H Συμφωνία των Πρεσπών, έφτασε πια στο στάδιο της υλοποίησης της. Θα δούμε το μέλλον τι μας επιφυλάσσει.
Το πρόβλημα που λύθηκε ως προς την Ελλάδα, σε σχέση με την Συμφωνία, είναι ότι η χώρα μας επανέρχεται στην διεθνή κοινότητα από την δήθεν «απομόνωση» που της είχε επιβληθεί από το 1991, από την πλειοψηφία των χωρών του κόσμου, λόγω της μη επίλυσης του Μακεδονικού.
Έτσι ο Πρωθυπουργός και οι Έλληνες Υπουργοί και Αξιωματούχοι θα μπορούν πια να ταξιδεύουν στο εξωτερικό και να ακούγονται ως μέλη ισότιμα πια της Διεθνούς Κοινότητας.
Ειλικρινά άλλο επιχείρημα δεν έχει ακουστεί για την επίλυση του Μακεδονικού, που να αφορά στην χώρα μας.
Ήμασταν αποκλεισμένοι από την Διεθνή Κοινότητα. Τώρα επανερχόμαστε.
Είναι αλήθεια αυτό; Ένα τεράστιο ψεύδος είναι, χωρίς περαιτέρω ανάλυση.
Ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν αποκλεισμένη από την διεθνή ζωή.
Τότε γιατί έπρεπε να λυθεί το Μακεδονικό; Ειλικρινά δεν το γνωρίζω αυτό ως απλός πολίτης, αυτής της χώρας. Το επιχείρημα ότι έπρεπε να επιλυθεί, γιατί έτσι τα Σκόπια θα μπορούσαν να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και μετά της ΕΕ, και όσο δεν γίνονταν μέλη τόσο πιο πολύ αποκλεισμένοι θα ήμασταν από την διεθνή ζωή, δεν είναι καθόλου πειστικό, όχι από την άποψη ότι αυτό δεν ήταν αληθές, με την έννοια ότι προβλήθηκε ως πρόβλημα.
Το θέμα εδώ είναι, αν αυτό είναι αληθές, γιατί η Ελλάδα πιέστηκε να αποδεχτεί το όνομα Μακεδονία για το Σκόπια, και όχι τα Σκόπια, να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ με ένα άλλο όνομα, που στο κάτω θα ήταν και εφικτό, αλλά και ιστορικά ακριβές, αφού όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας την λένε την αλήθεια.
Όλα τα νεότερα «αφηγήματα» είναι «επιστημονικές μπουρδολογίες».
Εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Αυτό η καθεστηκυία τάξη που κυβερνά την χώρα, δεν έκανε τον κόπο να το εξηγήσει στον Ελληνικό Λαό. Γιατί έπρεπε, ντε και καλά, οι Έλληνες να ξεπουλήσουν γλώσσα, ιστορία και ταυτότητα προς το συμφέρον ενός συνονθυλεύματος, που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του Ελληνισμού. Αν πάλι αυτό δεν είναι η πραγματική αλήθεια, τότε κάτι άλλο συμβαίνει, ίσως κάτι πολύ σοβαρότερο, που θα έπρεπε να το διερευνήσουμε.
Το ερώτημα παραμένει γιατί δεν απαντήθηκε. Όταν ετέθη, γιατί να λυθεί έτσι το «Μακεδονικό», με μια Συμφωνία που θα γεννά προβλήματα στο μέλλον μεταξύ Ελλάδος και «Β. Μακεδονίας», η απάντηση που πήρε η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού που ρώτησε ήταν, ότι όσοι εγείρουν αυτή την ερώτηση είναι φασίστες, κάφροι, ακροδεξιοί, αμόρφωτοι, λαϊκιστές, εθνίκια, προγονόπληκτοι, σκοταδιστές, φανατικοί, υπερεθνικιστές, παράλογοι, ακραίοι, χρυσαυγίτες, τέλος πάντων υπανάπτυκτοι κάφροι.
Αυτά είναι τα κοσμητικά επίθετα που στολίστηκε ο Ελληνικός Λαός που ρώτησε.
Αυτή την απάντηση την πήρε από μια θλιβερή μειοψηφία, από ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους καθώς πρέπει κοσμοπολίτες, διεθνιστές, ήπιους, φιλελεύθερους, φωτισμένους ευρωπαϊστές, προοδευτικούς, που κατά σύμπτωση στην συντριπτική τους πλειοψηφία πριν τις Πρέσπες, στήριξαν την λύση Ανάν στο Κυπριακό και απαγορεύουν οποιαδήποτε συζήτηση αμφισβήτησης του ευρώ. Αν άκουσαν και κάνα «μπινελίκι» μετά ας πρόσεχαν την γλώσσα τους πριν.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν που νομίζουν ότι έχουν την ταυτότητα του κοσμοπολίτη διεθνιστή, λέξεις άνευ περιεχομένου, είναι έκθετοι σε τραγωδία, γιατί ακριβώς δεν γνωρίζουν πολιτισμικά ποιοι είναι, από πού προέρχονται, και που πάνε. Άρα είμαστε έκθετοι σε τραγωδία όλοι μαζί, αφού κυβερνούν.
Κατά συνέπεια, αν καυχώνται ότι έλυσαν το θέμα του απομονωτισμού της χώρας, αυτοί που ψήφισαν την Συμφωνία των Πρεσπών, δεν πρέπει να αγνοούν πια ότι έχουν δημιουργήσει όρους διχασμού στον Ελληνικό Λαό και έντονης αμφισβήτησης τους από τον Ελληνικό Λαό.
Δεδομένου ότι η χώρα είναι υπό μνημόνια 10 χρόνια, που για την αποτελεσματικότητα τους αν ρωτήσουμε σαν Λαός που ασφυκτιά, θα στολιστεί πάλι με τα ιδία κοσμητικά επίθετα, η κατάσταση πια στη χώρα, με την προσθήκη του Μακεδονικού, γίνεται μια αφόρητα βάρβαρη τραπεζική δικτατορία, όποτε βίαιες λύσεις ιστορικά είναι στο πλαίσιο των αντιδράσεων του Λαού.
Αυτοί που κυβερνούν (τραπεζίτες, πολιτικοί, δικαιοσύνη, δημοσιογράφοι) ας προσέχουν γιατί δεν ξέρουμε πια τι μας ξημερώνει.
Nέα Υόρκη 25-1-2019
*Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος Ph.D.
