Η Ελλάδα διαλύει την αμυντική της βιομηχανία και παραδίδεται σε ξένα οπλικά συστήματα χωρίς μάλιστα την παραμικρή ελληνική προστιθέμενη αξία
Οεκσυγχρονισμός της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (TuAFA) τροφοδοτείται από την αυτόχθονα, της σχετικά νέας αεροδιαστημικής βιομηχανίας της Τουρκίας. Σημαντικοί εργολάβοι αμυντικής ανάπτυξης, όπως η Turkish Aerospace Industries (TAI), η Aselsan, η Havelsan και η Roketsan διαδραματίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στην επίλυση των αναγκών του στρατού και επιθυμούν να εξάγουν τα προϊόντα τους, για να χρηματοδοτήσουν την εγχώρια αγορά.
Όλο και περισσότερο, δυσκολεύονται να πουλήσουν σε συμμαχικές χώρες λόγω των περιορισμών της Διεθνούς Συνθήκης για τα Όπλα (ITAR). Για παράδειγμα, το Πακιστάν υπέγραψε για 30 ελικόπτερα επίθεσης και αναγνώρισης TAI T129 (ATAK) σε συμφωνία 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων τον Μάιο του 2018, αλλά στον κινητήρα της Honeywell/Rolls Royce LHTEC 800 που τροφοδοτεί το ελικόπτερο έχουν επιβληθεί κυρώσεις βάσει της νομοθεσίας ITAR. Ένας ηλεκτροκινητήρας Tusas Engine Industries (TEI) TS1400, ανακοινώνεται ως λύση αντικατάστασης, αλλά αυτό θα πάρει χρόνο λόγω της συνεχιζόμενης ανάπτυξής του.
Ένα μεγάλο πισωγύρισμα για την Τουρκική πολεμική αεροπορία, ήρθε όταν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ), απέβαλε την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35 της Lockheed Martin. Η Τουρκική πολεμική αεροπορία είχε απαίτηση για 100 F-35A, για να αντικαταστήσει τα γηρασμένα F-4E Phantoms και F-16C/D. Έξι είχαν ήδη κατασκευαστεί, ενώ άλλα 24 είχαν οριστεί να αποκτηθούν το 2020.
Έκτοτε, όλη η κοινή χρήση έργων που είχε απονεμηθεί σε τουρκικές εταιρείες σταμάτησε, με το μεγαλύτερο μέρος της να μεταφέρεται πίσω στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την πολιτική του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ «Αμερική πρώτα».
Η ακύρωση του F-35 σήμαινε, ότι η Τουρκική πολεμική αεροπορία έπρεπε να ”παρατείνει τη ζωή” των παλαιότερων F-16C/Ds και F-4E Phantoms μέχρι το 2030. Εκείνη την εποχή, το”αυτόχθονης” παραγωγής μαχητικό νέας γενιάς της Τουρκίας, γνωστό ως Turkish Fighter-X (TF -X), ή MMU όπως είναι αλλιώς γνωστό, θα πρέπει να αρχίσει να παραδίδεται στην Τουρκική πολεμική αεροπορία.
Ολοκληρωμένη μακέτα του TF-X παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2019 στο Airshow του Παρισιού, αλλά ένα μήνα νωρίτερα στην αμυντική έκθεση της Τουρκίας, IDEF 2019 στην Κωνσταντινούπολη, ο αντιπρόεδρος της Turkish Aerospace Research δήλωσε, ότι του είχε ανατεθεί να χειριστεί τις διαδικασίες έρευνας και ανάπτυξης και να φτάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο στάδιο της παραγωγής.
Τον Αύγουστο του 2020, ο Διευθύνων Σύμβουλος της TAI, Temel Kotil είπε ότι το TF-X θα κυκλοφορήσει τώρα στις 18 Μαρτίου 2023, (για να συμπέσει με την Τουρκία που θα γιορτάζει τα 100 χρόνια ύπαρξής της). Θα ακολουθήσουν για δύο χρόνια μερικές δοκιμές, και πρόσθεσε ότι θα υπάρχουν επτά πρωτότυπα.
Η Turkish Aerospace Industries, έχει επιταχύνει το έργο και τις επενδύσεις της για την παραγωγή εγχώριων και εθνικών προϊόντων. Η ολοκληρωμένη εγκατάσταση δοκιμών του συστήματος ελέγχου πτήσης, που ονομάζεται “Iron Bird”, η οποία προγραμματίζεται να λειτουργήσει τον Φεβρουάριο του 2022, θα είναι η πρώτη στον τομέα της αεροπορίας στην Τουρκία. Η περιοχή Demir Kuş, όπου θα εκτελεστούν έργα υποδομής για τη διευκόλυνση της ανάπτυξης έργων, θα παράσχει μια ισχυρή υποδομή για την ολοκληρωμένη δοκιμή και επαλήθευση κρίσιμων συστημάτων των διαφορετικών διαμορφώσεων του νέου μαχητικού.
Στην εγκατάσταση του Demir Kuş, όλος ο κρίσιμος εξοπλισμός πτήσης που θα χρησιμοποιηθεί στο αεροσκάφος θα δοκιμαστεί με τη δοκιμαστική εγκατάσταση, η οποία θα χρησιμοποιηθεί επίσης για το Εθνικό Αεροσκάφος Μάχης των Τούρκων. Οι δοκιμές θα περιλαμβάνουν Flight Control System, Hydraulic System, Landing Gear System, Electrical System (Simulation and real), Simplified Cockpit και Avionics Systems. Η εγκατάσταση, στην οποία θα απασχολούνται περίπου 50 άτομα, αναμένεται να λειτουργήσει για περισσότερα από 30 χρόνια.
Είναι προφανές, ότι ο τουρκικός στρατός προσπαθεί να αντικαταστήσει τα περισσότερα αμερικανικά αεροσκάφη, κυρίως με προϊόντα «Made In Turkey». Αναμφίβολα όμως, υπάρχουν πολλές προκλήσεις, για την τουρκική αεροδιαστημική βιομηχανία, η οποία ξεκίνησε ως μέρος της αμερικανικής αγοράς F-16 off-set στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Πηγή: Πενταπόσταγμα – Ιωάννης Χάρχαρης