ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Η ζωή στα Εξάρχεια, είναι η ζωή του καθενός στα Εξάρχεια. Δεν είναι όλες οι ζωές ίδιες και δεν είναι ίδια τα Εξάρχεια για όλους μας. Δεν μας καθορίζουν τη ζωή τα Εξάρχεια αλλά υποτίθεται ότι εμείς καθορίζουμε τη ζωή, τα πώς και τα τι της ζωής, στα Εξάρχεια.
Η ζωή στα Εξάρχεια έχει προβλήματα όπως έχει η ζωή και στις άλλες γειτονιές, όπως έχει σε όλη την Αθήνα, όσο κι αν ορισμένοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Η διαφορά είναι ότι στα Εξάρχεια συμβολικά, αλλά δυστυχώς και πραγματικά, μια ολόκληρη γενιά πυροβολήθηκε από τον Κορκονέα.
Η κρίση έχει επιτείνει την εγκατάλειψη σε όλες τις γειτονιές, πολύ περισσότερο στα Εξάρχεια που υπάρχουν υπερτοπικές χρήσεις, όπως σε όλα τα κέντρα των πόλεων. Το πρωί λοιπόν που έχουν φύγει οι επισκέπτες έχουν μείνει τα σκουπίδια τους και ένας Δήμος που στέκεται σε μιαν άκρη σαν θεατής ενώ έπρεπε να νοιάζεται για να βρει λύσεις.
Η αδυναμία συνεννόησης της κεντρικής εξουσίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν διευκολύνει την προώθηση συντονισμένων κινήσεων για λύσεις. Αντιθέτως όταν μάλιστα υπάρχουν οι συνήθεις μικροκομματικές αντιθέσεις γίνεται πεδίον φτηνής αντιπαράθεσης στην καμπούρα μας. Γιατί όποια προβλήματα υπάρχουν έπρεπε να λύνονται με άλλες διαδικασίες και όχι με γενικευμένη καταστολή Τα προβλήματα των Εξαρχείων δεν λύνονται με τον τρόπο του Κορκονέα.
Τα Εξάρχεια έχουν καφενεία αλλά δεν έχουν αλυσίδες και καθ’ υπαγόρευσιν “καλώς ήλθατε” και “καλή απόλαυση”. Τα Εξάρχεια είναι πολυπολιτισμικά και πολύχρωμα αλλά συχνά δεν είναι καθόλου καθώς πρέπει. Είναι νεανικά και ανέμελα αλλά είναι και ενήλικα και συχνά βαριά σαν ιστορία. Η ζωή στα Εξάρχεια είναι ενδιαφέρουσα αλλά είναι και κουραστική γιατί τα προβλήματα μεγάλωσαν και γέμισαν τους δρόμους.
Γιατί ο περαστικός έρχεται παίρνει μια τζούρα και φεύγει κατά πώς θέλει, μια ώρα αργότερα ή μια ώρα αρχύτερα αλλά οι κάτοικοι μένουν και υποχρεώνονται να ζουν με τους κάθε είδους εξουσιαστικούς σχεδιασμούς και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Και τα χρόνια προβλήματα δεν λύνονται σε 24 ώρες κι αν το επιχειρήσεις λύνονται με λάθος και άσχημο τρόπο.
Όταν το σχολεία της γειτονιάς υποβαθμίζονται σε 4θέσια ή απλώς(;) δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν καθαριότητα και ηλεκτροφωτισμός στους δρόμους, δομές πρωτοβάθμιας υγείας, τότε τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται
Αλλά αυτή η γειτονιά που οι εξουσίες δεν γουστάρουν και τα κυκλώματα την θέλουν γκέτο έχει μερικά πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους. Οι άνθρωποι μιλάνε. Έχει ωραίες νοοτροπίες και ωραία μαγαζιά. Και βέβαια είναι μια γειτονιά με καλό κτιριακό απόθεμα καλύτερο από πολλές άλλες γειτονιές που υποτίθεται ότι δεν έχουν προβλήματα, καθώς αυτή η γειτονιά, η γειτονιά μας, ανοικοδομήθηκε σε εποχές που οι αρχιτέκτονες είχαν ουσιαστικό ρόλο.
Τα Εξάρχεια έχουν κοντά και τον Λυκαβηττό και τον Στρέφη και το Πεδίον του Άρεως, ανάσες και σύμβολα που πρέπει να επαναοικειοποιηθεί η γειτονιά, που δεν πρέπει να διαρραγεί και να γίνει σαν τις άλλες ή να υποβαθμιστεί σε ένα απλό κέντρο διερχομένων.
Γιατί όταν δεν υπάρχουν μικτές χρήσεις, όταν δεν τίθενται όρια για να συνυπάρξουν τα καταστήματα με τις κατοικίες, οι γειτονιές εγκαταλείπονται. Και τότε τα Εξάρχεια θα είναι αλλιώς: θα είναι μόνο κτίρια για Airbnb, περίπατος για στελέχη ΜΚΟ και εστία διαπλοκής μικροεξουσιών και μικρών ή μεγαλύτερων συμφερόντων.
Υπάρχει παραβατικότητα στα Εξάρχεια και πολύ φανερή παραβατικότητα και σε πολύ κεντρικά σημεία. Και ίσως αυτό εξηγεί τι μας κουράζει και γιατί πολυπροβάλλονται. Εμένα πάντως με στενοχωρεί περισσότερο ο βανδαλισμός του δημόσιου χώρου και των κτιρίων που υπάρχει βέβαια σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου σε περιοχές με τέτοια χαρακτηριστικά. Πόσο μάλλον εδώ που περνάμε ήδη σχεδόν 10 χρόνια κλιμακούμενης κρίσης.
Τα Εξάρχεια έχουν προβλήματα αλλά πολλά τα έφεραν οι σχεδιασμοί των μηχανισμών και τα περισσότερα αυτοί οι ίδιοι μηχανισμοί τα συντηρούν, άλλοτε υπόγεια και άλλοτε φανερά.
Και στα Εξάρχεια ενδημούν φασίζουσες συμπεριφορές αλλά θα ήταν παράξενο να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί δεν είμαστε ένα νησί σε μια θάλασσα γενικευμένων περικοπών υποβαθμίσεων και κρίσης.
Τα Εξάρχεια είναι μια γειτονιά μιας πόλης σε κρίση, της πρωτεύουσας μιας χώρας σε κρίση, αλλά αυτό μένει εκτός αφηγήματος τοπικών και υπερτοπικών παραγόντων. Τα Εξάρχεια σίγουρα κάποιες στιγμές δεν είναι εύκολα, αλλά δεν είναι και καραμέλα για να την πιπιλάει ο καθένας όταν διαπιστώνει ότι έχει έλλειμμα ψήφων.
Γιατί τα Εξάρχεια είναι και οι κάτοικοι, είναι και οι περαστικοί, είναι και οι πρόσφυγες, είναι και οι νεότεροι και οι παλιότεροι, και αυτοί και εκείνοι και εμείς και οι άλλοι. Και καφές και ποτό και μεζέδες και εκδοτικοί οίκοι και γραφεία και κατοικίες, και δουλειές και βόλτες και πρωινά και απογεύματα και ξεχνύχτια, και χαμόγελα και πλάκα και οργή και τσαντίλα. Τσαντίλα όταν τρέχεις με τις πυτζάμες να βγάλεις το αυτοκίνητο από τους δρόμους των πολεμικών ατραξιόν και όταν ο αέρας χάνεται και πνίγεσαι από τα δακρυγόνα. Και βλαστημάς και θυμώνεις.
Αλλά όταν σκέφτεσαι να τα μαζέψεις και να φύγεις το ξανασκέφτεσαι και το μετράς αλλιώς, και τελικά δεν μπορείς να το πάρεις απόφαση!
*Η Κατερίνα Δωρή είναι κάτοικος Εξαρχείων, πρώην αντιδήμαρχος και υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το Μέτωπο Ανατροπής για την Αθήνα, με υποψ. δήμαρχο την Αυγή Μπέσκα-Θεοδόση
**Πηγή: cignialo.gr
