Τις τελευταίες μέρες ζούμε σε Ιταλία κυρίως και Ελλάδα το αποκόρυφωμα του ξεβρακώματος της αστικής ψευτοδημοκρατίας. Θα έλεγα και ευρύτερα όλων των ψευτοαξιών που επέβαλε η αστική τάξη πάνω στην ανθρωπότητα τους τρεις τελευταίους αιώνες (αν αναλογιστούμε τα όσα συμβαίνουν στην Συρία και την Παλαιστίνη, όπου εκεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο είναι απλά κουρελόχαρτα στα χέρια των σιωνιστών).
Βεβαίως, για να είμαστε ειλικρινείς το πολίτευμα που επιβλήθηκε μέσα από τις αστικές επαναστάσεις του 18ου αιώνα και κυριάρχησε έκτοτε στον κόσμο ως το “καλύτερο” πολίτευμα δεν είχε ούτε και έχει καμία σχέση με την δημοκρατία, το πολίτευμα δηλαδή του αθηναϊκού δήμου, όπου την εκτελεστική εξουσία ασκούσαν εν εκκλησίᾳ όλοι οι πολίτες. Για να καλύψει η αστική τάξη την επιβολή της με το αντιπροσωπευτικό σύστημα το οποίο καθιέρωσε, του έδωσε το όνομα του ιδανικού ίσως πολιτεύματος, της δημοκρατίας. Αλλά στις μέρες μας, ακόμη και αυτή η αστική ψευτοδημοκρατία ξεβρακώθηκε.
Παρότι και παλαιότερα είχαν υπάρξει περιπτώσεις όπου η δια αντιπροσώπων έστω διεθλασμένη βούληση του λαού είχε αμφισβητηθεί ή καλύτερα είχαν επικρατήσει οι μυστικές συνεννοήσεις της αστικής ελίτ πάνω σε αυτήν, πάντα αυτό γινόταν με κάποια κάλυψη, τεχνηέντως και έμμεσα. Στις μέρες μας, όμως, υπάρχει πλέον μία ωμότητα στην καταπάτηση των αρχών της ψευτοδημοκρατίας. Ας θυμηθούμε το δικό μας δημοψήφισμα επί της σημερινής κυβέρνησης, όπου το περήφανο όχι του ελληνικού λαού έγινε την επομένη ναι σε νέο μνημόνιο! Ἠ και σήμερα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε σε συμφωνία για το όνομα των Σκοπίων γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τα εκατομμύρια του κόσμου που βγήκαν στα συλλαλητήρια και αρνούμενος κατηγορηματικά να προχωρήσει σε σχετικό δημοψήφισμα, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι το αποτέλεσμά του θα είναι απαγορευτικό για κάθε αποδοχή του όρου Μακεδονία στο όνομα της γείτονος.
Αλλά, ακόμη ίσως πιο μεγάλο είναι το ξεβράκωμα της ψευτοδημοκρατίας στην Ιταλία. Εκεί, όπου δύο κόμματα με συντριπτική πλειοψηφία στις τελευταίες εκλογές σχηματίζουν κυβέρνηση, έχουν την δεδηλωμένη υποστήριξη της Βουλής, και έρχεται ο πρόεδρος της ψευτοδημοκρατίας και ασκεί βέτο στο όνομα του υπουργού Οικονομίας, επειδή ο τελευταίος θεωρείται εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Δηλαδή, πλέον δεν επαρκούν οι παρασκηνιακές πιέσεις, οι απειλές, οι εξαγορές και η προπαγάνδα των ΜΜΕ, αλλά ξεκάθαρα με τρόπους της πιο στυγερής απολυταρχίας απαγορεύεται οι λαοί να επιλέγουν -έστω και με τον έμμεσο τρόπο δια αντιπροσώπων της ψευτοδημοκρατίας- τους κυβερνήτες τους. Θα τους διορίζει πλέον ανοικτά μία ελίτ σιωνιστική, μία ελίτ πεφωτισμένων και οι λαοί θα πρέπει απλώς να τους αποδέχονται! Και τότε γιατί ανατράπηκε η μοναρχία;
Και δεν φτάνει μόνο αυτό το πραξικόπημα του “Ιταλού” προέδρου, αλλά είναι και η προκλητικά ξεδιάντροπη δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου Έτινγκερ, ότι “οι αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίζουν”! Το ακούμε αυτό ή έχουμε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα; Σε ποια ψευτοδημοκρατία έστω, ο κύριος αυτός δεν θα είχε ήδη αποπεμφθεί; Ποια πολιτικά δικαιώματα και κουραφέξαλα, όταν εκπρόσωπος πολιτικός της ΕΕ υποστηρίζει όχι μόνο ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που κατευθύνουν τις αγορές, κυβερνούν αλλά και ότι αυτό είναι το σωστό να γίνεται; Και ότι θα τιμωρηθούν όσοι αντιστέκονται;
Σήμερα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα όσο ποτέ. Και το διακύβευμα πλέον είναι ένα και τελεσίδικο: ή ξεσηκωνόμαστε ή αν δεν μπορούμε πιά, τότε είμαστε ήδη στον νεο-μεσαίωνα της σιωνιστικής απολυταρχίας και αυτός μας αξίζει.
*Ο Χαράλαμπος Μηνάογλου είναι Δόκτωρ Ιστορικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
