Η συμφωνία Πενς-Ερντογάν, στην ουσία συμφωνία του Ερντογάν με τον ίδιο τον Τραμπ, επιχειρεί να διασώσει και τους δύο από τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει στο Συριακό Μέτωπο.
Ο μεν Ερντογάν, ενώ πήγαινε για περίπατο στη Συρία, έχει βρεθεί απέναντι σε μια πεισματική κουρδική αντίσταση και σε ένα ιδιόμορφο συρο-κουρδο-ρωσικό μέτωπο, ενώ ο Τραμπ, εγκαταλείποντας τους Κούρδους και αποσύροντας τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία, ήρθε αντιμέτωπος με μια γενική κατακραυγή και τη σφοδρή αντίδραση του βαθέος αμερικανικού κατεστημένου.
Η συμφωνία Τραμπ και Πένς με τον Ερντογάν είναι μια συμφωνία επαναπροσέγγισης ΗΠΑ-Τουρκίας, με την οποία φιλοδοξούν και οι δύο πλευρές να βγουν από τις δυσχέρειες και να επανεμφανιστούν στο προσκήνιο.
Η Τουρκία επιδιώκει, με το αμερικανοτουρκικό “τελεσίγραφο” που εστάλη στους Κούρδους, να απομακρυνθούν εντός πέντε ημερών (!) κατάπαυσης του πυρός οι Κούρδοι μαχητές και οι στρατιωτικές τους βάσεις, πέραν μιας απόστασης 35 χλμ. από τα συροτουρκικά σύνορα, για να εγκατασταθεί με τον έλεγχο της Τουρκίας η περίφημη ασφαλής ζώνη.
Οι ΗΠΑ επιθυμούν, με την υλοποίηση της αμερικανοτουρκικής συμφωνίας, να βελτιώσουν την εικόνα του Τραμπ, να επανέλθουν πολιτικά στη συριακή σκηνή και ενδεχομένως να αποκαταστήσουν τις “συμμαχικές” σχέσεις τους με την Τουρκία.
Το ερώτημα, πλέον, είναι τι θα κάνουν Κούρδοι, Άσαντ και Πούτιν, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί από κοινού, απέναντι στην αμερικανοτουρκική συμφωνία, μια συμφωνία για κλάματα, προσβλητική και ασύμφορη για τους ίδιους και τον καθένα χωριστά, που αποτελεί και ένα είδος “τελεσίγραφου” διαφορετικού σε ένταση και επίπτωση για τον καθένα.
Θα αποδεχθούν οι Κούρδοι ή ο Άσαντ ή η Ρωσία, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί από κοινού, να βγάλουν την Τουρκία και τις ΗΠΑ από τη δυσχερή έως αδιέξοδη θέση;
Αν οι Κούρδοι αποδεχθούν την αμερικανοτουρκική πρόταση να φύγουν στρατιωτικά πέραν της ζώνης των 35 χλμ., θα σημάνει γι’ αυτούς μια αμαχητί παραχώρηση εδάφους και μια εγκατάλειψη των συμπατριωτών τους της “ζώνης” στον έλεγχο και το έλεος της Τουρκίας, η οποία και θα επιχειρήσει όπως ισχυρίστηκε θρασύτατα εκ νέου ο Ερντογάν αλλοίωση του πληθυσμού στη ζώνη αυτή, με Άραβες ομόθρησκους και φίλους της, ενώ οι YPG, οι κουρδικές δυνάμεις, θα αναγνωρίσουν εμμέσως πλην σαφώς στο πρόσωπό τους την ιδιότητα των “τρομοκρατών”, που μετά μανίας τους αποδίδει η Άγκυρα. Μπορούν, λοιπόν, να κάνουν τέτοια ατοπήματα;
Μπορεί η Συρία του Άσαντ να βγάλει από τη δύσκολη θέση τον Ερντογάν και τον Τραμπ και να αποδεχθεί τουρκική, στην ουσία κατεχόμενη, “ζώνη” 35 χλμ. στο έδαφός της; Τι θα γίνει η Συρία; Κράτος υπό την εποπτεία της Τουρκίας και από νικήτρια θα γίνει χώρα περιορισμένης κυριαρχίας και υπό διαρκή τουρκική απειλή;
Τέλος, είναι δυνατόν η Ρωσία να “χαρίσει” μια ανέλπιστη επιτυχία σε Τουρκία και ΗΠΑ, αποδεχόμενη μια συμφωνία που συντάχθηκε ερήμην της και σε βάρος της;
Ελπίζουμε Κούρδοι, Άσαντ και Ρωσία να πουν ένα μεγάλο “όχι” και να απαιτήσουν την άμεση, εδώ και τώρα και χωρίς δολιχοδρομίες και γράψε-σβήσε, απομάκρυνση όλων των τουρκικών στρατευμάτων από τη Συρία και την αποκατάσταση μιας ενιαίας, κυρίαρχης, εδαφικά ακέραιας Συρίας, εντός της οποίας θα κατοχυρωθεί η αυτονομία των Κούρδων και τα δικαιώματα όλων των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Ελπίζουμε όλοι οι παραπάνω, Κούρδοι, Άσαντ, Ρωσία, να διαθέτουν την απλή λογική και να συμπήξουν ένα πολύ πιο οργανικό, σφιχτό και συντονισμένο ενιαίο πολιτικοστρατιωτικό μέτωπο με στόχο την τουρκική συντριβή. Δεν έχουν καμιά απολύτως άλλη επιλογή! Οι Κούρδοι πρώτοι πρέπει να αναλάβουν αμελλητί μιά τέτοια πρωτοβουλία.
Και κάτι ακόμα: Είναι ντροπή και όνειδος ότι η ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο σιωπούν απέναντι στην αμερικανοτουρκική συμπαιγνία και σύρονται πίσω από τους αμερικάνικους εγκληματικούς σχεδιασμούς στη Συρία και την περιοχή. Δεν κατανοεί κανένας σε αυτήν την χώρα ότι αν ηττηθούν και εγκαταλειφθούν πλήρως τώρα οι Κούρδοι, στη συνέχεια την ίδια εγκατάλειψη και συντριβή θα γνωρίσουμε εμείς: ελληνοκύπριοι και ελληνικός λαός; Τόσο πολύ τυφλωμένοι είμαστε από την ξενοδουλεία και το νεοραγιαδισμό;