Δεύτερη χρονιά φέτος που σερβίρεται ξαναζεσταμένη η συνταγή της έκτακτης παροχής (;;;). Πέρυσι μας είπαν ότι πρόκειται για την εξαγγελία της Θεσσαλονίκης για 13η σύνταξη. Φέτος το λένε κοινωνικό μέρισμα σε φτωχά νοικοκυριά (τα νοικοκυριά δηλαδή που φτωχοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής). Ας δούμε όμως ποια είναι εν τέλει η πραγματικότητα.
Μιλάνε για 1,4 δις €. Απ’ αυτά ένα μέρος είναι οι παράνομες κρατήσεις που έγιναν στους συνταξιούχους υπέρ του ΕΟΠΥΥ ένα άλλο μέρος η επιχορήγηση της ΔΕΗ για τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΥΚΩ) και 720 περίπου εκατομμύρια για τα φτωχά νοικοκυριά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος της ΕΛΛΣΤΑΤ («Η Ελλάδα με αριθμούς» τεύχος Ιουλίου Σεπτεμβρίου 2017) ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα το 2016 ανήλθε στο 35,6% του πληθυσμού. Στο ίδιο τεύχος αναφέρεται ότι σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται σε 10.816.286 πολίτες. Δεχόμενοι τα στοιχεία της ΕΛΛΣΤΑΤ το 35,6 των πολιτών θα λάβει 720 εκατομμύρια δηλαδή μέσο όρο 187 € το άτομο και αυτό ανακοινώθηκε με διάγγελμα.
Αυτό που δεν έλεγε το διάγγελμα είναι οι πολιτικές φτωχοποίησης του Λαού που εφαρμόζονται για όγδοο χρόνο, πολιτικές που είχαν στο επίκεντρο, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη μείωση έως και κατάργηση κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, την αύξηση της φορολογίας, την αύξηση των ορίων ηλικίας για σύνταξη,τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Δεν έλεγε για τους δεκάδες χιλιάδες εν δυνάμει συνταξιούχους (;) επαγγελματοβιοτέχνες, αγρότες και ανεξάρτητα απασχολούμενους που απειλούνται να μην πάρουν ποτέ σύνταξη επειδή η κυβέρνηση απορρίπτει ακόμη και τη ρύθμιση των χρεών τους.
Δεν έλεγε για το ότι υπάρχουν συντάξεις που έχουν υποστεί παράνομες μειώσεις καταπατώντας ακόμη και το δικό τους νόμο το νόμο Κατρούγκαλου.
Δεν έλεγε για την αύξηση της φορολογίας που χτυπάει πρωτίστως τα πιο χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και τις νέες μειώσεις που θα υποστούν οι συντάξεις από το 2019.
Δεν έλεγε τέλος για τα μέτρα που έρχονται με την τρίτη αξιολόγηση. Προμετωπίδα είναι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και η κατάσχεση του σπιτιού για το οποίο πολλοί πάλευαν για μια ζωή, η περαιτέρω μείωση κοινωνικών παροχών και επιδομάτων, ο περιορισμός της συνδικαλιστικής και κοινωνικής δράσης, η μεγαλύτερη υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών όπως η ηλεκτρική ενέργεια και το νερό.
Το έκτακτο «βοήθημα» έρχεται για να θολώσει τα νερά, να βοηθήσει τους βουλευτές να πάνε στα χωριά τους τα Χριστούγεννα και να στρέψει αλλού τη συζήτηση από τα παραπάνω προβλήματα.
Για μας τα προβλήματα, η φτωχοποίηση και η δυστυχία αντιμετωπίζεται με την παραγωγική ανασυγκρότηση, με την αντιμετώπιση της ανεργίας, με την κατάργηση της λιτότητας, την αύξηση των μισθών και συνακόλουθα των ασφαλιστικών εισφορών, με τη σταδιακή επαναφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, με τη δημιουργία μιας κοινωνικής ασπίδας προστασίας των ανέργων, των επισφαλώς εργαζόμενων, των χαμηλοσυνταξιούχων.
Αυτά όμως δεν μπορούν να γίνουν πράξη όσο κινούμαστε στη λογική των μνημονίων και του δόγματος πως δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση (ΤΙΝΑ).
Αυτές οι πολιτικές για να γίνουν πράξη αντί να μας πουλάνε παραμύθια για μείωση του δημόσιου χρέους το 2060 (!) απαιτείται διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, αντί να μας λένε ΤΙΝΑ να δουν την εναλλακτική για έξοδο από την ευρωζώνη και εθνικοποίηση των τραπεζών και τέλος σε ότι αφορά το ιδιωτικό χρέος που έχει γίνει βραχνάς για όλους απαιτούνται πολιτικές σεισάχθειας.
