Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε γράψει στα απομνημονεύματα της ότι το «πείραμα της Γιουγκοσλαβίας» ήταν ένα πιλοτικό project και για άλλες περιοχές το κόσμου. Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία επιβεβαίωσαν τη «σιδηρά κυρία».
Στα Βαλκάνια όμως , 27 χρόνια μετά, ακόμη εξελίσσεται το «πείραμα» του ευρωατλαντισμού.
Μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε μη – κράτη, κατακερματισμός, πολιτική και οικονομική νέο-αποικιοποίηση, εγκατάσταση ΝΑΤΟικών βάσεων κα στρατευμάτων , ενίσχυση των «φίλιων» εθνικισμών.
Τα Βαλκάνια περνάνε κάτω από απόλυτη ΝΑΤΟική κυριαρχία. Τμήματα τους βρίσκονται κάτω από άμεση ΝΑΤΟική κατοχή, ενώ τα υπόλοιπα, πλην Σερβίας, κάτω από ασφυκτικό ΝΑΤΟικό έλεγχο.
Και μόνο να δούμε τη «μεγάλη εικόνα», θα κατανοήσουμε τις εξελίξεις και με το θέμα της ΠΓΔΜ.
Η Βαλκανική ΝΑΤΟική ενδοχώρα.
Η Ρουμανία προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το Μάρτιο του 2004. Συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις στην Αγκόλα , στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν και έχει στείλει 860 στρατιώτες στο Ιράκ. Στη στρατιωτική βάση Mihail Κogalniceanu, κοντά στο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας Constanta, έχουν εγκατασταθεί ισχυρά αμερικανικά στρατεύματα.
Τον Απρίλιο, στην Craiova, αναπτύχθηκε η νέα πολυεθνική Ταξιαρχία του ΝΑΤΟ, σαν απάντηση «…στην αυξημένη παρουσία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα ».
Η Βουλγαρία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από τον Απρίλιο του 2004. Από το 2006 έχει υπογράψει συμφωνία « αμυντικής συνεργασίας», που προβλέπει στρατιωτικές βάσεις και στρατόπεδα εκπαίδευσης του αμερικανικού στρατού στη χώρα, ενώ συμμετέχει με 500 στρατιώτες στην ΝΑΤΟική δύναμη στο Αφγανιστάν.
Η Κροατία και η Αλβανία έγιναν μέλη το 2009.
Η Κροατία είναι μέλος της «Διεθνούς Δύναμης Βοήθειας- Ασφαλείας» στο Αφγανιστάν, ήδη από το 2002. Από το 2009 συμμετέχει στη ΝΑΤΟικη αποστολή στο Κόσοβο.
Τον Απρίλιο η Αλβανίδα υπουργός Άμυνας Olta Xhacka πρότεινε την κατασκευή ναυτικής βάσης για τις ΗΠΑ, στον Αμερικανό της ομόλογο, κατά την διάρκεια της επίσημης επίσκεψης της στις ΗΠΑ. (Για την αποτροπή, όπως είπε, της διείσδυσης της Ρωσίας, της Κίνας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας). Η Αλβανία συμμετέχει με φρεγάτα στη ΝΑΤΟική δύναμη του Αιγαίου.
Η ΠΓΔΜ έχει προχωρήσει στην «Εταιρική Σχέση για την Ειρήνη» ήδη από το 1995 , ενώ έχει συμμετοχή σε αποστολές στο Αφγανιστάν και το Κοσσυφοπέδιο.
Το Μαυροβούνιο συμμετέχει από τον Ιούνιο του 2017, «ακυρώνοντας» τους φόβους της Συμμαχίας για ένα «Καλίνινγκραντ στη Μεσόγειο» και έχει ενταχθεί ήδη σε αποστολές στο Αφγανιστάν.
Το ΝΑΤΟ «χτίζει» μια ακραία επιθετική διάταξη απέναντι στη Ρωσία, που ξεκινάει από τις σκανδιναβικές χώρες και καταλήγει στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια.
Προχθές , ακόμη και …Νορβηγία, «ζήτησε» (αυθορμήτως) από τις ΗΠΑ, το διπλασιασμό των αμερικανικών στρατευμάτων στη χώρα. ΝΑΤΟικά στρατεύματα αναπτύσσονται στις βαλτικές χώρες, την Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία.
Προχθές δύο ΝΑΤΟικά τάγματα έφτσαν στο Severodonetsk, στα σύνορα με τις Λαϊκές Δημοκρατίες.
Το Σχέδιο του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια είναι ξεκάθαρο.
Δημιουργία μιας ισχυρής Ζώνης Επίθεσης κατά της Ρωσίας. Μια Ζώνη που θα ξεκινάει από τις σκανδιναβικές χώρες και θα καταλήγει στη Σούδα. Σε αυτή τη Ζώνη, τα Βαλκάνια θα αποτελούν τόσο τη πρώτη γραμμή, όσο και ένα ικανό βάθος πεδίου επιχειρήσεων.
Η Συμφωνία με την ΠΓΔΜ, συμφωνία άδικη για τους λαούς , χρήσιμη μόνο στον ιμπεριαλισμό.
Σε αυτή τη Ζώνη δεν υπάρχουν περιθώρια για ρωγμές. Γι αυτό και η περικύκλωση (ή και αφομοίωση ή και οριστική διάλυση ) της Σερβίας, αποτελεί κρίσιμο στάδιο. Και στο Βαλκανικό Τοπίο, όταν ο ιμπεριαλισμός αποφασίζει να παρέμβει, μόνο η πιο ακραία φαντασία μπορεί να στήσει σενάρια.
Η «αγωνία» των ΗΠΑ για το όνομα της ΠΓΔΜ, δεν έχει να κάνει μόνο με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Έχει να κάνει ότι η ΠΓΔΜ έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να τη μετατρέψουν, ανά πάσα στιγμή, στο πιο σαθρό κομμάτι στο βαλκανικό domino. Με ανύπαρκτη οικονομική-στρατιωτική δομή, με ασταθές εθνικοσυνειδησιακό και ιστορικό φορτίο, με ελεγχόμενες ελιτ και εθνικισμούς, με το αλβανικό στοιχείο να πλησιάζει σε ποσοστιαία σύνθεση το σλαβικό, είναι το ιδανικό σημείο από όπου ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός μπορεί να εκκινήσει οποιαδήποτε (και οποτεδήποτε) διαδικασία ανάφλεξης στη περιοχή, όταν και εάν το επιθυμήσει, σε κάθε κατεύθυνση.
Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη περιοχή είναι η Κύρια πλευρά του προβλήματος και με αυτή θα πρέπει να διαπραγματευτεί κάθε πολιτική ανάλυση, πριν προχωρήσει σε δευτερεύουσες. Η αποσιώπηση ή η υποτίμησή της, είτε γίνεται από τα «αριστερά», είτε από τα «δεξιά» , αντικειμενικά (και πέρα από προθέσεις), ενισχύει τη ΝΑΤΟική επικοινωνιακή ατζέντα.
Η Ελλάδα έχει τη πλέον φιλοατλαντική κυβέρνηση από την εποχή της επταετίας και υπογράφει μια συμφωνία άδικη για το παρελθόν, το παρών και το μέλλον των δύο λαών και των λαών της χερσονήσου, απόλυτα εναρμονισμένη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, δηλαδή ανοιχτή σε κάθε «ερμηνεία» και «προοπτική». Μια συμφωνία δημιουργίας νέων και περισσότερων προβλημάτων.
Υ.Γ. Με αφορμή μια επέτειο.
Μη ξεχνάμε ότι ( με αφορμή και την 21η Ιουνίου)και η ναζιστική Γερμανία, πριν την επίθεση της στην ΕΣΣΔ, έπρεπε να είχε «εξασφαλίσει» όλη τη βαλκανική (και την Κρήτη).
Το Σχέδιο των ΗΠΑ γα τη Βαλκανική, για τη μετατροπή ολόκληρης της περιοχής από τη Μεσόγειο και την Αδριατική μέχρι τα σύνορα του Ντονετσκ και του Λούγκανσκ , σε μια Ζώνη αυστηρά ελεγχόμενων προτεκτοράτων, έτοιμων να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας, μόνο κινδύνους συνεπάγεται για τους λαούς της περιοχής.
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και σαν τραγωδία.
Ολα τα κρατιδια της βαλκανικης και αυτα γυρο απο την Ρωσια που τρεχουνε ποιο να πρωτομπει στο ΝΑΤΟ εχουν δει το τι εγινε στη Γιουγκοσλαυια, στο Ιρακ, στη Λιβυη και τωρα στη Συρια.Ολοι ξερουν οτι αν προσπαθησουν να μεινουν ανεξαρτητοι το ΝΑΤΟ θα τους διαλυσει και δεν υπαρχει κανενας να τους βοηθησει.Αυτο που γινεται στη Συρια ειναι ενδεικτικο.Οι αμερικανοι βομβαρδιζουν οποτε θελουν τον συριακο στρατο (μαζι τους και το Ισραηλ) και οι ρωσοι, παροτι εχουν εκει παρουσια μετα απο επισημη προσκληση της νομιμης συριακης κυβερνησης, ενεργουν σαν απλοι παρατηρητες και σχολιαστες.Το ερωτημα που τιθεται απο τις πολιτικες ηγεσιες αλλα και τους πολιτες αυτων των κρατων ειναι “Ας σταματησουν πρωτα οι ρωσοι τους αμερικανους στη Συρια και τοτε ας ερθουν να συζητησουμε για το ΝΑΤΟ και ολα τα σχετικα”Το προβλημα δεν ειναι στις ηγεσιες των κρατιδιων, αλλα στην ιδια την Ρωσια. Αν η αμεσα απειλουμενη Ρωσια δεν κανει τιποτα για να σταματησει το ΝΑΤΟ, ειναι το λιγοτερο αστειο, να εχουμε απαιτηση να το σταματησει ο Τσιπρας.Εκτος ολων αυτων, η Ρωσια εχει δημιουργησει σε βαρος της αλλο ενα προβλημα.Σε ολες τις χωρες που εχει ακομα επιροη, υποστηριζει ολιγαρχες και μαφιοζους.Αυτοι, ειτε σαν ασυνειδητοι και κλεφτες που ειναι πουλιουνται σε οποιον πλειοδοτησει (ΝΑΤΟ), ειτε καταπιεζουν σε τετοιο βαθμο τους λαους που κυβερνανε, που αυτοι επαναστατουν και καλουν για βοηθεια τους δυτικους και το…..ΝΑΤΟ.
Πολύ σωστό το σχόλιο του κ. Δρακονταειδή. Εκείνο που έχει φανεί μέχρι σήμερα,είναι ότι η πίστη της ρωσικής άρχουσας ελίτ στό δόγμα “Η Ρωσία οργανικό τμήμα της Δύσης με κάθε τίμημα”, κυριαρχεί ,παρά τις αντιδράσεις απο ενα μικρότερο τμήμα της και ευρέων στρωμάτων του λαού,που βρίσκουν εκφραση στο κόμμα του Ζιρινόβσκι. Η ρωσική ιστορία καθορίστηκε απο την διαμάχη αυτήν,έκφραση της οποίας ηταν και η αντιθεση μενσεβίκων – μπολσεβίκων,αλλά και οι μετέπειτα διαμάχες στο εσωτερικό του σοβιετικού κράτους. (Η πλήρης υποταγή των μενσεβίκων και της “αντιπολίτευσης” στη Δύση και τις επιταγές της, το αποδείχνει. Αυτο που η Δυση δεν συγχωρεί στην ομάδα στάλιν και το κόμμα της, είναι ακριβώς η επιμονή και η επιτυχία της να αποκόψει τη Ρωσία απο το ιμπεριαλιστικό σύστημα ) Η ιδεολογική κυριαρχία της Δυσης,μεσω των οικονομικών του νεοφιλελευθερισμού που αποτελούν δογματική αλήθεια για τα πανεπιστήμια που ετοιμάζουν τα στελέχη του καθεστώτος,και η πίστη στο Δογμα “στη Δυση με καθε τιμημα”, το οποίο αποδεχονται όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί,πλήν του Ζιρινόβσκι – η καθολική ήττα και υποχώρηση του εργατικού κινηματος εκφραζεται και απο το νερόβραστο “ΚΚ” του Ζιουγκάνοφ,που παρακολουθεί άβουλο και μοιραίο τις εξελίξεις- είναι ο παράγοντας που θα καθορίσει τις εξελίξεις, εαν η ομάδα Πούτιν συνεχίσει την ολέθρια τακτική των υποχωρήσεων και των αυταπατών της.