Είναι ωραίο να παίζεις με τις λέξεις! Ειδικά αν είσαι λογοτέχνης , ποιητής ή στιχουργός. Αν είσαι πολιτικός το πράγμα αλλάζει. Διότι, όπως έχει αποδειχτεί παίζοντας με τις λέξεις παίζεις και με τις ζωές των ανθρώπων.
Στην Ελλάδα το παιχνίδι με τις λέξεις έχει κορυφωθεί στους καιρούς της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Τώρα που υποτίθεται φτάνει η ώρα της εξόδου από τα μνημόνια τα παιχνίδι με τις λέξεις κορυφώνεται. Οι εξέχοντες παράγοντες των δανειστούν εμφανίζονται διατεθειμένοι να προσυπογράψουν την καθαρή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια με τον απαράβατο όρο να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις. Εδώ είμαστε.
Η λέξη κλειδί είναι «μεταρρύθμιση» Με τον ίδιο τρόπο την χρησιμοποιεί ο «καλός» Μοσχοβισί με τον ίδιο η «κακή» Λαγκάρντ. Με τον ίδιο και ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Μάριο Σεντένο που επειδή προέρχεται από την κυβέρνηση της Πορτογολίας θα ήταν τάχα πιο μετριοπαθής απέναντι στην χώρα μας! Ολοι τους όταν μιλάνε για μεταρρυθμίσεις , εννοούν το ίδιο. Πρώτα από όλα να κοπούν οι συντάξεις το 2019 και να μειωθεί το αφορολόγητο το 2020.
Ορισμένοι μάλιστα ζητούν να γίνουν και τα δυο από την αρχή του επόμενου χρόνου. Δυο «μεταρρυθμίσεις» που θα τσακίσουν τα χαμηλότερα εισοδήματα είναι οι πλέον επείγουσες. Μετά θα ακολουθήσει το ξεπούλημα κάθε μορφής δημόσιας περιουσίας και φυσικά η ένταση των πλειστηριασμών.
Όλα αυτά βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις. Τέτοιες είναι βέβαια η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων η μείωση του κατώτατου μισθού η θεσμοθέτηση της ελαστικής απασχόλησης, η απελευθέρωση των απολύσεων. Είναι όλα όσα έκαναν οι κυβερνήσεις της ιταλικής κεντροαριστεράς στην Ιταλία για να αποφύγουν τάχα την διόγκωση του εξωτερικού χρέους και τις περιπέτειες των μνημονίων και οδήγησαν την χώρα σε ένα υπέρογκο εξωτερικό χρέος τη στιγμή που τα κέρδη των ιταλικών βιομηχανιών του Βορρά έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Οπου «μεταρρύθμιση» και μια ακόμα πληγή στο σώμα των λαϊκών στρωμάτων που καλούνται να πληρώσουν την κρίση για να μην την πληρώσουν εκείνοι που την δημιούργησαν και ως ένα βαθμό ωφελούνται από αυτή Το θέμα είναι να τιγκάρει από εδέσματα το τραπέζι του πλούσιου ώστε από τα ψίχουλα που θα πέσουν κάτω να «επωφεληθούν» κι οι φτωχοί μπας και χορτάσουν την πείνα τους. Αυτό το παραμύθι βαφτίζεται μεταρρύθμιση. Από τον Αύγουστο του 2018 μπορεί να μην μιλάμε επίσημα για μνημόνια αλλά θα συνεχίσουμε να μιλάμε για μεταρρυθμίσεις. Θα πρόκειται απλά για το άλλο όνομα των μνημονίων…
*Πηγή: pagenews.gr
