Παρατηρούμε μια ευρύτατη συναίνεση να διαμορφώνεται στο πρόσωπο της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για το αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως “ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός” κι’ ότι στηρίζει το μιντιακό και πολιτικό κατεστημένο δεν είναι κατ’ ανάγκη προς όφελος της χώρας και του ελληνικού λαού.
Η χώρα, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, χρειαζόταν έναν Πρόεδρο με πολιτικό σθένος κι’ αν ήταν δυνατόν με πολιτική εμπειρία, ο οποίος να μην ήταν ένας Πρόεδρος που θα μετέτρεπε τα “όχι” του ελληνικού λαού σε “ναι“, ένας Πρόεδρος που δεν θα ήταν δεδομένος, μνημονιακός και προσκυνημένος, ένας Πρόεδρος που δεν θα έγλυφε όλους τους δυνάστες και τους κηδεμόνες μας στο εξωτερικό και θα έβγαζε απλώς δεκάρικους , ανούσιους λόγους στο εσωτερικό για την “πατρίδα” και για τον “ελληνικό λαό” προς πλατιά δημαγωγική κατανάλωση.
Η Ελλάδα χρειαζόταν έναν Πρόεδρο, παρ’ ότι ο τελευταίος δεν διαθέτει ιδιαίτερες εξουσίες, με δυναμισμό, έναν Πρόεδρο που θα πρότασσε τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα, έναν Πρόεδρο με κύρος, που θα μπορούσε να πει “όχι” όπου χρειαζόταν για να προασπίσει τα ελληνικά δίκαια.
Φυσικά, το μόνο που δεν θα μπορούσαν να κάνουν ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας και το σημερινό πολιτικό κατεστημένο, ήταν να προτείνουν ένα τέτοιο πρόσωπο για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης με την Αικατερίνη Σακελλαροποπούλου επέλεξε για την Προεδρία της Δημοκρατίας ένα πρόσωπο του συστήματος, χωρίς πολιτικό βάρος και πολιτική εμπειρία, ένα πρόσωπο που ελπίζει ότι θα είναι του χεριού του, δεν θα έχει ιδιαίτερη πολιτική ενέργεια και θα είναι ακίνδυνο για όλες τις επιλογές της κυβέρνησης, οι οποίες διακρίνονται για την δουλοπρεπή προσήλωσή τους στον ευρωατλαντισμό, την διαπλοκή και την ολιγαρχική τάξη πραγμάτων.
Πάντως, για να μην ξεχνιόμαστε, θυμίζω απλώς κάποιες δικαστικές αποφάσεις, στις οποίες, πρωταγωνίστησε η κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, ενδεικτικές των πολιτικών προσανατολισμών της και οι οποίες είχαν ιδιαίτερη σημασία και σημαντικές επιπτώσεις για την χώρα.
Είναι περιττό να αναφέρω τις δικαστικές αποφάσεις με τη συμβολή της κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, με τις οποίες εκρίνοντο συνταγματικά τα καταστροφικά μνημόνια για τη χώρα.
Σημειώνω, όμως, ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποφάσεων, οι οποίες προκάλεσαν το κοινό αίσθημα:
- Τον Ιούλιο του 2012 η κ. Σακελλαροπούλου ενέκρινε ως νόμιμη την παραχώρηση 4000 δασικών στρεμμάτων στις Σκουριές και στο Μαντέμ Λάκκο στην Eldorado Gold και με στόχο την εκχέρσωσή τους. Τον Φλεβάρη επίσης του 2015 διέταξε τη συνέχιση των έργων των μεταλλείων στη Χαλκιδική, απορρίπτοντας την προσφυγή των κατοίκων στις Σκουριές για την διακοπή τους.
- Τον Μάρτη του 2015 η κ. Σακελλαροπούλου προτείνει την αθώωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στη δίκη για τη λίστα Λαγκάρντ, ανοίγοντας τον δρόμο για να πεταχτεί η λίστα αυτή στον κάλαθο των αχρήστων.
- Στις 16 Ιουλίου του 2019- ως πρόεδρος πλέον του ΣΤΕ- αποφασίζει τον οριστικό τερματισμό του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων.
- Πρόσφατα, τον Δεκέμβρη του 2019, κατηγορήθηκε από πολλές πλευρές για “κακοδικία” στην υπόθεση του Αλεξάντερ Βίνικ (Mr. Bitcoin), μεταξύ των οποίων και από την συνήγορό του Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Αυτά και “μενουμεΕυρώπη“.
Εύχομαι από καρδιάς η κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου να με διαψεύσει.
Ν.Ζ