Η Αμερικανική Κυβέρνηση, με απόλυτη σαφήνεια διευκρίνισε ότι , η πώληση των F-35, αλλά και των Patriot στην Τουρκία, ματαιώνεται, επειδή η Άγκυρα επιμένει στην αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού και αντιπυραυλικού συστήματος των S-400 , ενώ συζητά και για τους S-500!! Ο εκπρόσωπος τύπου του Πενταγώνου Τσάρλς Σάμερς, δήλωσε: «μπορώ να σας πω πως αν η Τουρκία πάρει τους S-400, θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες στο θέμα της αμυντικής μας συνεργασίας μαζί τους. Αν αποκτήσουν τους S-400, δεν πρόκειται να πάρουν F-35 και Patriot.» Πιθανόν, το αμερικανικό Πεντάγωνο να «φοβάται», ότι το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα , θα «εντοπίσει» τις αδυναμίες των F-35 Στελθ και έτσι, να καταρριφθεί και ο μύθος (;) περί άτρωτου και αόρατου μαχητικού αεροσκάφους.
Όμως, φαίνεται ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, δεν θα υποκύψει στις απειλές και τους εκβιασμούς των αμερικανών. Ο Τ. Ερντογάν δεν εμπιστεύεται πλέον τους αμερικανούς, διότι εκτιμά ότι επιδιώκουν να τον ανατρέψουν! Η στροφή του Τ. Ερντογάν προς τον Πρόεδρο της Ρωσίας, είναι μάλλον μια κίνηση πολιτικής προστασίας και αυτοσυντήρησης. Και ένας επιπλέον λόγος είναι, ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας και των ΗΠΑ, στη Μέση Ανατολή είναι σε μεγάλο βαθμό διαμετρικά αντίθετα. Για παράδειγμά, ενώ για την Άγκυρα ο κουρδικός παράγοντας είναι ο απόλυτος εχθρός που πρέπει να εξαλειφθεί, για την Ουάσιγκτον, όπως επίσης και για το Ισραήλ, είναι ο φυσικός σύμμαχος στην περιοχή, που πρέπει να προστατευθεί.
Η αμερικανική Κυβέρνηση εκτιμά ότι, με την αγορά των S-400 από την Τουρκία, η Μόσχα θα αναγκάσει την Άγκυρα, να αρχίσει σταδιακά να αντικαθιστά τα αμερικανικά όπλα με ρωσικά, για να είναι συμβατά με το νέο αντιπυραυλικό της σύστημα. Συνεπώς, η Τουρκία , «υποχρεωτικά» θα βρεθεί εκτός ΝΑΤΟ, με τεράστιο Γεωστρατηγικό και στρατιωτικό κόστος και για την Τουρκία (οικονομικές κυρώσεις των αμερικανών σε βάρος της εύθραυστης τουρκικής οικονομίας) , αλλά και για το ΝΑΤΟ. Αν το ΝΑΤΟ χάσει την Τουρκία, τότε κατακερματίζεται επιχειρησιακά, η συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Ατλαντικής Συμμαχίας. Ίσως έτσι και να αρχίζει η σταδιακή «περιθωριοποίηση» του ΝΑΤΟ, όπως επιθυμούν οι ΗΠΑ (ο πρόεδρος Τράμπ έχει απειλήσει με κατάργηση του ΝΑΤΟ, κυρίως επειδή η Γερμανία αρνείται να καταβάλει το κόστος που της αναλογεί, για την συντήρηση του ΝΑΤΟ), αλλά και η ΡΩΣΙΑ, επειδή το ΝΑΤΟ επεκτείνεται με νέα κράτη σε περιοχές, όπου η Ρωσία έχει ισχυρά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά και ενεργειακά Στρατηγικά συμφέροντα. Στον αντίποδα, στην προοπτική αποδυνάμωσης του ΝΑΤΟ, είναι η Γερμανία και μάλιστα η Γερμανική Ε.Ε., που θέλει το ΝΑΤΟ να αποτελεί «ομπρέλα» ασφαλείας της Ε.Ε., από ενδεχόμενη υπαρκτή ή «υποθετική» Ρωσική στρατιωτική απειλή, αλλά και να είναι η Συμμαχία αρωγός στην αντιμετώπιση της δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων (κυρίως σε επίπεδο κυβερνοπολέμου και εξειδικευμένων πληροφοριών) και στην αντιμετώπιση, του κύματος προσφύγων και μεταναστών, που από τις εμπόλεμες και λιμοκτονούσες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, κατευθύνονται προς τις χώρες της Ε.Ε. Πολέμους, που προκάλεσε η παρεμβατικότητα της αμερικανό-ΝΑΤΟΙΚΗΣ στρατιωτικής μηχανής, σαφώς παράνομης (χωρίς την νομιμοποίηση του Σ.Α. του ΟΗΕ), με στόχο την προώθηση Στρατηγικών και ενεργειακών συμφερόντων των ΗΠΑ, αδιαφορώντας προκλητικά για την τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή.
Αντιδρά λοιπόν, η Γερμανική Ε.Ε., στην προοπτική αποδυνάμωσης του ΝΑΤΟ, λόγω της επιδείνωσης των σχάσεων ΗΠΑ- Τουρκίας, διότι θα πρέπει να αρχίσει να καταβάλει το κόστος για την ασφάλειά της στο πλαίσιο της Κοινής Ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής Άμυνας και ασφάλειας, ένα κόστος, που είναι δυσβάστακτο ακόμη και για την Οικονομία της Γερμανίας (ισχυρή κυρίως λόγω της καταλήστευσης των κρατών του ευρωπαϊκού νότου). Επιπλέον το κόστος της Ευρωπαϊκής ασφάλειας, συνιστά ασφαλώς και σοβαρή απειλή για την ευρωπαϊκή οικονομία, διότι, μέσω των ανταγωνιστικών στρατιωτικών εξοπλισμών των Ευρωπαϊκών (Γερμανία- Γαλλία) με τις αμερικάνικες Πολεμικές Βιομηχανίες, αλλά και με ισχυρή παράμετρο την εξάρτηση της Ε.Ε. από το ρωσικό φυσικό αέριο, πιθανόν, να οδηγήσουν την ευρωπαϊκή οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με το ευρώ να καθίσταται «όμηρος» του δολαρίου, που είναι βέβαια και ο διαχρονικός στόχος των αμερικανών…
Η προβληματική επιχειρησιακή συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας, σχεδιάζεται από το αμερικανικό πεντάγωνο, να καλυφτεί Στρατηγικά, από τις «αναβαθμισμένες» ελληνοαμερικανικές σχέσεις σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και από τις στρατιωτικές και ενεργειακές τριμερείς συμμαχίες Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και Ελλάδας – Κύπρου- Αιγύπτου, που επισήμως πλέον έχουν την «σφραγίδα» των ΗΠΑ. Επομένως, η Ελλάδα, αναδεικνύεται σε κομβικό πρωταγωνιστή των αμερικανικών σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής χερσονήσου και της Ανατολικής Μεσογείου, καλύπτοντας μέρος του επιχειρησιακού κενού της Τουρκίας. Άλλωστε , οι ισχύουσες ελληνοαμερικανικές στρατιωτικές συμφωνίες, προβλέπουν την κατά βούληση αξιοποίηση ελληνικών στρατιωτικών Βάσεων (από Αλεξανδρούπολη μέχρι Κρήτη), από τις αμερικάνικες Ένοπλες Δυνάμεις (σχεδόν κατοχικό καθεστώς) …
