Σε αναβάθμιση του ελληνικού αξιόχρεου κατά δύο βαθμίδες, σε Β1 από Β3, προχώρησε την περασμένη Παρασκευή ο αμερικανικός οίκος Moody’s.
Η αναβάθμιση έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από την κυβέρνηση, η οποία έσπευσε να προβεί σε εύκολους πανηγυρισμούς και να επιδοθεί σε ιαχές για την καλή πορεία της οικονομίας, θεωρώντας ότι η «δικτατορία των οίκων αξιολόγησης» συνιστά τον θεσμό που επιβραβεύει ή ρίχνει στα τάρταρα τις οικονομίες, παρακάμπτοντας το γεγονός, ότι το κλειστό καρτέλ των οίκων αξιολόγησης, αμερικανικών επί το πλείστον, βαθμολογεί με πολιτικά κριτήρια και όχι τόσο με οικονομικά και με τα τελευταία να υπολογίζονται κυρίως με χρηματιστηριακές οπτικές.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι μετά την αναβάθμιση της Moody’s ενισχύονται οι σχεδιασμοί της να βγει στις αγορές με δεκαετές ομόλογο εντός του μηνός, υποβαθμίζοντας το γεγονός ότι σε κάθε περίπτωση το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου, όσο και αν μειωθεί κατά τι, θα συνεχίσει να κινείται σε ληστρικά για την ελληνική οικονομία και τον λαό επίπεδα.
Οικονομικοί κύκλοι τόνιζαν ότι η αναβάθμιση του ελληνικού αξιόχρεου ήταν περίπου φορσέ για την Ελλάδα, αφού η περαιτέρω παράταση της αδυναμίας εξόδου της χώρας στις αγορές θα έπρεπε να συνοδευτεί, με εκείνη ή την άλλη μορφή, με επιστροφή της Ελλάδας και τυπικά σε μνημονιακό πρόγραμμα, πράγμα που θα απαιτούσε την χρηματοδότηση των εταίρων, γεγονός, όμως, αδύνατο υπό τις δύσκολες πολιτικές συνθήκες που επικρατούν αυτήν την περίοδο στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Αυτός είναι ο λόγος που η ευρωζώνη χρειάζεται να προσφέρει στην Ελλάδα, έστω ένα φαντασιακό σε σημαντικό βαθμό και διάτρητο «success story», προκειμένου να αποφύγει η ίδια μεγαλύτερους πολιτικούς πονοκεφάλους και περισσότερους κλυδωνισμούς.
Ό,τι όμως ψευτολάμπει δεν σημαίνει κιόλας ότι έστω και κατ’ ελάχιστο προσομοιάζει με χρυσό.
Ν.Ζ