Κι όμως, ο κ. Παρασκευόπουλος έχει δίκιο. Ο καθένας μπορεί να καίει μια σημαία και να κρίνεται αναλόγως. Ως ήρωας, ας πούμε, αν καίει μια ναζιστική σημαία, ως προδότης αν καίει τη σημαία της πατρίδας του (αν και για αυτό, όχι απαραιτήτως). Αυτός που καίει μια σημαία κρίνεται πολιτικώς, ηθικώς και παντί άλλω τρόπω, αλλά δεν (πρέπει να θεωρείται ότι) διαπράττει ποινικό αδίκημα.Διότι τότε ποινικοποιείται η γνώμη του. Ο καθένας
μπορεί να έχει όποια γνώμη θέλει για όποια σημαία νομίζει, την κόκκινη, την αμερικάνικη, την ελληνική, την ισραηλινή και όποια άλλη. Η κάθε σημαία, εν προκειμένω η ελληνική, παίρνει το νόημά της απ’ αυτόν που την κρατάει και τον λόγο για τον οποίον την υψώνει. Την ελληνική σημαία κρατούσε και το ΕΑΜ, την ελληνική σημαία κρατούσαν και οι ταγματασφαλίτες. Οι μεν την τιμούσαν, οι δε τη βεβήλωναν. Η σημαία δεν είναι ταμπού, ούτε κάτι α- νόητο, άλλο νόημα έδινε στη σημαία η χούντα, άλλο οι ελεύθεροι πολιορκημένοι στο Πολυτεχνείο.
Ναι, η σημαία είναι εθνικό σύμβολο. Ομως αλλιώς αντιλαμβάνεται το εθνικό σύμβολο ο παρίας, ο κυνηγημένος και ο απελπισμένος κι αλλιώς ο καταπιεστής και ο σμπίρος του. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τη σημαία ο άνεργος και ο τρόπος που την αντιλαμβάνεται ο εφοπλιστής είναι ταξικός. Τον πρώτον η σημαία τον καίει, ενώ ο δεύτερος απλώς την κλέβει.
Προσωπικώς, απεχθάνομαι τη βεβήλωση της ελληνικής σημαίας, αλλά η ποινικοποίηση της γνώμης όσων έχουν αντίθετη άποψη είναι ένα ακόμα βήμα στον ολισθηρό δρόμο προς εκφασισμό της δημοκρατίας. Μπορεί να υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τα σύμβολα, αλλά θα ήταν δίκαιοι νόμοι αν ταυτοχρόνως προστάτευαν και τα δικαιώματα εκείνων που, υπό το κράτος αυτών των συμβόλων, κονιορτοποιούνται. Πράγματι, η σημαία
δεν είναι ένα ως έτυχε ύφασμα. Και για αυτό ακριβώς την καίνε όσοι απελπίζονται με την απόσταση της σημαίας από τη σημασία της – όταν αυτό συμβαίνει. Αν κάψει ή βεβηλώσει την ελληνική σημαία ένας αλλοεθνής είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το αν κάνει ένας Ελληνας το ίδιο. Το πρώτο συνιστά εθνική προσβολή, το δεύτερο ταξική συμπεριφορά. Οταν Ελληνες έκαιγαν την αμερικανική σημαία, προσέβαλαν τις ΗΠΑ και ταυτοχρόνως διαμαρτύρονταν για την πολιτική τους. Οταν Ελληνες καίνε την ελληνική σημαία, βρίζουν τη μάνα τους για την αστοργία της. Και στις δύο περιπτώσεις έχουν δικαίωμα να το πράξουν, διότι δεν βλάπτουν κανέναν, βλάπτουν απόψεις – αλλά αυτό ακριβώς είναι και η πάλη των ιδεών. Στη σημειολογία αυτής της πάλης εντάσσεται και η διαχείριση (άρα ενίοτε και η κακομεταχείριση) των συμβόλων, ποτέ όμως των ανθρώπων.
Συνεπώς η σύλληψη και η καταδίκη ενός ανθρώπου που κακομεταχειρίζεται ένα σύμβολο είναι κακομεταχείριση του ίδιου και της γνώμης του (χωρίς αυτό να συνιστά ταυτοχρόνως και αποκατάσταση του συμβόλου).
Οι Ρωμαίοι απαιτούσαν να αποδίδονται τιμές στα σύμβολά τους, εν προκειμένω στους ανδριάντες των αυτοκρατόρων, και πολλοί χριστιανοί θανατώθηκαν διότι δεν απέδιδαν τέτοιες τιμές – «έκαιγαν» δηλαδή με έναν τρόπο τις σημαίες της Ρώμης. Από τότε, και ύστερα από πέντε έξι επαναστάσεις με παγκόσμιο αντίκτυπο, μπορεί να υπάρχουν ακόμα μεγάλες μάζες «χριστιανών» που θέλουν τώρα να «καίγονται» όσοι καίνε τις σημαίες τους, αλλά
ταυτοχρόνως, η ανθρωπότητα σε πολιτικό, ηθικό και φιλοσοφικό επίπεδο έχει διανύσει μεγάλη διαδρομή προς τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες. Εκτός και αν, τώρα που η αστική δημοκρατία υποχωρεί, τώρα που οι κοινωνίες οδηγούνται προς τον εκφασισμό τους, είναι μια καλή ευκαιρία για τον εγγενή σταλινισμό ορισμένων αριστερών να προσχωρήσει στον αστικό κομφορμισμό και να
ζητά το κεφάλι του κ. Παρασκευόπουλου ο κ. Παπαδημούλης.
Ο κ. Παρασκευόπουλος είναι ένοχος για το αίμα των εργαζομένων που χύνει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι για τη γνώμη του περί τη σημαία.
Και τέλος, τα όσα λέγονται για σχέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής είναι απλώς παρλαπίπες.
Πάμε, όμως, τώρα στο ωραίον:
1.Μίλτος Πασχαλίδης. Συνεχίζει τις εμφανίσεις του στον «Σταυρό του Νότου». Κάθε Σάββατο έως τις 14 Ιανουαρίου του 2017 (ευτυχές το νέο έτος, με 8 δισεκατομμυριάκια κόστος, όλο δικό μας). Ο Μίλτος παρουσιάζει τη νέα του δουλειά «Περσείδες» (διατίθεται και το αντίστοιχο cd), τραγουδώντας ταυτοχρόνως και τις παλιότερες «χρυσές του επιτυχίες», όπως θα έγραφαν τα παλιά λαϊκά περιοδικά για ανθρώπους. Πληροφορίεςστο 210 9226975.
2. Οι εκδόσεις Αγρα μόλις κυκλοφόρησαν φρεσκο-φρέσκο Σιμενόν. «Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς». Για τους φίλους του εκλεκτού αστυνομικού (κι όχι μόνον) μυθιστορήματος. Σελίδες 208, τιμή 12 ευρώ (αν πάτε στον εκδοτικό, Ζωοδόχου Πηγής 99, ζητήστε σκόντο. Οι καιροί είναι δύσκολοι).
3. Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου η Λέσχη Φίλων Κόμικς, στις 8 μ.μ., θα παρουσιάσει το graphic novel «AMANITA ΜΟΥΣΚΑΡΙΑ» των Θανάση Πέτρου και Παύλου Μεθενίτη (εκδόσεις Γνώση). Οι μυημένοι σπεύσατε και οι αμύητοι πιο σπεύσατε. Βάλτε τα κόμικς -μια ομορφιά- στη ζωή σας. Ιερά Οδός 14 (εκεί που αρχίζει, σχεδόν γωνία με την Πειραιώς). Τηλέφωνο 210 3318168.
4. Στον Ιανό, μετά τις 23 έως τις 30 Δεκεμβρίου, θα διαβάζουν χριστουγεννιάτικες ιστορίες, 12.00 με 13.00 το μεσημέρι, κι ενίοτε θα τραγουδούν και εορταστικά τραγουδάκια ο Πάνος Μουζουράκης, η Μαρία Παπαγιάννη μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη (γεια σου Κώστα), ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο Κώστας Μαραβέγιας, η Ελευθερία (πολλά φιλιά) Αρβανιτάκηκαι ο Θέμης Καραμουρατίδης με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο.
Τηλέφωνο 210 3243387, κυρία Αννα Θεοδόση. Η είσοδος για τους ενήλικες 5 ευρώ, τα οποία θα διατεθούν για τα παιδιά της «Κιβωτού του Κόσμου». Για τα παιδάκια που θα συνοδεύουν οι ενήλικες, είσοδος ένα παιχνιδάκι, δωράκι, για τα παιδάκια που δεν έχουν.
5. «Γράμματα από τη Γερμανία». Φόντας Λάδης, Μίκης Θεοδωράκης. Εργο πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Αττικής. Στις 19 Δεκεμβρίου, στις 8.30 το βράδυ , στον πολυχώρο πολιτισμού «Το Ελληνικό Μολύβι», Ιερά Οδός 154. Τηλέφωνο: 213 21003 70-377-376.
Η συναυλία θα συμπεριλαμβάνει βίντεο, ντοκουμέντα και κείμενα από τη δεκαετία του ’60, καθώς και επιπλέον τραγούδια για τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Θα τραγουδήσουν η Αφροδίτη Μάνου, ο Γιώργος Μεραντζάς, η Σοφία Παπάζογλου και ο Βασίλης Κορακάκης – όλοι έξοχοι! Είσοδος ελεύθερη. Η πραγματική τέχνη (που μας αφορά) σας περιμένει…
*Πηγή: enikos.gr
