Ένα ερώτημα πλανάται σε όλη την Ευρώπη.
Μήπως είμαστε με άλλο τίτλο στο ίδιο έργο, που παίχτηκε τον Ιούλιο του 2015, θεατές;
Μήπως τη θέση του Τσίπρα έχει πάρει τώρα ο Κόντε και μήπως αντί να είναι επίδικο, όπως τότε, το τρίτο Μνημόνιο, το επίμαχο είναι τώρα ευρωομόλογα ή όχι;
Μήπως και τώρα μετά από ολονύχτιες 17ωρες συνεδριάσεις ο Κόντε, ο τελευταίος εκ των “9” που κάπως αντιστέκεται, συνθηκολογήσει ταπεινωτικά όπως και ο Τσίπρας και τα ευρωομόλογα εγκαταλειφθούν άδοξα ή αλλοιωθούν και παραπεμφθούν στις καλένδες;
Όπως και τον Ιούλιο του 2015, για να αντισταθεί κανένας μέχρι τέλους στον γερμανο-ολλανδικό μπλοκ, πρέπει να διαθέτει εναλλακτική λύση και να είναι αποφασισμένος να τη φέρει σε πέρας οποιαδήποτε και να είναι η εξέλιξη ακόμα και η ρήξη στην Ευρώπη.
Έχει ο Κόντε εναλλακτική επιλογή και διαθέτει και την σχετική απόφαση να την υλοποιήσει ή ψάχνει αφορμή και εύσχημο τρόπο για συνθηκολόγηση και δανειοδότηση απλώς από το Ευρωπαϊκό Ταμείο με πιο ευνοϊκούς όρους και με όσο το δυνατόν πιο “light” Μνημόνιο;
Αν πάντως ο Κόντε με διάφορα προσχήματα “ξεπουλήσει” έναντι πινακίου φακής τα ευρωομόλογα, τότε να είναι βέβαιος ότι τόσο ο ίδιος όσο και το Δημοκρατικό Κόμμα Αριστεράς και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων που τον στηρίζουν, θα αυτοδιασυρθούν και θα κάνουν πολιτικό χαρακίρι.
Θα έχουν δώσει “φιλί” μικρής παράτασης ζωής στο ευρώ και την Ε.Ε, που πνέουν τα λοίσθια αλλά θα έχουν θάψει τον ιταλικό λαό, όπως άδοξα έκανε σε βάρος του ελληνικού λαού ο Τσίπρας το 2015 και θα έχουν χάσει μια ευκαιρία για μια διαφορετική Ευρώπη ελεύθερων λαών για ένα ελεύθερο και δικαιότερο μέλλον.
N.Z
Υ.Γ: Για την στάση και τον ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου στην ευρωπαϊκή διαμάχη δεν κάνω καμία αναφορά διότι τη θεωρώ δεδομένη και παραδομένη. Με τέτοια εθελοδουλία που διαπερνά το κυρίαρχο ελληνικό πολιτικό σκηνικό θα είμαι ευχαριστημένος, αν τα πράγματα οξυνθούν και οδηγηθούν σε ρήξη, η Ελλάδα των Μητσοτάκη και Τσίπρα να μην ταχθεί στο πλευρό της Γερμανίας.