Η χώρα μας παραμένει στη μέγγενη αποπληρωμής «εξαιρετικά μη βιώσιμου χρέους» (ΔΝΤ), 180% του ΑΕΠ έναντι 110% όταν μπήκαμε στα Μνημόνια, από τα οποία φύγαμε μόνο στη φαντασία Τσίπρα. Οι όροι τους θα ισχύουν, αν δεν τους αμφισβητήσουμε, επί πολλές δεκαετίες.
Είμαστε στο δρόμο της «βουλγαροποίησης». Δεν μας πήραν/παίρνουν μόνο τη χώρα, τη δημόσια, αλλά και ιδιωτική περιουσία, γνωρίζουμε κι ένα νέο «παιδομάζωμα», την εξαναγκαστική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων επιστημόνων.
Ως αποτέλεσμα των ασκούμενων επί δεκαετία κοινωνικο-οικονομικών πολιτικών οδεύουμε προς μια Ελλάδα χωρίς Έλληνες, που αποτυπώνουν οι ανελέητες δημογραφικές μας στατιστικές.
Υπάρχει όμως κι άλλος κίνδυνος, ακόμα πιο φοβερός κι από αυτόν τον ήδη φοβερό. Μια χώρα που παραμένει «αποικία χρέους», που ο Πρωθυπουργός της, είτε Τσίπρας σήμερα, είτε Μητσοτάκης αύριο, ζητιανεύει την επιβίωση των συνταξιούχων και τα σπίτια μας, δεν μπορεί βέβαια να έχει δική της εξωτερική και αμυντική πολιτική.
Είναι φυσικό ο Πάιατ να κυκλοφορεί ως Ανθύπατος και βάλε, είναι φυσικό να μας επιβάλλουν Πρέσπες.
Αυτά συμβαίνουν εν μέσω ενός εξαιρετικά ασταθούς διεθνούς περιβάλλοντος. Αν πάμε σε ρήξη Αμερικής – Ισραήλ με Τουρκία, μπορεί να μας πάνε σε πόλεμο, καταστρέφοντάς μας για τα δικά τους συμφέροντα. Αν τα ξαναφτιάξουν με την ‘Αγκυρα, θα μας πιέσουν για απαράδεκτες παραχωρήσεις. Οι απειλές πολέμου με το Ιράν, αν όχι τη Ρωσία, αντανακλούν μια διεθνή κατάσταση πιο επικίνδυνη από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τρομάζει κανείς και μόνο αναλογιζόμενος ότι τέτοιες προκλήσεις πρέπει να τις διαχειριστούν δύο κόμματα ανύπαρκτων ικανοτήτων, ασφυκτικά εξαρτημένα από το εξωτερικό.
Μη έχοντας να πούνε τίποτα γι’ αυτά, τα μνημονιακά κόμματα καλύπτουν την απουσία κάθε σχεδίου με «σκυλοκαυγάδες» επί παντός του επιστητού (Πολάκης, γιωτ κλπ.)
Δεν πρόκειται να πάμε σε «ανάπτυξη» κόβοντας τους φόρους εντός παραμέτρων του Τρίτου Μνημονίου (που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και Κιν.Αλλ. το ’15), δηλαδή τσακίζοντας δημόσιες δαπάνες, συντάξεις κλπ. Ούτε είναι λύση για το εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος, την εξαιρετικά μη βιώσιμη χώρα δηλαδή, τα φιλοδωρήματα στους αναξιοπαθούντες μισούς Έλληνες. Χρειάζεται τόσο η ριζική αλλά και σοβαρή, προετοιμασμένη, συντεταγμένη αμφισβήτηση των εξωτερικών, μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας, όσο και μια αληθινή επανίδρυσή της, ένα κράτος ισχυρό, σοβαρό, δημοκρατικό, πολιτισμένο.
Αρκετοί Έλληνες νοιώθουν – μετά το 2015 – ότι δεν μπορούν τώρα να τα κάνουν αυτά. Δεν έχουν δίκηο, γιατί η Ελλάδα έχει πάρα πολλά όπλα. Αυτό που λείπει είναι το μυαλό και η ψυχή σε όσους τη «διοικούνε». Σε κάθε όμως περίπτωση, θάταν και αυτοκτονικό και αναξιοπρεπές να στείλουμε στις Βρυξέλλες υποτακτικούς της Μέρκελ και του Σόιμπλε, να χειροκροτάνε τους πολιτικούς και τις δυνάμεις που εγκλημάτισαν/εγκληματούν σε βάρος των Ελλήνων! Θα γελάει και θα μας σαρκάζει όλος ο πλανήτης.
Οι ευρωεκλογές είναι μεγάλη ευκαιρία να στείλουμε μήνυμα και στους πολιτικούς και στις Βρυξέλλες. Χρειαζόμαστε απελπιστικά ανθρώπους και δυνάμεις σοβαρούς και αξιόπιστους, να παλέψουν για την αποκατάσταση της ελληνικής εθνικής-λαϊκής-κρατικής κυριαρχίας, για μια δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, ανεξάρτητη Ευρώπη.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νέα, στις 23.5.2019.
**Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι Δημοσιογράφος, Συγγραφές, Υποψήφιος Ευρωβουλευτή με τη ΛΑ.Ε – Μέτωπο Ανατροπής.
