Η επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας στην χώρα μας και τα όσα ελέχθησαν στο Μέγαρο Μαξίμου, στο Προεδρικό Μέγαρο, καθώς και η ομιλία του Τ. Ερντογάν στη Θράκη, επιβεβαίωσαν με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο την πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας. Διαχρονικά, από το 1974, όλες ανεξαιρέτως οι Τουρκικές Κυβερνήσεις ( Κοσμικές, Δημοκρατικές, Στρατιωτικο-χουντικές, σοσιαλιστικές, Κεμαλικές, ισλαμο-δημοκρατικές, υπηρεσιακές ), είχαν υιοθετήσει μια πολιτική απέναντι της Ελλάδας, εξόφθαλμα αναθεωρητική, επιθετική, ακραία προκλητική, επεκτατική και αλαζονική. Μια τουρκική πολιτική, που με τη χρήση ή την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, αμφισβητούσε και αμφισβητεί εμπράκτως το νομικό και κυριαρχικό καθεστώς στο Αιγαίο, ενώ διατηρεί αδιαπραγμάτευτο, ως ιερό θέσφατο, το Casus belli της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Ωστόσο οι τούρκοι πολιτικοί ηγέτες Τ. Οζάλ, Εβρέν, Ντεμιρέλ, Τσιλέρ κ.ά., διατύπωναν τις τουρκικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας , με ήπιο διπλωματικό τρόπο και οι Έλληνες Κυβερνητικοί ομόλογοί τους, έκανα ότι δεν «καταλάβαιναν» , κυριευμένοι από ένα αίσθημα τουρκοφοβίας! Αυτή η τακτική άλλαξε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Τ. Ερντογάν στην Αθήνα. Ο Ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας, στις δηλώσεις του στο Προεδρικό Μέγαρο, στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Κομοτηνή, έθεσε ευθέως το σύνολο των αιτημάτων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος, που αφορούν ελληνικά νόμιμα και αδιαμφισβήτητα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Θράκη. Ο Τ. Ερντογάν, διέλυσε τις αυταπάτες των ελλήνων πολιτικών, που τείνουν χείρα φιλίας στον Ερντογάν, των «διαλλακτικών», των ενδοτικών, των ανανιστών, των πατριδοκάπηλων, των κοσμοπολιτών, των διεθνιστών, των ευρωπαϊστών, των εκσυγχρονιστών, των δήθεν προοδευτικών και όλων εκείνων, που είτε καλοπροαίρετα , είτε από δόλο και σκοπιμότητα ή βλακωδώς, προωθούν σχέδια, για την συνεννόηση με την Τουρκία και ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας.
Τι ζητά ο Τ. Ερντογάν; Το μισό Αιγαίο, εκατοντάδες μικρά νησιά και νησίδες που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής επικράτειας, συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Αρχιπελάγους, την αυτονομία της Θράκης, δηλαδή την «κυπροποίησή της» και τον πλήρη γεωπολιτικό και ενεργειακό έλεγχο της Κύπρου. Η άποψη του ΚΚΕ, ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας, δεν αποτελούν παρά διαφορές μεταξύ της τουρκικής και ελληνικής αστικής τάξης, που δεν αφορούν τους Λαούς των δύο κρατών, είναι τουλάχιστον παραπλανητική, ανιστόρητη και πάντως, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική αντιπαράθεση.
Το διεθνές περιβάλλον, στην εγγύτερη και ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά μας, είναι συγκρουσιακό, είναι ασταθές και αλαζονικά κράτη- ταραξίες (Τουρκία, Ισραήλ) ή δικαιολογημένα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα (Κούρδοι, Παλαιστίνιοι), προωθούν ακόμη και με την στρατιωτική βία τα δικά τους αιτήματα, που ανατρέπουν ισορροπίες, διακρατικές συμμαχίες, εθνικά σύνορα και διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες. Τα αυταρχικά κράτη -ταραξίες, για να εδραιώσουν και να επεκτείνουν την κυριαρχία τους κατά παράβαση των αρχών του Διεθνούς δικαίου, ενώ οι Κούρδοι και οι Παλαιστίνιοι για να αποκτήσουν το δικό τους κράτος και τη δυνατότητα να ζήσουν ελεύθεροι στην πατρίδα τους.
Η Ελλάδα, θα πρέπει να θωρακιστεί, ώστε να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και αυτό θα γίνει εφικτό, εφόσον ανακτήσει την Εθνική της ανεξαρτησία, απεξαρτηθεί από την μέγγενη των δανειστών τοκογλύφων και μπει σε μια αναπτυξιακή τροχιά. Και φυσικά, εφόσον αποκτήσει μια ευέλικτη και ρεαλιστική διπλωματία και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις , που θα στηρίζουν τις διπλωματικές επιλογές. Κυρίως όμως, απαιτείται η κοινωνική συνοχή και η λαϊκή συναίνεση στην αντιμετώπιση των μειζόνων Εθνικών προβλημάτων.
