Δυστυχώς το Νόμπελ Λογοτεχνίας δεν θα αποδοθεί φέτος! Κι έτσι η υποψηφιότητα Πολάκη πάει χαμένη…
Και πάνω που ο περίφημος σκηνοθέτης Κεν Λόουτς ελάμβανε βραβείο για το σύνολο του έργου του, κάποιοι ανακάλυψαν ότι ο κ. Λόουτς είναι αντισημίτης! Παράδοξον! Επ’ αυτού ουδέν έχει γράψει ο κ. Ψαρράς, κάποιος άλλος θα κάρφωσε τον δυστυχή κ. Λόουτς.
(Θεούλη μου! δεν μπορώ να συγκρατηθώ! ίσως να φταίει η σάτιρα, ίσως και να είμαι παλιοχαρακτήρας, αλλά στην προσπάθειά του ο κ. Ψαρράς να βγάλει τους Έλληνες αντισημίτες, θέλησε να έχει τον τελευταίο λόγο για τα πρόσφατα κατορθώματά του. Έτσι, με κείμενό του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» απαντά στους συναδέλφους του στην εφημερίδα που τον έψεξαν λέγοντας ότι οι μισοί δεν τον εννόησαν (άρα είναι ηλίθιοι) και ότι οι άλλοι μισοί δεν καταλαβαίνουν ότι είναι αντισημίτες! Ηρωικό νταμπλ! Οι μισοί δεν καταλαβαίνουν τον κ. Ψαρρά (άρα είναι ηλίθιοι) και οι άλλοι μισοί δεν καταλαβαίνουν (επίσης οι ηλίθιοι) ότι είναι αντισημίτες.
Μόνον στον διευθυντή του απέφυγε να απαντήσει ο κ. Ψαρράς. Γενναίο!
Όσο για την αφεντιά μου, με συγκίνησε. Αυτό το «Στάθης Αστάθης» το βρήκα πολύ τρυφερούλι. Αποδεικνύεται έτσι ότι και μέσα στις πιο κακιασμένες ψυχές τρεμοπαίζει πάντα μια φλογίτσα «απ’ την ηχώ του Θεού στον βυθό του Εωσφόρου»…
Κατά τα άλλα…
… «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο» των Δυτικών στη Συρία. Προσωρινώς ησύχασαν τα πράγματα. Εμέτρησαν ο καθένας τους τάφους που άνοιξαν και έλαβαν τα αντιστοιχούντα στρέμματα και εκτάρια.
Τόσους σκότωσες εσύ – τετρακόσιοι τάφοι – λάβε τετρακόσια εκτάρια στον αγρόν του Κεραμέως. Οι Κούρδοι μάλιστα του Ιράκ που πρόδωσαν στους Τούρκους, Κούρδους της Τουρκίας και Κούρδους της Συρίας έλαβαν κι ένα εξτραδάκι μπόνους από τα κέρδη των πετρελαίων (λαθραίων και διά συμβολαίων). Τα λόμπι των ζόμπι δεν κάνουν διακρίσεις, θάνατον έδωκας, μπεζαχτά θα λάβεις.
Τα σύνορα στις χώρες αυτές χάραξαν τω καιρώ εκείνω οι αποικιοκράτες, ώστε κάποτε να επιστρέψουν χωρίς να έχουν φύγει ποτέ. Τώρα αγγιστρώνεται εκ νέου η Γαλλία στις υπό Γαλλική Εντολή περιοχές κατά τον Μεσοπόλεμο, ενώ έχει προστεθεί η Ρωσία και το Ιράν δεν είναι πια αμελητέο – ευτυχώς που δεν έφυγαν ποτέ οι Άγγλοι από την Κύπρο, ενώ το πάλαι ποτέ νεαρό Ισραήλ των κιμπούτς εξελίχθηκε σε κράτος – φονιά, όπως ήταν άλλοτε η Οθωμανική και ξαναγίνεται τώρα η νεο-Οθωμανική Τουρκία. Τα παλιά – πλαστά σύνορα
επανασχεδιάζονται τώρα και οριοθετούνται με τάφους. Τάφοι και κενά σπίτια, σπίτια κενοτάφια στη Συρία, ομαδικοί τάφοι (λόγω στενότητος χώρου) στη Γάζα, εποικισμοί με τον τάφο και το στρέμμα στη Δυτική Όχθη, κατοχή με τον τάφο και το εκτάριο στο Αφρίν, τάφοι και συμβόλαια οι Δυτικοί με τις μαριονέτες τους σε όλη την περιοχή.
Πώς το λέει ο νεοφιλελευθερισμός: «φέρε φράγκα κι έχεις δικαίωμα να ρυπαίνεις»; Το ίδιο λέει ο ίδιος και για όλα τα άλλα: «φέρε φράγκα και σκάβε με τάφους τον φράχτη στο χωράφι σου».
Σε ένα ωραίο βιβλίο «Οι Λύκοι Επιστρέφουν» (από τις καλαίσθητες Εκδόσεις GUTENBERG) περιέχονται ιστορίες και διηγήματα Γερμανών συγγραφέων της πρώτης γενιάς μετά τον πόλεμο. Μετά το 1945. Εκεί περιγράφεται ερειπωμένη, η στοιχειωμένη Γερμανία, που η μισή παριστάνει ότι δεν γνώρισε τα στοιχειά της ποτέ και η άλλη μισή γνωρίζει ότι όσα τη στοίχειωσαν δεν έχουν πεθάνει ακόμα. Αλήθεια είναι. Στη Δύση (και παντού στον κόσμο) το μαχαίρι αλλάζει χέρι, αλλά ο φόνος επαναλαμβάνεται.
Κι όσο περνάνε οι καιροί η λήθη κάνει τη δουλειά της, η σφαγή της Σμύρνης γίνεται «συνωστισμός», το Ολοκαύτωμα αναθεωρείται και τα «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν φθάνουν ξανά έως τους τάφους της Άκαμπα. Και
τα φαντάσματα της Ιστορίας – ψοφίμια που σκοτώνουν – συνεχίζουν να κυβερνάνε τον κόσμο με την ευφυΐα και την ευαισθησία των ζόμπι…
Πηγή: topontiki.gr
