντιφάσεις της πολυπολιτισμικότητάς της, να τεθούν υπό την εγγύηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της προστασίας υπερεθνικών οργανισμών. Έτσι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, δηλαδή ΗΠΑ και Γερμανία, κι από κοντά κατά μονάδες οι πάλαι ποτέ αποικιοκράτες της Δύσης, να επιβάλουν την επικυριαρχία τους στην περιοχή, διεκδικώντας αλληλοεριζόμενοι, φιλέτα και μερίδια από την άγρια εκμετάλλευση κάθε είδους φυσικής και υλικής υπεραξίας που μπορούν να παρέχουν οι λαοί και η περιοχή. Αποτελεί παράλληλα την επικυριαρχία του ΝΑΤΟ και της πολεμικικής μηχανής των ΗΠΑ, μπροστά στον στρατηγικό στόχο να περικυκλώνεται η Ρωσσία και να αποδυναμώνεται η επιρροή της Κίνας. Η γεωπολιτική όπως την αντιλαμβάνονται ο ιμπεριαλισμός.
Το βασικό τους πρόβλημα, είναι να μην καταλάβουν οι πολίτες οτι χάνουν την πατρίδα τους, τα θεμελιώδη και ιστορικά δικαιώματα στον τόπο τους. Γι’ αυτό η Συμφωνία πρέπει να διανθιστεί με διαβεβαιώσεις για την διασυνοριακή συνεργασία, τις ευκαιρίες, την ανάπτυξη και συνανάπτυξη ευρύτερα στην περιοχή, στην δημιουργία μιας μικρής Βαλκανικής Κοινότητας κατά Σόρος, ως υποένωση μέσα στην ΕΕ, όπου ωφελημένοι θα είναι δήθεν οι λαοί. Στην κατεύθυνση αυτή μας προϊδέασε ο Τσακαλώτος στην πρόσφατη ομιλία του στην Νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα, δωρίζοντας στους ιθαγενείς το καθρεφτάκι που αντανακλά ως εικονική πραγματικότητα την αναβάθμιση της Μακεδονίας και των πόλεων της σε κέντρο των Βαλκανίων και επιβεβαιώνοντας όλους εμάς που βλέπουμε και μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών, τον επικείμενο διαμελισμό της Ελλάδας.
Απομαγνητοφωνούμε αυτολεξεί:
«Είναι κάποιος εδώ, και θα ισχύει και για την Καβάλα, δηλαδή όπου πάω στην Θεσσαλονίκη τα τελευταία 20-30 χρόνια, άκουγα παντού το κράτος των Αθηνών. …Και πάντα αδικούμαστε και όλα είναι στην Αθήνα κτλ. Αυτό άκουγα! Είναι κάποιος εδώ που πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί η Θεσσαλονίκη και άρα και η Καβάλα και η Καστοριά, να γίνουνε κέντρο των Βαλκανίων και να κοιτάνε μόνο προς τα κάτω; Δεν είναι προφανές σ’ εσάς ότι όσο η Μακεδονία κοιτάει προς τα κάτω, θα τους τρώει λάχανο η Αθήνα; Κοιτάξτε έναν χάρτη. Αν δεν έχεις πρόσβαση στη Κεντρική Ευρώπη και άρα στην Βόρεια Ευρώπη, μέσα από την Βόρεια Μακεδονία, πως θα είσαι το κέντρο το ενεργειακό, το εμπορικό, το μεταφορικό. Πως είναι δυνατόν!; Θα περιμέναμε δηλαδή άλλα 23 χρόνια;»[4]
Μάλιστα! Με μια απροσμέτρητου κάλλους μόχλευση της αντιπαλότητας των βορειοελλαδιτών και ιδιαίτερα των Θεσσαλονικιών με το αθηνοκεντρικό κράτος, δηλαδή ενισχύοντας την διχαστική αντίληψη που θέλει την βόρεια Ελλάδα καθηλωμένη αναπτυξιακά απέναντι στην αθηνοκεντρική εξουσία, υπέδειξε και προέτρεψε τους βορειοελλαδίτες να σταματούν να κοιτούν τον νότο και να στραφούν προς τον βορρά.
Τι μας λέει ο Τσακαλώτος με άλλα λόγια; Ότι προκειμένου να γίνει η Μακεδονία το κέντρο των Βαλκανίων, δεν πρέπει να στηρίζεται πλέον σε κάποιου είδους εθνική αναπτυξιακή στρατηγική που χαράσσεται και υλοποιείται προς όφελος μιας ενιαίας και αδιαίρετης Ελλάδας. Τέτοιου είδους εθνικές αναπτυξιακές στρατηγικές χαντάκωσαν την Μακεδονία προς όφελος της Αθήνας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Αντίθετα, κατά τους απάτριδες δήθεν αριστερούς της νεοϊμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης η Μακεδονία οφείλει πλέον να λειτουργεί αυτόνομα και ανταγωνιστικά ως προς την Αθήνα, τον νότο, προδιαγράφοντας έτσι οτι το μέλλον της μπορεί και πρέπει να είναι αποσπασμένο από τον εθνικό κορμό. Να σκέφτονται οι βορειοελλαδίτες ως Μακεδόνες και όχι ως Έλληνες.
Όποιος όμως θέλει να κατανοήσει το πως είναι σχεδιασμένο να αναβαθμιστεί η Μακεδονία σε κέντρο των Βαλκανίων κατά την Τσακαλοπούλεια ρήση, ας ρίξει μια καλύτερη ματιά στην Συμφωνία των Πρεσπών. Εκεί θα διαπιστώσει οτι η στρατηγική συνεργασία που επιβάλεται σε όλους τους τομείς, όπως η γεωργία, η άμυνα, η οικονομία, η ενέργεια, το περιβάλον, η βιομηχανία, οι υποδομές, οι επενδύσεις, το εμπόριο και οι μεταφορές, θα διέπεται από όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των επενδύσεων, ενώ τα πάντα θα τελούν υπό ειδικό διοικητικό, θεσμικό και φορολογικό καθεστώς (Αρθρο 14, παρ. 2). Παράλληλα κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί και κανένα πρόσκομμα δεν πρόκειται να επιβληθεί, μπροστά στην απρόσκοπτη και αθρόα μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών στα εκατέρωθεν εδάφη.
Τι περιγράφει η Συμφωνία των Πρεσπών με όλα αυτά; Τίποτα άλλο από μια ΕΟΖ. Την Ειδική Οικονομική Ζώνη, που σκοπός της είναι, να δημιουργεί προνομιακό πεδίο προσέλκυσης ξένων επενδύσεων εγκαθιδρύοντας σε μια ολόκληρη περιοχή ή περιφέρεια, καθεστώς φορολογικής, διοικητικής και θεσμικής ασυλίας, πέρα και πάνω από τα ισχύοντα σε πανενθνικό επίπεδο του κράτους που την αποδέχεται. Ακόμα και από το Σύνταγμα. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κράτος εν κράτει, που οι επενδύσεις και η οικονομική δραστηριότητα θα πληρώνουν ελάχιστους ή καθόλου φόρους, με εργασιακό καθεστώς χειρότερο από αυτά που προβλέπει η εθνική νομοθεσία και που τα κέρδη τους θα μπορούν ανενόχλητα να τα βγάζουν στο εξωτερικό.
Η ιστορία με τις ΕΟΖ δεν είναι κάτι νέο. Αποτελεί πάγια πολιτική της ΕΕ, ειδικά από την υιοθέτηση του ευρώ ως κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα με σκοπό να παρακάμπτει τις εθνικές νομοθεσίες προς όφελος ξένων και εγχώριων επενδυτών. Ειδικά για χώρες που τελούν υπό πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, οι ΕΟΖ βρίσκουν ευκολότερη εφαρμογή. Όπως ακριβώς η Ελλάδα. Γι’ αυτό και η δημιουργία ΕΟΖ αποτέλεσε διακαή πόθο των Ευρωπαίων εταίρων μας και ειδικά των Γερμανών (επίσκεψη Ρέσλερ στην Αθήνα 2011), από την στιγμή που η Ελλάδα μπήκε σε καθεστώς Δανειακών Συμβάσεων. Χαρακτηριστική ήταν η απάντηση του κ. Όλι Ρεν εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2011, όταν σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Νίκου Χουντή χαρακτήρισε «καλή ιδέα» την δημιουργία ΕΟΖ, η καθιέρωση των οποίων θα σημαίνει «κούρεμα» μισθών, ισχνή φορολόγηση και τη δημιουργία εξωφρενικών εσωτερικών ανισοτήτων σε επίπεδο ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων,» (Βήμα 31/10/11).
Φανταστείτε τι έχει να γίνει. Επενδύσεις παντού. Στην δημιουργία αγωγών ενέργειας, στον ορυκτό πλούτο, στην αξιοποίηση και τις υποδομές στην υδάτινη οδό του Αξιού, στα λιμάνια, στην εκμετάλλευση και τον έλεγχο της γεωργικής παραγωγής, στο εμπόριο και την βιομηχανία, στην άμυνα, όπου νέα και παλιά τραπεζικά επενδυτικά σχήματα θα νέμονται τον πλούτο των λαών χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Κι όποιος νομίζει ότι αυτή η ανάπτυξη θα δώσει έστω κάποιο ψωμί σε ελληνικά στόματα, ας ξαναδιαβάσει το νόμο 3907 /2011 που καθορίζει το πλαίσιο για να δοθεί απασχόληση στους παράνομους μετανάστες που δεν απομακρύνονται, και οι περιοχές που τους φιλοξενούν δεν μπορούν πλέον να συντηρήσουν.
Όχι παίζουμε. Γιατί νομίζετε ότι στοιβάζονται οι μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά και αλλού. Άλλως τε το διαμηνύουν και οι νεοφιλελεύθεροι αριστεροί της κυβέρνησης, μαζί με την κ. Λαγκάρντ, ότι οι μετανάστες είναι που θα λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα.
Για να γίνει βέβαια το έγκλημα τέλειο, και να συζητάμε σήμερα όλα αυτά τα εξαιρετικά αποτελέσματα που παράγει η Συμφωνία των Πρεσπών, έχει προηγηθεί η δυνατότητα διοικητικής αυτοτέλειας των περιοχών που γκριζάρονται για να εκχωρηθούν. Και αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα τερατουργηματικά προγράμματα κατ’ αρχήν του Καποδίστρια και Καλλικράτη και εν συνεχεία του Κλεισθένη, που ολοκληρώνουν την κατάργηση από τον «πολιτικό χάρτη» της χώρας ολόκληρων χωριών, πόλεων και περιοχών. Ειδικά με το «αυτοδιοίκητο» των περιφερειών που θέσπισε ο «Καλλικράτης», δήθεν προς αποκέντρωση, αποσυνδέθηκαν οι περιφέρειες από τον κρατικό έλεγχο και σχεδιασμό, με αποτέλεσμα να επέλθει η ποθούμενη από το σύστημα επικέντρωση στις Βρυξέλλες. Οι περιφέρεις και συνακόλουθα οι Δήμοι, έχουν μετατραπεί σε ικέτιδες προς την γραφειοκρατία της Ε.Ε. για επιδότηση μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Προφανής και εδώ ο στόχος της «περιφερειοποίησης» μεγάλων περιοχών, που καμία σχέση δεν θα έχουν με τα εθνικά μας σύνορα.
Έτσι τα εκσυχγρονιστικά προγράμματα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις Περιφέρειες, δεν κάνουν επί της ουσίας τίποτα άλλο από το κατακερματίζουν το ενιαίο και αδιαίρετο της εθνικής επικράτειας, σε αυτόνομες και ημιαυτόνονες περιοχές μόνο και μόνο για να μπορούν απρόσκοπτα να ιδιωτικοποιηθούν και να εκχωρηθούν σε ιδιώτες επενδυτές για την ανάπτυξη.
Κι επειδή σας επισημάναμε να κρατήσετε προηγουμένως εκείνη την τελευταία δήλωση του κ. Κωνσταντόπουλου από τον ΣΕΒΕ! Καταλαβαίνουμε τώρα γιατί ο Μακεδονομάχος Τζιτζικώστας και μερικά από τα καλόπαιδα του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδας, επισημαίνουν οτι «… είναι γνωστό ότι πλέον μιλάμε για την Ε.Ε. των Περιφερειών και όχι των κρατών, ενώ από μόνη της η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι μεγαλύτερη και ως οικονομική δύναμη και πληθυσμιακά από το γειτονικό κράτος». Τα παιδιά ανυπομονούν να αδράξουν την λεία που θα περισσέψει από την άγρια εκμετάλλευση, τον διαμελισμό και την ρευστοποίηση της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της περιοχής των Βαλκανίων, σε αγαστή συνεργασία με τα αφεντικά από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Προφανώς έτσι εννοεί ο Τσακαλώτος την αναβάθμιση της Μακεδονίας σε κέντρο των Βαλκανίων. Αλλά δεν το λέει! Αριστεροί και δεξιοί απάτριδες μαζί με διεθνή αρπακτικά, εργάζονται για την μετατροπή του διαφιλονικούμενου ιστορικού χώρου της Μακεδονίας σε μια απέραντη ΕΟΖ. Όπου τα σύνορα δεν θα υπάρχουν, παρά μόνο ως διοικητικές διαιρέσεις μεταξύ περιφερειών, όπως τις αντιλαμβάνονται οι επικυρίαρχοι. Όπου η εθνική κυριαρχία δεν θα ασκείται, η ανομία στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στον πλούτο και στην αξία που παράγει η εργασία κυρίως των μεταναστών θα κυριαρχεί και η ανεξέλεγκτη διακίνηση κεφαλαίων και ανθρώπινων ψυχών θα βρίσκεται στην ημερησία διάταξη.
Αυτή είναι η Συμφωνία των Πρεσπών σε πλήρη ανάπτυξη. Που υποτίθεται ότι προστατεύει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η βασική διαχωριστική γραμμή που τίθεται ξανά
Το τρομακτικό είναι ότι επαίρονται, πως η Συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί πλέον «διεθνώς αναγνωρισμένο πρότυπο επίλυσης διαφορών», ανοίγοντας έτσι την όρεξη και τον δρόμο για κάθε είδους διεκδικήσεις, απ’ όποιον θεωρεί ότι υπάρχουν ανοικτά ζητήματα αναγνώρισης εθνικών μειονοτήτων, όπως η Τουρκία στην Θράκη και η Αλβανία στην Ήπειρο, αλλά και ζητήματα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλως τε ο Κατρούγκαλος, κατευναστικά επαιτών στον Τσαβούσογλου, δήλωσε στην κοινή συνέντευξη Τύπου, να μην τον βλέπει σαν γκιαούρη. Οι γκιαούρηδες ήταν ραγιάδες και υποτελείς. Οι σημερινοί ολετήρες της εθνικής υπόστασης της Ελλάδας, είναι πολύ large για να χαρακτηρίζονται έτσι. Απλά δεν είναι «μοναχοφάηδες.»
Να υπενθυμίσω μόνο σε αυτό το συνονθύλευμα του χυδαία ξεπουλημένου ενδοτισμού, πως οι γκιαούρηδες που ξεσηκώθηκαν το ’21, πολέμησαν για μια Ελλάδα ελεύθερη από κάθε είδους τυραννία που θα απολάμβανε την ανεξαρτησία της στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις. Κατά τον τρόπο της. Δεν φαντάστηκαν ότι ο Φαναριωτισμός, και οι εκπρόσωποι της ξενοδουλίας, ήταν ικανοί να οδηγήσουν σε εμφύλιους μέσα στην Επανάσταση, προκειμένου η Ελλάδα να εκπέσει από την τυραννία των Οθωμανών στην δουλεία των Ευρωπαίων. Αυτή η διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στην δίψα για πραγματική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, και δημοκρατία είναι που διαπέρασε ξανά και ξανά σε κάθε του βήμα τον ελληνικό λαό απέναντι στον κατζαμπασισμό, την υποτέλεια και την ξενοδουλία της μετέπειτα πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Σε κάθε κρίση. Σε κάθε ιστορικό σταυροδρόμι. Και που σήμερα με το καθεστώς Κατοχής και τους εκπρόσωπους του νέου Φαναριωτισμού των αλλότριων συμφερόντων και των Αγορών, ξανατίθεται πιο επιτακτικά από ποτέ. Αρκεί να καταλάβει ο λαός μας το παιχνίδι που του παίζουν.
Προσοχή στους γκιαούρηδες λοιπόν. Γιατί και γνώση και φρόνηση έχουν. Και πλέον γνωρίζουν, ότι τα καλόπαιδα που χαρακτηρίζουν την συντριπτική πλειοψηφία ως εθνικιστές και φασίστες, αυτοί που τρίβουν τα χέρια τους από την λεία που θα τους επιφέρει ο διαμελισμός της χώρας, οι μοναχοφάηδες του πλούτου, οι συνωμότες της ιστορίας, δεν θα διστάσουν ούτε και σήμερα να δοκιμάσουν τον εμφύλιο.
Όπως δεν θα διστάσουν και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να αιματοκυλήσουν ξανά τα Βαλκάνια για ν’ αποκαλυφθεί το πραγματικό, όσο και τρομακτικό πρόσωπο της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αλλά τότε θα είναι αργά!
Θα τους το επιτρέψουμε;
Παραπομπές
[1] «Περί ιθαγένειας, εθνικότητας και εθνότητας. Μια απάντηση στον καθηγητή κ. Παμπούκη». (Θ. Τζήμας slpress)
[2], [3] Ναυτεμπορική – «Συγκρότηση κοινού μετώπου για τα εμπορικά σήματα» Δημοσίευμα 26/2/19
[4] Απόσπασμα από την ομιλία του Τσακαλώτου στην Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην Καβάλα. (https://www.youtube.com/watch?v=ouXsTu1rbiY)
** Β. Κάντσεφ, Μακεδονία – εθνογραφία και στατιστική, Σόφια 1900 (στα βουλγάρικα).
** Γαλλικός γεωγραφικός χάρτης της Μακεδονίας (Bianconi, 1885)
Σημ. Την ίδια εικόνα λίγο πολύ παρουσιάζουν οι εθνογραφικοί χάρτες των: Γερμανού Η. Kiepen (1876), αυστριακού Κ. Sax (1878), Γερμανού G. Weigand (1895), Σέρβου J. Cvijic (1913), Ιταλού L. Dardano (1916), Βούλγαρου J. Ivanoff (1917) και Βρετανού Α. Gross (1918).
