Σε κάθε μέσο ενημέρωσης γνωρίζεις ότι υπάρχει ένα κείμενο ή μια εκπομπή με το οποίο η διεύθυνση διασχίζει τον Ρουβίκωνα. Και για την Αυγή αυτή η στιγμή ήρθε στις 15 Ιουλίου του 2017 όταν η εφημερίδα, με κείμενο του Θάνου Παπαδόπουλου, επιχείρησε να ταυτίσει τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.
Επαναφέροντας τη πιο χυδαία μορφή της θεωρίας των δυο άκρων και της ταύτισης φασισμού κομμουνισμού (που όπως έχουμε εξηγήσει επιβραβεύεται και από την ΕΕ με 100.000 ευρώ) ο αρθρογράφος υποστηρίζει, καταρχάς, ότι η άκρα δεξιά και ή άκρα αριστερά, είναι «κοσμικές θρησκείες» με περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές, τις οποίες δεν τις διακρίνει πολιτικό ή ταξικό μίσος.
Ο αχταρμάς στη σκέψη του είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή αλλά η συνέχεια του κειμένου θα έκανε ακόμη και τον Γεωργαλά της δικτατορίας (και πρώην σύμβουλο του κυβερνητικού εταίρου, Πάνου Καμμένου) ή τον Στάθη Καλύβα να φαντάζουν σαν γίγαντες της αριστερής διανόησης.
Γράφει μεταξύ άλλων η Αυγή: «Η Άκρα Αριστερά υποκαθιστά τον Θεό στην ιδεολογία της με το κράτος που θα εφαρμόσει την κοινωνική (ταξική) δικαιοσύνη. Το κράτος αυτό πρέπει να συγκεντρώνει όλους τους πόρους και τα αγαθά της κοινωνίας και μετά να τα κόβει σε ίσα μερίδια και να τα μοιράζει εξίσου σε όλους. Φυσικά αυτή την απλοϊκή δικαιοσύνη δεν κατόρθωσαν να την εφαρμόσουν ούτε στη σταλινική σοβιετική αυτοκρατορία. Αυτή η παιδαριώδης ταξική δικαιοσύνη ναυάγησε στα ρηχά και το μόνο που κατόρθωσε ήταν να δημιουργήσει νέες ανίκανες κυρίαρχες τάσεις, την κρατική και την κομματική νομενκλατούρα που λεηλατούσε τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός και οι εργαζόμενες τάξεις. Έτσι οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση, ενώ πρόσθεσαν στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού και του ιμπεριαλισμού και τα εκατομμύρια θύματα του σταλινισμού».
Τσαλαβουτώντας ανάμεσα σε ιδεολογίες και δικτάτορες χωρίς καμία συνοχή, ο συντάκτης συγχέει έναν κρατισμό, τα στοιχεία του οποίου ο ίδιος οικοδομεί στο κεφάλι του, με τον κομμουνισμό, τον οποίο ταυτίζει με τον Στάλιν προκειμένου στη συνέχεια να τον ταυτίσει με τη ναζιστική θηριωδία.
Στη συνέχεια έρχεται η στιγμή για την Αυγή να καταδικάσει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται. Η άμυνα ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ταυτίζεται τώρα με τη φασιστική βία: «Η έχθρα για τη δημοκρατία μάλιστα μπολιάστηκε από τις θεωρίες (σχεδόν πανομοιότυπες) για τη νομιμότητα της βίας, όταν αυτή έχει… δίκαιο ή εθνικό σκοπό!»
Και φυσικά όπως κάθε ακροδεξιά εφημερίδα έτσι και η Αυγή ταυτίζει τελικά τη ναζιστική Γερμανία, που θέλησε να καταλάβει τον πλανήτη, με τη Σοβιετική Ένωση, που την σταμάτησε: «Η κάθε ακραία ιδεολογία επιδιώκει την καταστροφή της δημοκρατίας για λογαριασμό της, για να επιβάλει το δικό της καθεστώς: το φασιστικό ή σοβιετικό κράτος. Επειδή ήταν τόσο όμοια μεταξύ τους στη μεταχείριση των λαών, γι’ αυτό είχαν τόσο αβυσσαλέο μίσος μεταξύ τους».
Το άρθρο δεν θα μπορούσε να μην καταφύγει και στα πιο φθηνά τεχνάσματα της άκρας δεξιάς αλλά και του ακραίου κέντρου όταν κατηγορεί τους οπαδούς των δυο άκρων ότι σε περιόδους «εθνικής ή οικονομικής κρίσης και καταστροφής, φτάνουν ώς τους φόνους και τους εμπρησμούς όταν δεν μπορούν να φτάσουν στα κοινοβούλια του… μίσους!».
Που αναφέρεται άραγε ο ποιητής; Στον εμπρησμό του Ράιχσταγκ; Μήπως στη Μαρφίν; Η μήπως ο ιστορικός, πολιτικός και ιδεολογικός αχταρμάς απλώς κινεί τα δάχτυλά του στο πληκτρολόγιο.
Η απόλυτη ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ, με την προσπάθεια της Ευρωπαϊκή Ένωση να ταυτίσει το φασισμό με τον κομμουνισμό και να εξισώσει τη ναζιστική Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση φαίνεται ότι δίνει τους τελικούς της καρπούς. Είναι πολλά τα λεφτά και μεγάλες οι καρέκλες για να την αμφισβητήσεις.
*Πηγή: info-war.gr
