Το ΕΚΠΑΖ σήμερα ζει το απόλυτο παράδοξο. Τριάντα τέσσερα (34) χρόνια πρωτοπορίας με εκπαίδευση πλήθους νέων επιστημόνων, φοιτητών, και παρά πολλούς εθελοντές μέχρι πριν δυόμιση χρόνια και οι περισσότεροι τους έλεγαν ότι έζησαν για λίγο σαν σε όνειρο με τον υπογράφοντα να δημιουργεί όλα αυτά τα χρόνια εθελοντικά όπως όλοι μας και να αποσπά ακόμη και σήμερα εγκωμιαστικά σχόλια από πολλούς συμπολίτες μας για τις χορηγίες πρώτων βοηθειών που τους παρέχονται για κάθε είδους άγριο ζώο που βρίσκουν και χρειάζεται βοήθεια, προκειμένου να δυναμώσει και να αντέξει το ταξίδι μέχρι την Αίγινα και το ΕΚΠΑΖ από κάθε μεριά της χώρας.
Η όλη οργάνωση της δράσης μας αυτής έχει πρωτοπορήσει και διεθνώς τόσο σε μαζικές απελευθερώσεις, όσο και σε αναπαραγωγή μη απελευθερώσιμων άγριων πουλιών και κυρίως αναπήρων (Φοινικόπτερα, Πρασινοκέφαλες, , Όρνια, Γερακίνες, Κουκουβάγιες, Μπούφοι, Καλαμόκιρκοι, Διπλοσάινα, Βραχοκιρκίνεζα, κλπ, κλπ). Και όλα γίνονταν με σεβασμό στη ζωή των ασθενών μας.
Δυστυχώς όμως, το όνομα, η φήμη και η δράση του ΕΚΠΑΖ έχουν κακοποιηθεί βάναυσα από πρώην μέλη που μετασχηματίστηκαν σε ορκισμένους εχθρούς και χρησιμοποιώντας κάθε ψεύδος και συκοφαντία είτε παραποιώντας την αλήθεια σκόπιμα προσπαθούν να καταστρέψουν αυτό που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι.
Τόνοι λάσπης και ψευδολογίας καταπονούν το ΕΚΠΑΖ που κάποιοι αποκαλούν ακατέργαστο διαμάντι. Άνθρωποι που θέλησαν να κερδίσουν κυρίως οικονομικά αλλά και να πουλήσουν όνομα για φιγούρα με άνομα μέσα ενώ παράλληλα υποκρίνονται τους φιλόζωους.
Μέχρι πρόσφατα αυτές οι υποχθόνιες προσπάθειες ήταν σκόρπιες αν και συνεχής και αντιμετωπίζονταν σαν γραφικότητες. Τώρα η αθλιότητα έχει οργανωθεί, έχει αποκτήσει εμπειρία και γίνεται συντονισμένα από κάποιους «καλοθελητές» πρώην συνεργάτες από παλιούς διαχειριστές έως και απλούς εθελοντές. Τους ενώνει το μίσος για το ΕΚΠΑΖ που δεν κατάφεραν να εκπορθήσουν, με την ιδιοτέλεια σαν σφραγίδα στο μέτωπό τους.
Ο κ. Παύλος Μπήτρος ήρθε στο ΕΚΠΑΖ μετά βαΐων και κλάδων παριστάνοντας τον σωτήρα, αφού όπως έλεγε ήταν διατεθειμένος να βοηθήσει οικονομικά το ΕΚΠΑΖ σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, εξ αιτίας σοβαρού οικονομικού προβλήματος που πρόκυψε (από πρωτοβουλία παλαιότερου διαχειριστή που μας έμπλεξε με το ΙΚΑ χωρίς να καλύπτει τις υποχρεώσεις των ασφαλιζομένων, οι οποίοι κατήγγειλαν τελικά το γεγονός με αποτέλεσμα να χρεωθεί το ΕΚΠΑΖ ένα δυσθεώρητο πρόστιμο συν τα δεδουλευμένα που πληρώθηκαν με δικαστικούς αγώνες που υποστήκαμε, προσαυξήσεων και τόκους).
Εκτός από τον Φίλιππο Δραγούμη (οικονομικό διαχειριστή τότε) άτυπα ευθύνεται για την εμπλοκή με το ΙΚΑ η τότε σύζυγος του και τότε μέλος μας, Μαρία Γανωτή, και ήταν εκείνη που ενώ έκανε παρασκηνιακά την οικονομική διαχείριση (υποτίθεται ήταν βοηθός του στα διαχειριστικά) ξεσήκωσε τους ασφαλισμένους – και όχι μόνο και κατήγγειλαν στο ΙΚΑ το ΕΚΠΑΖ ότι χρωστάει δεδουλευμένα και ένσημα.
Ο Παύλος Μπήτρος ήταν γνωστός του Κέντρου μια και επισκεύαζε δωρεάν σκασμένα λάστιχα στα αυτοκίνητα μας.
Σαν διαχειριστής και μέλος εφόσον πλήρωνε «από την τσέπη του» σύντομα άρχισε να φέρεται αυταρχικά και τυραννικά, ιδιαίτερα στον υπογράφοντα. Προσβολές χωρίς λόγο μπροστά σε εθελοντές, φωνές και ανήκουστες βρισιές, κάτι που παραξένευε και στεναχωρούσε τους εθελοντές, κάποιοι από τους οποίους έριξαν μαύρη πέτρα φεύγοντας για πάντα. Πολλοί Έλληνες και ξένοι εθελοντές έγιναν μάρτυρες τέτοιων συμπεριφορών, ενώ ο Παύλος Μπήτρος έφερε και εθελοντές που με εντολή του με παρακολουθούσαν (καθόλου διακριτικά μάλιστα) “στήναν” αυτί όποτε μίλαγα με άλλους και τον «ενημέρωναν».
Όπως γνωρίζουμε, ο ρουφιάνος δε μεταφέρει απλώς πληροφορίες αλλά τις διαμορφώνει κι όλες προκειμένου να φανεί αρεστός και χρήσιμος στον «αφέντη του», επειδή προσδοκά ανταμοιβές.
Η Μιλένα Νταρντάνοβα ήταν κάποια από αυτούς. Ο Γιάννης από την Πάτρα άλλος ένας από αυτούς κλπ.
Ο Παύλος Μπήτρος αφότου εκδιώχθηκε με νόμιμες διαδικασίες σύμφωνα με το καταστατικό (αργότερα δικαιώθηκε δικαστικά, απουσία μας αλλά πρωτόδικα μόνο) και μετά από ενδελεχή οικονομικό έλεγχο του λογιστή μας μηνύθηκε για υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος για πράγματα και χρηματικά ποσά ιδιοκτησίας του ΕΚΠΑΖ αξίας γύρω στα 350.000 ευρώ. Αναμένουμε την κλήτευση. Τώρα μιλάει για «οικονομική εξυγίανση», για «διασπάθιση χρήματος» μετά την αποβολή του και μέχρι σήμερα και άλλα φαιδρά. Θα μπορούσε να γραφτούν βιβλία από τον υπογράφοντα για τα έργα και τις ημέρες τόσο του κ. Παύλου Μπήτρου στο ΕΚΠΑΖ όσο και για την κ. Μαρία Γανωτή και τις λαμογιές της.
Όμως θα αρκεστώ προσωρινά να αντικρούσω τις ανήκουστες κατηγορίες τους βρίσκοντας ευκαιρία, αρχικά από την προσωρινή δικαίωση του πρώτου «αφού μέχρι την έφεση που ασκήσαμε επιστρέφει σαν μέλος, πλην όμως η δικαίωση του είναι μόνο ηθική αφού φυσιολογικά η διαχειριστική του ιδιότητα έληξε 31/12/2015. Έκτοτε μόνο με γενική συνέλευση θα μπορούσε να διεκδικήσει να ξαναγίνει διαχειριστής.
Εκείνος όχι μόνο προσπέρασε αυτή την… λεπτομέρεια, έκρινε ότι είναι χαλίφης στη θέση του χαλίφη σαν άλλος Ιζνογκούντ, θεωρεί (αυθαίρετα και παράνομα) άκυρη οποιαδήποτε πράξη έγινε από την αποπομπή του και έως ότου επιδόθηκε καθαρογραμμένη η πρωτόδικη απόφαση που τον δικαιώνει και λειτουργεί σαν αυτόκλητος δικτάτορας. (Η δικαίωση του οφείλεται ίσως αποκλειστικά στην άγνοιά μας για την ημερομηνία της δίκης αφού ουδέποτε μας ήρθε κλήτευση και έτσι η δίκη έγινε ερήμην μας).
Κάλεσε δύο φορές μέσα σε ένα μήνα την … μισή ολομέλεια για γενική συνέλευση με εξώδικο, υπογράφοντας σαν διαχειριστής (χωρίς σφραγίδα) , έχοντας θέσει τα προς συζήτηση θέματα μόνος του. Και στις δυο περιπτώσεις, μετά από συμβουλή του νομικού συμβούλου του ΕΚΠΑΖ, επιδώσαμε εξώδικη απάντηση όπου του αναγράφαμε με επιχειρήματα ότι δεν νομιμοποιείται να παριστάνει τον διαχειριστή, να ενημερώνει τη μισή ολομέλεια και να θέτει μόνος του τα προς συζήτηση θέματα.
Στη δεύτερη μάλιστα πρόσκληση-εξώδικο που δεχτήκαμε, το πρώτο θέμα ήταν η αποδοχή νέων μελών στην ολομέλεια και η διαγραφή παλιών μελών (του υπογράφοντος και του Άρη Χριστίδη, δηλαδή των υπολοίπων μελών) (!!!). Και αφού δεν δεχτήκαμε όπως προανέφερα, αυτά τα καραγκιοζιλίκια, έπεσε παύση για κάποιες ημέρες.
Ο κ. Παύλος Μπήτρος όπως μάθαμε αργότερα με (έκπληξη για πολλοστή φορά), έκανε μόνος του τη γενική συνέλευση όπου απέβαλε από μέλη τον υπογράφοντα και τον Άρη Χριστίδη, έβαλε στην εταιρεία άτομα της αρεσκείας του, δημιούργησε διοικητικό συμβούλιο από άσχετα άτομα με το ΕΚΠΑΖ πλην όμως φιλαράκια του, δημιούργησε νέο καταστατικό δικής του κοπής που το πήγε στο Πρωτοδικείο για επικύρωση, απέσπασε με όλα αυτά τα άκυρα έγγραφα την σφραγίδα από το ΓΕΜΥ (Επιμελητήριο) που δήθεν τον νομιμοποιεί (βάσει του … νέου καταστατικού) σαν διαχειριστή μέχρι το τέλος του έτους! Μία σκέτη απάτη.
Και με αυτή τη ψευδοχαρτούρα ο κ. Παύλος Μπήτρος απαίτησε από τους αστυνομικούς της Αίγινας να με πετάξουν έξω από τις εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ.
Ήδη για περισσότερο από ένα δεκαπενθήμερο κινδυνεύω με σύλληψη εάν μπω στους χώρους του Κέντρου και με δουν.
Υπάρχουν ζώα που ήρθαν σε κακή κατάσταση και αναρρώνουν και οι εισβολείς αναφέρουν στα ΜΜΕ ότι βρήκαν ζώα σε κακή κατάσταση! Χωρίς να γνωρίζουν το ιστορικό και την θεραπευτική αγωγή του καθενός (που ψεύδονται ότι δεν τους παρέχεται), χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους που δημιουργούν για τη ζωή αυτών των πλασμάτων, τα διαχειρίζονται κυριολεκτικά όπως γουστάρουν, στα κουτουρού, αδιαφορώντας ουσιαστικά για αυτά. Έχουν στήσει ένα show.
Την Κυριακή 24/6/2018, που είχαμε την πρώτη ενόχληση (μετά από πολλούς μήνες από τον Παύλο Μπήτρο και το τσούρμο του, ήταν ελεύθερος στο κτήμα ο αρσενικός αγριόχοιρος. Αυτό το πλάσμα το διατηρούμε εδώ και 12 χρόνια περίπου (ένας ήρεμος και φιλικός κάπρος προερχόμενος από κατάσχεση, πλην όμως ζηλιάρης εάν μείνει ελεύθερος στο κτήμα για πολλές ημέρες). Έτσι, αφού αδυνατώ να κάνω τη δουλειά μου σαν επιστημονικός υπεύθυνος στη διαχείριση των φιλοξενούμενων ζώων στο ΕΚΠΑΖ, ο Οβελίξ κάνει ζημιές: ανακατεύει πράγματα, διασκορπίζει το περιεχόμενο δοχείων, ακόμη και μαζεμένων και συσκευασμένων σκουπιδιών έτοιμων για αποκομιδή) ανοίγει κονσέρβες από τις παλέτες που μας έδωσαν κλπ.
Επίσης την προηγούμενη εκείνης της Κυριακής φέραμε λαχανικά και φρούτα για ταΐσματα της επόμενης ημέρας και τα έβαλα προσωρινά σε εσωτερικό χώρο για να μη τα σκορπίσει και ανακατέψει ο Οβελίξ (που επρόκειτο να ξαναμπεί στον δικό του χώρο επίσης την επόμενη).
Οι εισβολείς, αντί να τα διαλέξουν και να ταΐσουν με αυτά τα διάφορα ζώα, τα άφησαν να σαπίσουν και να δημιουργήσουν ζουμιά στο έδαφος. Αίσχος και ντροπή!
Φυσικό ήταν επομένως να αναδίδουν μπόχα καλοκαιριάτικα στον κλειστό χώρο. Μετά μας κατηγορούν και από πάνω!
Τα ζώα κινδυνεύουν τώρα από άσχετους και ημιμαθείς περισσότερο από ποτέ.
Τα παραδείγματα άφθονα. Σε …κρυφές εισόδους μου στις εγκαταστάσεις διαπίστωσα λάθος κλείσιμο στις πόρτες των κλωβών με κίνδυνο να ανοίξουν από τον άνεμο. Άλλοι κλωβοί αφέθηκαν με ορθάνοιχτη πόρτα προκειμένου προφανώς να βγουν τα σπουργίτια που κατάφεραν και μπήκαν μέσα από κενά. (δε γνωρίζουν οι φωστήρες ότι αυτά πετούν ψηλά, ψηλότερα από την πόρτα όταν είναι μέσα, ενώ από την ανοικτή πόρτα μπαίνουν και άλλα και όλα τους κινδυνεύουν το βράδυ που θα κουρνιάσουν στο πλέγμα να πιαστούν από γάτες ή και αρουραίους που υπάρχουν στην περιοχή. Δημιούργησαν άθελά τους θανάσιμες παγίδες για τα πουλάκια).
Κινδυνεύουν να χαθούν και οι δυο νερόκοτες (μία νεαρή ελευθερώσιμη που σχεδιάζαμε να αφήσουμε αυτή την εποχή, μαζί με άλλα ζώα, στους καλαμιώνες του Κοτυχίου Ηλείας και μια ενήλικη ανάπηρη). Αυτές και οι δύο συχνά καταφεύγουν στην άδεια κλούβα που βρήκαμε ορθάνοιχτη πόρτα, αφού προσελκύονται από την πυκνή ποώδη βλάστηση που έχει και περνούν από μικρά κενά στη περίφραξη από την διπλανή κλούβα με τις αγριόπαπιες και τις αγριόχηνες.
Τα ασημογλαράκια από την δροσερή και ακόμη σε χρήση μεγάλη εντατική β´ βαθμού, μεταφέρθηκαν αυθαίρετα στην ανοιχτή αυλή με τους 2 Ροδοπελεκάνους και τον 1 Αργυροπελεκάνο. Κινδυνεύουν άμεσα είτε από θερμοπληξία από τον καύσωνα που διανύουμε, είτε από τις αλεπούδες που κυκλοφορούν και στο παρελθόν είχαν σκοτώσει ανάπηρους γλάρους από αυτές τις αυλές πρώτου προλάβουμε να τους βάλουμε σε ασφαλείς χώρους.
Ο σπάνιος Κραυγαετός, που είναι ανάπηρος και διατηρείται για 4η χρόνια με σταθεροποιημένη υγεία, μεταφέρθηκε επίσης αυθαίρετα από την κλούβα του με πάμπολλους χώρους σκιάς, (που χρειάζεται ένα τέτοιο είδος που ζει σε παραλίμνια και παραποτάμια οικοσυστήματα), σε μια άλλη αποψιλωμένη και κινδυνεύει να πεθάνει επίσης από θερμοπληξία μέσα σε λίγες ημέρες.
Οι 2 Πεπλόγλαυκες που πετούν και τρέφονται στην κλούβα μόνες τους με φρέσκο (πάντα) κρέας αλλά αδυνατούν να κυνηγήσουν ζωντανά ποντίκια (που είναι η φυσική τους τροφή) και ζουν στην ευρύχωρη διπλή κλούβα τους για 13 τόσα χρόνια, είναι άγνωστο αν ζουν ακόμη εκεί μέσα. Σε μια κρυφή μου επίσκεψη είδα με απόγνωση τη μια πόρτα ανοιχτή…
Ένα μωρό Κοτσιφάκι ανίκανο ακόμη να τραφεί μόνο του, ενώ χρειάζεται τροφή με την περισσότερη δυνατή πρωτεΐνη, παρατηρήθηκε σε κλουβί με σπόρους για καναρίνια κλπ, κλπ. Είναι σαδιστικό και λυπηρό να αντιμετωπίζονται έτσι ζώα που προηγουμένως ζούσαν αξιοπρεπώς και ελέγχονταν διακριτικά.
Η τυφλή Γερακίνα ζει μαζί μας από το 2016, τρώει μόνη της και φροντίζει το φτέρωμα της. Πριν τον καύσωνα ήταν σε εξωτερικό χώρο. Η άλλη που βρισκόταν δίπλα της, πριν σταλεί σε εμάς ήταν σε κοτέτσι από μωρό, στα κρίσιμα πρώτα στάδια της ανάπτυξης είχε ανεπαρκή σε ασβέστιο διατροφή και μας στάλθηκε αφού άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα αστάθειας. Στα χέρια μας και με την κατάλληλη αγωγή παρουσίασε -ευτυχώς- θεαματική βελτίωση.
Επίσης χελώνες που κακοταΐζονταν και ζούσαν σε σκοτεινό περιβάλλον για πολύ καιρό παρελήφθησαν με άσχημες βλάβες στην υγεία τους. Πολλά τέτοια ζώα διαφόρων ειδών φτάνουν στα χέρια μας δυστυχώς πολύ συχνά, από τα οποία άλλα έχουν επανέλθει σε μια ανεκτή, ικανοποιητική κατάσταση με πολύ κόπο και ειδική φροντίδα εφόσον έχουν αντιστρέψιμες βλάβες και κάποτε πιθανώς μπορούν να απελευθερωθούν. Όμως για κάποια άλλα είναι πολύ αργά και είτε παραμένουν μονίμως στο ΕΚΠΑΖ, ανίκανα να ζήσουν ελεύθερα, είτε υποκύπτουν αργά ή γρήγορα.
Η παρέα του κ. Π. Μπήτρου και της κ. Μ. Γανωτή παρουσίασαν (στα ΜΜΕ που κάλεσαν) επιλεκτικά και παραποιώντας με προφανή δόλο μερικές τέτοιες περιπτώσεις σαν να …ευθύνεται το ΕΚΠΑΖ που κάποια ζώα δε βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, λέγοντας φρικτά ψέματα, όπως λ.χ. ότι είναι υποσιτισμένα ή ότι δεν γίνονται θεραπείες εδώ. (Παραβλέποντας κάποια που έχουν γάζες και επιδέσμους με δεσίματα πληγών, νάρθηκας κλπ.) και πολλά άλλα φαιδρά.
Δεν αναφέρουν τίποτα λ.χ. για τα ανάπηρα Φοινικόπτερα που κλωσούν τώρα το αυγό τους το καθένα (συνολικά 3 θηλυκά) ενώ οι αρσενικοί τους σύντροφοι (επίσης ανάπηροι) τους παραστέκονται. Κάτι που αποτελεί επίτευγμα του ΕΚΠΑΖ των τελευταίων 3 χρόνων. Και οι νεοσσοί τους είναι απελευθερώσιμοι.
Όπως τονίσαμε ήδη παραπάνω, δεν είναι τα μόνα μη απελευθερώσιμα που αναπαράγονται στα χέρια μας. Θεωρεί μήπως κανείς ότι αυτό είναι κάτι εύκολο και δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις, πολύτιμη και πολύχρονη εμπειρία και αφοσίωση και αγάπη;
Όσο για τον… «ιδρυματισμό» που αναφέρθηκε δηλαδή ότι τα ζώα αποκτούν στερεοτυπική συμπεριφορά, κάτι σαν σοβαρά τικ δηλαδή όπως στα κλουβιά ζωολογικών κήπων, αυτό είναι από τα πιο γελοία ψέματα. Όλα τα ζώα προσωρινά ζουν σε εσωτερικό χώρο όταν πρωτοέρθουν, όπου υπό ελεγχόμενες συνθήκες τους παρέχονται οι δέουσες φροντίδες, ενώ στο επόμενο στάδιο τους παρέχεται άνετος χώρος εξωτερικά.
Τα ζώα εδώ ζουν στη φύση σε ευρυχωρία και προσομοίωση του φυσικού τους ενδιαιτήματος. Τέτοιους χώρους άραγε διαθέτει η κ. Μ. Γανωτή στο ισόγειο πολυκατοικίας που έχει μετατρέψει παράνομα σε νοσοκομείο άγριων ζώων στη μέση της Αθήνας;
Είτε αποτελεί σωστή λύση το Αττικό Πάρκο, μια κερδοσκοπική επιχείρηση που έχει τα ζώα (αντικείμενα ιδιωτικής συλλογής) σε περιορισμένα κλουβιά και τα υποβάλλει σε κοντινή παρατήρηση πλήθους επισκεπτών καθημερινά και για όλη τους τη ζωή;
Ή η αποστολή τους στην Πάρο όπου οι συνολικοί χώροι για τα ζώα είναι υπερφορτωμένοι όπως μαθαίνουμε και συνολικά έχουν λιγότερη από την μισή έκταση σε σχέση με αυτούς που έχουμε στη θέση Μετόχι της Αίγινας; Ή για αυτό τελικά η ευθανασία στην ΑΝΙΜΑ πέφτει σύννεφο, ιδιαίτερα για (β’) κατηγορίας ασθενείς που δεν έχουν την τύχη να ανήκουν σε σπάνια είδη, είτε «πιάνουν πολύτιμο χώρο», είτε χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και χρόνο ενώ είναι και ανάπηρα;
Η σημερινή κατάσταση του ΕΚΠΑΖ δεν είναι η κανονική, αφού περιμένοντας εδώ και ενάμιση χρόνο να αρχίσουν οι επισκευές-ανακατασκευές, ματαιώσουμε συνεχώς αιτήσεις για εθελοντισμό κυρίως από το εξωτερικό (τουλάχιστον 180 μέχρι τώρα από το 2017). Μόνο φίλους του ΕΚΠΑΖ δεχόμαστε για βοήθεια, αφού υπάρχει κίνδυνος ατυχημάτων για νεοεισερχόμενους εθελοντές από την κάκιστη κατάσταση των κτιρίων.
Έτσι στερούμαστε για μεγάλο διάστημα πολύτιμων χεριών βοήθειας και οι λίγοι εμείς εργαζόμαστε σαν σκλάβοι κυριολεκτικά, προκειμένου να μη λείψει η σωστή φροντίδα στα ζώα.
Ακούστηκε ότι ταΐζουμε σάπια κρέατα. Αυτό και αν είναι χόνδρο ψέμα. Το αυτοκίνητο μας που έφερνε τα κατεψυγμένα κρέατα από την Αθήνα (δωρεά της «Πίνδος») έχοντας υποστεί βλάβη δεν μπορεί να σταλεί στην Αθήνα. Έτσι εδώ και κάποιο διάστημα αρκούμαστε στην ντόπια αγορά. Επιπλέον, χρησιμοποιούμε και φρέσκα ψάρια που μας παρέχονται από την Ψαραγορά Αίγινας (κάτι που γινόταν ανέκαθεν), ενώ αγοράζουμε κατεψυγμένα πλατάρια, φτερούγες και κοτόπουλα από υπεραγορά, εφ όσον δεν καλυπτόμαστε (ποιοτικά είτε και ποσοτικά) από τα δωρεάν παρεχόμενα.
Έτσι όλα τα σαρκοφάγα (πτηνά, θηλαστικά, ερπετά) τρέφονται κανονικά (συν τα συμπληρώματα βιταμινών, ιχνοστοιχείων, φωσφορικού ασβεστίου κλπ.). Διαφορετικά δεν θα είχε νόημα μετά από τόσες δεκαετίες φροντίδας με σεβασμό στα φιλοξενούμενα ζώα (όπως ομολογούν πολλοί από τους φίλους του Κέντρου που μας γνωρίζουν καλά) να τα αφήνουμε τώρα στο έλεος της μοίρας τους.
Τα κτίρια είναι σε μεγάλο βαθμό ακατάλληλα για την δουλειά που φτιάχτηκαν. Έτσι, με την εμπειρία και τη γνώση μας τα χρησιμοποιούμε όσο καλύτερα μπορούμε (για την υπάρχουσα κατάσταση, προσωρινά) και πάντοτε για το καλό των ζώων (άλλωστε το ίδιο κάναμε και παλιότερα στις παλιές εγκαταστάσεις φυλακών Αίγινας, αλλά και οπουδήποτε αλλού φιλοξενηθήκαμε).
Μιλούν για μυρωδιές και βρώμα. Μα διανύουμε περίοδο καύσωνα ενώ ο υπογράφων που σχεδιάζει καθημερινά τις δουλειές κατά προτεραιότητα, την φροντίδα των ζώων συν τα τυχόν έκτακτα περιστατικά, έχει εκδιωχθεί παράνομα και καταχρηστικά από τη φυσική του θέση σαν επιστημονικός υπεύθυνος για τη σωστή φροντίδα των ζώων.
Εδώ και πάνω από 15 ημέρες δεν μπορώ να βοηθήσω τα ζώα. Ποιός καθαρίζει; Κανείς! Ποιός ταΐζει με α ευαίσθητα στη ζέστη λαχανικά και φρούτα όσο είναι ακόμη χρησιμοποιήσιμα; Κανείς! Ποιός ποτίζει τα ζώα που χρειάζονται άφθονο και δροσερό νερό; Μάλλον κανείς! Ποιός αλλάζει τα βρώμικα πατώματα με τις κουτσουλιές και τα αποφάγια; Κανείς! Ποιός θα βάλει πάλι τον κάπρο στον κλειστό χώρο του για να μη κάνει ζημιές, καταστρέφει πράγματα και σκορπίζει και ανακατεύει σκουπίδια και φαγώσιμα; Κανείς!
Νάτη λοιπόν τη βρώμα που λένε ότι φταίει για αυτήν το ΕΚΠΑΖ (εννοώ το πραγματικό, το νόμιμο ΕΚΠΑΖ και όχι το δήθεν ΕΚΠΑΖ που επικαλείται ότι είναι διαχειριστής του ο κ. Π. Μπήτρος).
Ακόμη και η μεταφορά των σκουπιδιών είναι πλέον μια κουραστική διαδικασία μέσα στο λιοπύρι, όποτε γινόταν νωρίς το σούρουπο. Και βεβαίως είναι απαραίτητη καθημερινή δουλειά δυσκολότερη όμως αφότου οι κάδοι του Δήμου εδώ και παραπάνω από 4 μήνες βρίσκονται έξω στο δρόμο (και πριν από αυτό το διάστημα είχαμε βουνό τα σκουπίδια στο παρκινγκ για 7 μήνες (!) με ευθύνη του Δήμου.
Εν κατακλείδι, αυτή την εποχή έχουν συνενωθεί όλοι οι …καλοθελητές σε ένα ντελίριο δυσφήμησης του ΕΚΠΑΖ. Εάν δεν ίσχυε αυτό που ήταν τόσο καιρό οι διάφοροι που έρχονται τώρα για να βοηθήσουν δήθεν τα ζώα; Γιατί δε φάνηκαν τόσο καιρό για να συμμετέχουν στις εργασίες που χρειαζόμαστε χέρια;
Επειδή κάθε μέρα φέρνει νέα δράση των καλοθελητών της ΑΝΙΜΑ και του Π. Μπήτρου το κείμενο σταματάει μεν εδώ αλλά θα επανέλθουμε.
