Το αδιέξοδο Τσίπρα και τα επικίνδυνα – τυχοδιωκτικά του διλήμματα

Το κλείσιμο της αξιολόγησης, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, καρκινοβατεί και θεωρείται πολύ αμφίβολο, παρά την αισιοδοξία που δημοσιοποιεί η κυβέρνηση.
Οι δυσκολίες για την ολοκλήρωση δεν προκύπτουν από την πλευρά του Αλ. Τσίπρα και της στενής ομάδας του, η οποία είναι αποφασισμένη να σπάσει όλες τις ”κόκκινες γραμμές” πάνω στις οποίες έχει δεσμευθεί δημοσίως.
Η δυστοκία, πάντα κατά τις ίδιες πηγές, προκύπτει κυρίως από τους θεσμούς, οι οποίοι φαίνεται ότι αυξάνουν συνεχώς τις απαιτήσεις τους και ζητάνε ‘‘τα μαλλιά της κεφαλής τους”, με προφανή στόχο να εξευτελίσουν τους ”αριστερούς” (δήθεν) υπαλλήλους τους αλλά και όχι μόνο.
Τα κύρια εμπόδια και οι μεγάλες απαιτήσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησηw προέρχονται κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ, το οποίο, μάλλον, θέλει να βρει τρόπο διαφυγής και να αποφύγει τη συμμετοχή του σε ένα πρόγραμμα, που το θεωρεί έτσι και αλλιώς, αποτυχημένο και το οποίο κρατιέται ακόμη στη ζωή μόνο και μόνο για να μην ‘‘σκάσει η βόμβα” πριν τις κρίσιμες Γερμανικές εκλογές.
Ο Αλ. Τσίπρας τρέμει στο ενδεχόμενο η ”διαπραγμάτευση” να σέρνεται και να τραβάει σε απρόβλεπτο μάκρος, πράγμα που θα σφίγγει την θηλιά στο λαιμό της κυβέρνησης και θα τροφοδοτεί τις τάσεις κατάρρευσης της και του εξευτελιστικού άδοξου τέλους της.
Ο Αλ. Τσίπρας, μπροστά στα αδιέξοδα του, προσφέρει τα πάντα για να βρει σανίδα σωτηρίας στην διεύρυνση της πολιτικής βάσης της κυβέρνησης είτε προς τον ανεκδιήγητο Βασ. Λεβέντη, είτε προς το αμαρτωλό νεο – ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στο στερεμένο Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη, χωρίς, όμως, προς το παρόν να βρίσκει ανταπόκριση.
Αντίθετα, ενώ όλη η μνημονιακή αντιπολίτευση πιέζει αφόρητα την κυβέρνηση να κλείσει τώρα την αξιολόγηση, την ίδια ώρα επιδίδεται σε ”τζάμπα μαγκιές” και δηλώνει άκρως υποκριτικά, ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα σκληρότατα μέτρα που θα την συνοδεύουν.
Από την άλλη μεριά, οι εσωτερικές διαφωνίες προκαλούν κλυδωνισμούς στο κυβερνητικό αλλά και το κοινοβουλευτικό σκάφος, γιατί το κομματικό σκάφος του ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει εδώ και καιρό στα βράχια.
Η φημολογία για εντάσεις εντός του οικονομικού επιτελείου και ανάμεσα στις κορυφές του τελευταίου με τον Αλ. Τσίπρα και το Μαξίμου αλλά και οι διαρροές για ισχυρές ταλαντεύσεις και κόπωση σε ένα μέρος των βουλευτών, δεν είναι παντελώς αβάσιμες.
Το μακάβριο για τον τόπο είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν διαθέτει συγκροτημένη εναλλακτική λύση απέναντι στους πιστωτές και τις πλέον αδίστακτες απαιτήσεις τους, αφού έχει αναγορεύσει την παραμονή στην ευρωζώνη σε υπέρτατο απαρασάλευτο δόγμα, πάνω από τα πιο ζωτικά εθνικά και λαϊκά συμφέροντα.
Αυτό σημαίνει ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει καμιά άλλη επιλογή από το να υποκύψει πλήρως στις απαιτήσεις των ”δανειστών” ή να επιδοθεί σε επικίνδυνα και τυχοδιωκτικά σενάρια και τυχοδιωκτικές κινήσεις διαφυγής εκείνης ή της άλλης μορφής.
Όποια από τις δυο και αν είναι η τελική επιλογή του, το πλήγμα για τον τόπο θα είναι κάτι παραπάνω από βαρύ.
Ο μεγαλοαστικός κόσμος της χώρας και οι δήθεν ”αριστερές” εφεδρείες του, μαζί με τους ξένους ”προστάτες” τους, απέτυχαν παταγωδώς, κατορθώνοντας το ακατόρθωτο: να γεμίσουν ερείπια μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες και ευκαιρίες.
Η ανόρθωση, πολύ δύσκολη και επίπονη, επαφίεται τώρα στις δυνάμεις εκείνες που στάθηκαν μέχρι τώρα εκτός των τειχών, τηρώντας αρχές και αξίες, οι οποίες είναι και οι μόνες που διαθέτουν το πρόγραμμα και την ενωτική πολιτική βούληση για να αναλάβουν τον ανήφορο της ανόρθωσης.

Κ.Μ