Παραθέτουμε παρακάτω τρία αποσπάσματα, ένα από μια συνέντευξη του Γ.Γ. του ΚΚΕ και άλλα δύο από μια πρόσφατη ομιλία μέλους του ΠΓ και από ένα άρθρο ενός, για πολλά χρόνια, μέλους του ΠΓ που τώρα, μετά το τελευταίο συνέδριο του ΚΚΕ, είναι μέλος της ΚΕ του. Πρόκειται για αποσπάσματα που συνιστούν ωμή αυτοαποκάλυψη μιας καταστροφικής, για το ιστορικό Κομμουνιστικό κόμμα της χώρας μας, μετάλλαξης στην οποία αυτά τα στελέχη του, μαζί και με άλλα, τώρα πρωτοστατούν μέσα από τις πολυετείς Οβιδιακές και χαμαιλεοντικές μεταμορφώσεις τους.
Πρώτο απόσπασμα: Ο ΓΓ του ΚΚΕ, σε συνέντευξή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα «LIFO» που αναδημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» στις 13 Μάη 2017 στη σελίδα 6, σε απάντηση σχετικής ερώτησης, ανάμεσα στα πολλά, απαντά: «Το ΚΚΕ έχει ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου, σύμφωνα με την οποία η αποδέσμευση από την ΕΕ αλλά και το ΝΑΤΟ δεν μένει μετέωρη, συνδέεται με συνολικές αλλαγές στο επίπεδο της κοινωνίας και της οικονομίας, αλλαγές που αφορούν την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, την ένταξή τους στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, (δηλ. σοσιαλισμός), όπου βασικός σκοπός είναι η ικανοποίηση διευρυμένων κοινωνικών αναγκών…».
Τι μας λέει ο ΓΓ του κόμματος; Μας λέει ότι την αποδέσμευση από την Ευρωένωση των αντιλαϊκών μνημονίων και από το, «πολέμου συνδικάτο», ΝΑΤΟ, την αποδέσμευση από αυτούς τους κορυφαίους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την αποδέσμευση της χώρας μας, από αυτές τις λυκοσυμμαχίες και πυλώνες του καπιταλισμού, το κόμμα θα την κάνει πράξη μόνο στο σοσιαλισμό!!! Αν η αποδέσμευση γίνει χωρίς να έχει έρθει ο σοσιαλισμός, ο ΓΓ του κόμματος, εκφράζοντας και το «νέο» «σύγχρονο» πρόγραμμα του ΚΚΕ, διατείνεται ότι θα είναι λάθος γιατί και χωρίς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα έχουμε και πάλι καπιταλισμό κατά την κομματική άποψη του!!! Δηλαδή μας λέει ότι η αποδέσμευση τώρα άμεσα από αυτόν το βραχνά των βασικών πυλώνων του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ), δεν έχει καμιά αξία! Μας λέει ότι ένας στόχος για άμεση αποχώρηση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, που μπορεί, ειδικά τώρα, να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού και επομένως μπορεί να γίνει εφικτός, πράγμα που θα αποδυνάμωνε σημαντικά και τα ερείσματα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, άρα και τις συνειδήσεις θα ωρίμαζε στο μεγαλύτερο μέρος του λαού για γενικότερες αλλαγές και έτσι θα έκανε ορατό και το στόχο του σοσιαλισμού, κατά την κομματική άποψη, δεν έχει καμιά αξία. Αξία θα έχει μόνον όταν γίνει η επανάσταση και θα έρθει ο σοσιαλισμός για να τον πραγματοποιήσει αυτόν το στόχο της εξόδου από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς!!! Το να κάνουμε τώρα ένα ευρύτερο μέτωπο με άμεσο στόχο την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, χωρίς να βάλουμε τον ανώριμο, για σήμερα, στόχο του σοσιαλισμού, είναι λάθος, λέει ο ΓΓ, γιατί ένα τέτοιο μέτωπο, είναι μέτωπο υπό ξένη σημαία! Το βασικό ερώτημα επομένως που ανακύπτει είναι: Πότε θα είναι καλύτερες οι συνθήκες για να έρθει ο σοσιαλισμός; Μένοντας η χώρα μας μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ή έξω απ’ αυτά τα βασικά στηρίγματά του καπιταλισμού κάτω από τους αγώνες των εργαζομένων; Πάντως, σύμφωνα με την απάντηση του ΓΓ το ΚΚΕ απαντά ότι οι συνθήκες για να γίνει η επανάσταση και να έρθει ο σοσιαλισμός θα είναι καλύτερες με τη χώρα μας εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ!!! Δηλαδή στην ουσία παραπέμπει την επανάσταση και το σοσιαλισμό στις ελληνικές καλένδες και εμμέσως πλην σαφώς κατηγορεί όλες τις ηγεσίες του κόμματος που ευθύς εξαρχής αντιτάχτηκαν και στην ΕΟΚ – ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και ζητούσαν τη μη ένταξη της χώρας μας και την αποδέσμευση απ’ αυτές τις λυκοσυμμαχίες, χωρίς να συνδέουν αυτές τις θέσεις τους με την προϋπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Και δεν αναφερόμαστε βέβαια σε εκείνες τις θλιβερές περιπτώσεις των ισόβιων!!! στελεχών που και τότε, ως κορυφαία κομματικά στελέχη πρωτοστατούσαν στις τότε θέσεις του κόμματος αλλά και τώρα, πάλι ως κορυφαία στελέχη, πρωτοστατούν στις αντίθετες σημερινές «σύγχρονες» κομματικές θέσεις για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ μόνο με σοσιαλισμό!!!
Δεύτερο απόσπασμα:Το μέλος, σήμερα, του ΠΓ και για πάνω από μια εικοσαετία μέλος της ΚΕ, Τηλέμαχος Δημουλάς, σε ομιλία του που δημοσιεύει ο κυριακάτικος «Ριζοσπάστης» στις 3 – 4 Ιούνη στη σελίδα 16 – 17, κλείνοντας την ομιλία του, αναμασά τα ίδια με το ΓΓ του ΚΚΕ, σχετικά με την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ λέγοντας: «Πάλη για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, κάτι το οποίο μπορεί να το εγγυηθεί μόνον η εργατική εξουσία. Για να γίνει πράξη το «Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών». Προηγούμενα όμως, προς το μέσον αυτής της ομιλίας, λέει: «Ο αγώνας του ΔΣΕ βρέθηκε εκείνη την περίοδο υπό την επίδραση των αντιφάσεων και αδυναμιών της στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, άρα και του ΚΚΕ.
Το πρωταρχικό ήταν ότι δεν εκτιμήθηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ως ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές των καπιταλιστικών κρατών και δεν είχε διακηρυχτεί ως κοινός στρατηγικός στόχος η πάλη για την έξοδο από τον πόλεμο με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Το Κόμμα μας δεν μπόρεσε να βγάλει σωστά συμπεράσματα από την πορεία του ΕΑΜικού κινήματος στην Κατοχή (Συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας, πολιτική της «εθνικής ενότητας») και τον Δεκέμβρη 1944. Η πολιτική διακυβέρνηση, που ονομαζόταν «Λαοκρατική» στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και θεωρούνταν μεταβατική προς το σοσιαλισμό, αποτελούσε ουτοπία».
Τι μας λέει το μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ; Μας λέει ότι το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα παράδερνε στις αντιφάσεις του και επομένως και το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα να μην περιοριστεί στην αυτοτελή δράση του, όπως, κατά τη «νέα» άποψη του ΚΚΕ, θα έπρεπε να κάνει. Πιο συγκεκριμένα, το μέλος του ΠΓ, μας λέει ότι θα έπρεπε, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όπως και το ΚΚΕ, να διακηρύξουν την έξοδο από τον πόλεμο, να κατακτήσουν την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό (λες και με διακηρύξεις κατακτάται ο σοσιαλισμός) και να αντιπαρατεθεί ταυτόχρονα και με τους ιμπεριαλιστές ΑγγλοΑμερικάνους και με τους ιμπεριαλιστές ναζιστές-φασίστες Γερμανούς! Μας λέει δηλαδή ότι η αντιφασιστική συμμαχία, με επικεφαλής την ΕΣΣΔ, που νίκησε το τέρας του φασισμού και έφερε το σοσιαλισμό στη μισή Ευρώπη και ανέβασε παγκοσμίως, στα ύψη το κύρος του σοσιαλισμού, (Κίνα, Κούβα, Βιετνάμ, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα), καθώς και το ΕΑΜικό μέτωπο που συσπείρωσε το 90% του λαού μας, ήταν τεράστια λάθη! Φυσικά οι ανατροπές του σοσιαλισμού που επακολούθησαν πολλά χρόνια μετά, καθώς και οι λάθος χειρισμοί σε κρίσιμες καμπές που έκανε η τότε ηγεσία του ΚΚΕ που καθοδηγούσε το ΕΑΜ, ως ηγετική δύναμη του, δεν μπορούν να αναιρέσουν την μέγιστη συμβολή του αντιφασιστικού μετώπου και του ΕΑΜ. Μάλλον τα πραγματικά λάθη πρέπει να αναζητηθούν και άκριτη «ναιναίκικη» λειτουργία, προς την εκάστοτε κομματική ηγεσία, μια λειτουργία που είχε επιβληθεί στα κομμουνιστικά κόμματα, μια καταστροφική λειτουργία που τη συνεχίζει, με έναν ιδιότυπο κομματικό αυτοματισμό και τώρα το ΚΚΕ. Αν λοιπόν, σύμφωνα με τη «νέα» θέση του ΚΚΕ που εκφράζει και το μέλος του ΠΓ, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν έπρεπε να κάνει και δεν έκανε την αντιφασιστική συμμαχία και το ΚΚΕ δεν έκανε το ΕΑΜ, αλλά αντί αυτών ακολουθούσαν αυτοτελή δράση με άμεσο στόχο το σοσιαλισμό, τι θα προέκυπτε; Πρώτον, ασφαλώς, μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες των αρνητικών συσχετισμών, ήταν δεδομένο ότι ο άμεσος στόχος για άμεσα σοσιαλισμό, δεν θα συσπείρωνε παρά μόνο μια μικρή μειοψηφία του λαού. Αυτή λοιπόν η μικρή μειοψηφία που θα έκανε διμέτωπο αγώνα ενάντια, και στους φασίστες-ναζιστές ιμπεριαλιστές αλλά και στους τότε αντιφασίστες ιμπεριαλιστές, θα συντριβόταν ολοκληρωτικά μέσα σε λίγες ώρες. Η ΕΣΣΔ, ο υπαρκτός σοσιαλισμός θα αφανιζόταν και μαζί τους η ελπίδα της ανθρωπότητας. Τα μέλη, τα στελέχη αλλά και οι οπαδοί του ΚΚΕ, μέσα σε λίγες ώρες, θα μακελεύονταν μέχρι ενός και στη χώρα μας και διεθνώς θα κυριαρχούσε ο φασισμός-ναζισμός και σκοταδισμός. Ποιος μπορεί και πάνω από όλα οι υποστηρικτές της «νέας» θέσης του ΚΚΕ μπορούν να μας διαβεβαιώσουν για το αντίθετο; Αν δεν μπορούν και με την απλή λογική δεν μπορούν, τότε τίθεται ζήτημα αν επιδιώκοντας το σοσιαλισμό ή με πρόσχημα τον άμεσο σοσιαλισμό που και σήμερα στο όνομα αυτού του σοσιαλισμού παραμερίζουν κάθε μέτωπο και συμμαχία ενάντια σε άμεσα καυτά λαϊκά προβλήματα, αντικειμενικά, αβαντάρουν τη διαιώνιση του βάρβαρου καπιταλισμού. Αλλά πέρα απ’ όλα αυτά, το να λέει το συγκεκριμένο μέλος του ΠΓ στο παραπάνω απόσπασμα, ότι «η πολιτική διακυβέρνηση, που ονομαζόταν «Λαοκρατική» στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και θεωρούνταν μεταβατική προς το σοσιαλισμό, αποτελούσε ουτοπία», είναι το λιγότερο προσβλητική για τους νεκρούς και ζωντανούς της ΕΑΜικής αντίστασης γιατί εμπεριέχει μια κριτική σε βάρος τους, ότι δηλαδή πάλευαν ανόητα, για μια ουτοπία. Αλλά και οι εκδηλώσεις μνήμης που γίνονται από την ηγεσία του ΚΚΕ για ιστορικά γεγονότα της ΕΑΜικής αντίστασης ή για πρωταγωνιστές της, όπως ο Χαρίλαος Φλωράκης, είναι το λιγότερο υποκριτικές που υποκρύπτουν σκοπιμότητες και μόνον, αφού, δεν μπορείς, από τη μια να χαρακτηρίζεις ουτοπικό τον ΕΑΜικό αγώνα και από την άλλη να τον τιμάς. Τιμάς την ουτοπία; Τιμάς τον, κατά την άποψη σου, άσκοπο αγώνα για μια χίμαιρα; Τιμάς το, κατά την άποψή σου, κακό παράδειγμα;
Τρίτο απόσπασμα: Το, για περίπου 40 συνεχή χρόνια, μέλος του ΠΓ και τώρα μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Γόντικας, σε άρθρο του στο «Ριζοσπάστη» 21/5/2017 και στη σελίδα 14, ανάμεσα στα πολλά αναφέρει: «Το Κόμμα μας, με τις εργασίες και τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου, επιβεβαίωσε, εδραίωσε και ανέπτυξε παραπέρα ορισμένες θεμελιακές και πολύ σπουδαίες κατακτήσεις που δικαιολογημένα μάς κάνουν περήφανους και αισιόδοξους. Κατακτήσεις που αποτελούν την αφετηρία και την εγγύηση νέων και μεγάλων επιτυχιών στον αγώνα για την εκπλήρωση των επαναστατικών του σκοπών. Οι κατακτήσεις αυτές έχουν να κάνουν: Με την ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση κι ατσάλωμα της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ενότητας των γραμμών του ΚΚΕ, με βάση το Πρόγραμμα και τη σύγχρονη στρατηγική του. Με την αποκατάσταση των επαναστατικών χαρακτηριστικών στην οργάνωση και λειτουργία του που ισχυροποιούν την ενότητα θέλησης και δράσης, λόγων και έργων».
Κατά πρώτον, το γιατί αυτό το στέλεχος έγραψε αυτό το άρθρο, ασφαλώς και έχει τους δικούς του λόγους. Άθελά του όμως μας λέει ότι, για περίπου 40 χρόνια που και αυτός, ως μέλος του ΠΓ διαμόρφωνε τη γραμμή του ΚΚΕ, είναι συνένοχος για μια πολυετή λάθος γραμμή, μη επαναστατική γραμμή, αφού, όπως λέει, τώρα αποκαταστάθηκαν τα επαναστατικά χαρακτηριστικά, στο πρόγραμμα, στη στρατηγική, στην οργάνωση και λειτουργία του κόμματος. Επομένως όλα αυτά, όλα τα προηγούμενα χρόνια, ήταν λάθος, ήταν μη επαναστατικά και τώρα αποκαταστάθηκαν. Και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Το στέλεχος αυτό, έχει επίγνωση τι λέει; Έχει επίγνωση ότι με βάση τα λεγόμενα του, για περίπου 40 χρόνια, ως μέλος του κορυφαίου κομματικού οργάνου, του ΠΓ, χαντάκωνε το κόμμα και επομένως, το λιγότερο που οφείλει προς τα απλά μέλη και οπαδούς του κόμματος είναι, να βγει θαρρετά, να κάνει τη γενναία αυτοκριτική του και να πει ότι αναλαμβάνει πλήρως και εμπράκτως τις τεράστιες ευθύνες του και γι’ αυτό αποσύρεται από την ΚΕ; Έχει επίγνωση ότι, στο κάθε λογικά σκεπτόμενο μέλος του κόμματος που θα διαβάσει το άρθρο του, δημιουργείται η εύλογη σκέψη ότι δεν μπορεί ένα κορυφαίο στέλεχος να κάνει 40 χρόνια λάθη και βέβαια και τότε στα προηγούμενα 40 χρόνια να είχε δίκιο και τώρα ξαφνικά, ως δια μαγείας, μετά από τόσα χρόνια, να δει το φως το αληθινό και να λέει και να πράττει τα εντελώς αντίθετα από αυτά που έπραττε για 40 χρόνια και ξανά και πάλι να έχει δίκιο; Έχει επίγνωση ότι το κάθε μέλος και οπαδός του κόμματος, με δικαιολογημένη αγανάκτηση, δεν μπορεί να ανεχθεί ένα τέτοιο στέλεχος να είναι τιμώμενο στο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος και τότε με τα τόσα, κατά τη σημερινή άποψη του, λάθη του που τότε τα θεωρούσε σωστά αλλά και τώρα με τις νέες θέσεις του που είναι αντίθετες αυτών των, κατά τη σημερινή άποψή του, λαθών του που τότε τις απέρριπτε αλλά τώρα τις θεωρεί επαναστατικές, σύγχρονες και σωστές και που μετά κάποια χρόνια ίσως τις θεωρήσει ξανά λάθος; Ένα τέτοιο στέλεχος με αυτήν την ιδιοσυγκρασία και ασυγκρότητη συγκρότηση και αμετροέπεια που διαχρονικά ζημιώνει το κόμμα, απλά δεν μπορεί να είναι στέλεχος. Όσο για το πρωταρχικό ερώτημα, αν αυτό το στέλεχος έχει επίγνωση του τι λέει, η «καλύτερη» εκδοχή είναι, να μην έχει επίγνωση και να θεωρεί ότι τον τιμά αυτή η σημερινή στάση του και να καμαρώνει. Η χειρότερη εκδοχή είναι να έχει πλήρη επίγνωση του τι λέει και να θέλει, από προσωπική ιδιοτέλεια, να κάνει το μαύρο άσπρο. Σε κάθε περίπτωση όμως απαιτεί μεγάλη φρόνηση, γενναιότητα, και παλληκαριά, η έμπρακτη αναγνώριση των ατομικών του ευθυνών καθώς και η έμπρακτη συγνώμη γι’ αυτές.
*Πηγή: ergatikosagwnas.gr
