Τα κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης θα είναι μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις γιατί η κοινωνία με την πάροδο των χρόνων θα διαπιστώσει ότι όλο αυτό ήταν φούσκα προσδοκιών όχι πραγματική αλλαγή στην πορεία της Ελλάδος
Καλλιεργείται μια ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα με τα 32 δισεκ. από το Ταμείο Ανάκαμψης και βεβαίως από τα χρήματα που θα λάβει από το ΕΣΠΑ σχεδόν 72 δισεκ. μπορεί και να αποκτήσει νέο οικονομικό μοντέλο και να γυρίσει σελίδα από την εποχή της ύφεσης και της αποσάθρωσης, από την εποχή της μετριότητας, στην εποχή της νέας οικονομικής πορείας.
Κάθε κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια παρουσίασε ένα σχέδιο δράσης και με διθυραμβικά επιχειρήματα, μας είπε πως θα αλλάξει την Ελλάδα.
Η Ελλάδα της επιχειρηματικότητας σε γενικές γραμμές κινείται στα όρια της μετριότητας, υπάρχουν και ενδιαφέρουσες φωτεινές εξαιρέσεις αλλά προσγείωσαν ανώμαλα τις φιλοδοξίες του έλληνα και τον μετέτρεψαν σε μπαρίστα κοινώς καφεντζή.
Εάν συμπεριληφθεί και το σουβλάκι δημιουργείται μια γενιά όπου οι φιλοδοξίες περιορίζονται στον καφέ και το σουβλάκι.
Είναι τόσο περιοριστικό το πλαίσιο για να αναπτυχθεί μια ωραία ιδέα στην Ελλάδα που υποχρέωσαν ειδικά τον νέο έλληνα να κοιτάει ευθεία και όχι ψηλά, οι φιλοδοξίες μετριάστηκαν και η υποστήριξη από το κράτος ή το τραπεζικό σύστημα είναι εξωπραγματικά περιορισμένες.
Εάν σε αυτό συμπεριληφθεί και η παλιά συνταγή… γκαρσόνι των ξένων για την στροφή του έλληνα στον τουρισμό δημιουργείται μια γενιά μετριότητας ως προς τις φιλοδοξίες.
Βέβαια ειδικά στον τουρισμό ανά την Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί σύγχρονες μονάδες που επιβεβαιώνουν γιατί η Ελλάδα είναι ένας καλός τουριστικός προορισμός.
Όμως και πάλι οι πρωτοβουλίες αυτές είναι λίγες σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.
Προφανώς και δεν μπορούν να γίνουν όλοι επιχειρηματίες αλλά εάν δει κανείς το πλαίσιο για να ξεκινήσει την δική του επιχείρηση… η πραγματικότητα είναι τραγική.
Το βουνό χρεών καθηλώνουν την Ελλάδα στην μετριότητα
Έχουμε πολλές φορές υποστηρίξει ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα χρεών είτε του δημόσιου, είτε του ιδιωτικού τομέα.
Κατά την κυβέρνηση το ιδιωτικό χρέος είναι 234 δισεκ. εκ των οποίων 106 δισεκ. χρέος προς τις εφορίες, 36 δισεκ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία και 92 δισεκ. χρέη προς τις τράπεζες.
Όμως εάν συμπεριλάβουμε όλα τα δάνεια προς τις τράπεζες του ιδιωτικού τομέα φθάνουν τα 146 με 147 δισεκ. ευρώ.
Το άθροισμα του ιδιωτικού χρέους είναι από 234 δισεκ. έως 288 δισεκ.
Το δημόσιο χρέος είναι 365 δισεκ. ευρώ μαζί με την ενδοκυβερνητικό δανεισμό.
Το σύνολο του χρέους δημοσίου και ιδιωτικού τομέα 600 με 650 δισεκ. ευρώ και ο πλούτος που παράγει η Ελλάδα ή θα παράξει τα επόμενα 2-3 χρόνια από 168 έως 180 δισεκ. σε ετήσια βάση.
Δημιουργείται σχέση χρέους ιδιωτικού και δημοσίου τομέα περίπου 370% πρόκειται για ένα καταστροφικό τυφώνα.
Με 650 δισεκ. συνολικό χρέος δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα μπορεί να πορευθεί με σταθερότητα.
Αυτό είναι όχι ουτοπία αλλά η δυστοπία που κρύβεται από το γεγονός ότι η ΕΚΤ εθνικοποιεί το δημόσιο χρέος και χειραγωγώντας τις τιμές για να μην σκάσει η φούσκα του χρέους.
Εάν δεν υπήρχε η ΕΚΤ, όχι η Ελλάδα μόνη της με τις δυνατότητες αλλά εάν δεν υπήρχε η ΕΚΤ οι αποδόσεις των ομολόγων π.χ. στο 10ετές δεν θα ήταν 0,75% αλλά 3% και προφανώς το χρέος θα ήταν άμεσα μη βιώσιμο όχι μόνο μακροπρόθεσμα.
Η Ελλάδα απέναντι σε ένα τέτοιο βουνό χρέους αποτελεί οικονομική μετριότητα καθώς καμία αναπτυξιακή πρωτοβουλία δεν μπορεί να ληφθεί με τέτοια χρέη που να επιτρέψουν στον ιδιώτη να ανασάνει.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μόνη ρεαλιστική λύση για την επιβίωση της Ελλάδας και του ελληνικού λαού είναι το βαθύ κούρεμα έως τη διαγραφή του δημόσιου χρέους και των κόκκινων δανείων. Αυτή η λύση είναι απολύτως ρεαλιστική, αν υπάρξει κυβέρνηση στη χώρα μας με τόλμη, διορατικότητα και αποφασιστικότητα για να την υλοποίηση, προκαλώντας νέα δεδομένα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο που όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα οι χώρες του Νότου, θα βρεθούν υπερχρεωμένες μετά την πανδημική κρίση. Θα υπάρξει, όμως, τέτοια κυβέρνηση στην Ελλάδα ή η χώρα θα αφεθεί να βουλιάξει και να πνιγεί με τον πλέον επώδυνο και καταστροφικό τρόπο, που δεν έχει υποστεί καμία χώρα τώρα στο κόσμο.
Τα 32 δισεκ. είναι ασήμαντη οικονομική στήριξη….
Καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι με 32 δισεκ. από το Ταμείο Ανάκαμψης θα αλλάξει ο ρους της οικονομικής ιστορίας της Ελλάδος.
Θα θυμίσουμε πρόσφατο άρθρο μας που τονίζαμε ότι η Ελλάδα δανείστηκε 270 δισεκ. από τα 3 μνημόνια και η Ελλάδα δεν άλλαξε οικονομικό μοντέλο.
Η Ελλάδα από το πρώτο μνημόνιο της εγκρίθηκε δάνειο 80 δισεκ. ευρώ από τα οποία εκταμίευσε τα 52,9 δισεκ.
Η Ελλάδα από το δεύτερο μνημόνιο της εγκρίθηκε δάνειο 144,7 δισεκ. και εκταμίευσε 141,8 δισεκ.
Η Ελλάδα από το τρίτο μνημόνιο της εγκρίθηκε δάνειο 86 δισεκ. και εκταμίευσε 61,9 δισ
Συνολικά δόθηκαν δάνεια στην Ελλάδα 310,7 δισεκ. αλλά η Ελλάδα εκταμίευσε 257 δισεκ.
Εάν σε αυτά υπολογίσουμε και τα δάνεια του ΔΝΤ που έχουν ελαχιστοποιηθεί καθώς αποπληρώνονται καθώς και τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων τότε εξάγεται το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δανείστηκε 270 δισεκ. περίπου.
Τα 270 δισεκ. δεν άλλαξαν την Ελλάδα, θα αλλάξουν τα 32 δισεκ. του Ταμείου Ανάκαμψης;
Προφανώς και όχι είναι ια ψευδαίσθηση που καλλιεργείται για λίγους μικροπολιτικής αλλά στην πράξη θα χαθούν απέναντι στο βουνό των χρεών.
Τα κεφάλαια από το Ταμείο Ανάκαμψης θα είναι μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις γιατί η κοινωνία με την πάροδο των χρόνων θα διαπιστώσει ότι όλο αυτό ήταν φούσκα προσδοκιών όχι πραγματική αλλαγή στην πορεία της Ελλάδος.