Τα Γενέθλια της Οικονομική Ελίτ Της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χωρίς… Λαούς

«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη,

κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις.

Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως,

αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη

του ανθρώπου. Για πλήρη εξευτελισμό. Για την ατίμωση του..»

Οδυσσέας Ελύτης.

Στη Ρώμη θα βρεθούν για μια ακόμη φορά οι εκπρόσωποι των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να γιορτάσουν τα 60 χρόνια από την ίδρυση της, με στόχο την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την ασφάλεια των χωρών της γηραιάς Ηπείρου.

Ως εμπνευστές της ιδέας αυτής εμφανίζονται τρεις πολιτικοί: ο Γερμανός Ρομπέρ Σούμαν, ο Γάλλος Ζαν Μονέ, ο Βέλγος Πολ Ανρί Σπαάκ. Η ιστορική πραγματικότητα διαψεύδει την πρωτοτυπία αυτής της ιδέας για Ενωμένη Ευρώπη ερευνώντας την ιστορική διαδρομή αποκαλύπτονται τα πραγματικά σχέδια για μια υπέρ – εξουσία.

Ο 20^ος αιώνα σημαδεύτηκε από δυο παγκοσμίους πολέμους που προκάλεσε η Γερμανία. Τον πρώτο 1871 – 1918 από το Β’ Ράιχ των Γουλιέλμων που ηττήθηκαν με τη παρέμβαση των Αμερικανών (στηρίζοντας την Βρετανία – Γαλλία) μετά από απόφαση του Γούντρου Ουίλσον στις 5 Απρίλη το 1917(παγώνοντας την αποπληρωμή των Επανορθώσεων – αποζημιώσεων που έφθαναν τα 23 δις χρυσά μάρκα)(1). Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος του Γ’ γερμανικού Ράιχ 1933 – 1945 του Χίτλερ στον οποίο πάλι ηττήθηκαν, αφήνοντας πίσω 50 εκατομμύρια νεκρούς και εκατομμύρια τραυματίες(και χρέος πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια τα οποία πάγωσαν, και πάλι με την παρέμβαση των Η.Π.Α αναδεικνύοντάς τη ως κυρίαρχη πολιτική και οικονομική με το σχέδιο Μάρσαλ δύναμη της Ευρώπης.

Οι τότε ευρωπαϊκές ισχυρές δυνάμεις βγήκαν ανίσχυρες και αναγκασμένες παραχωρήσαν τις αποικίες τους, στις Η. Π. Α.

Η Αμερική με το τέλος του πολέμου ανέλαβε την οικονομική στήριξη και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης, και της Γερμανίας, προστατεύοντάς την να μη πληρώσει τις υποχρεώσει της απέναντι στους λαούς που υπέστησαν την Γερμανική ναζιστική μπότα. Η ιδιαίτερη αυτή συμπεριφορά βοήθησε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και πάλι να γίνει ισχυρή χώρα της Ευρώπης και με την βοήθεια του Κάρτερ κυριάρχησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. (2)

Εστί Ξεκίνησε Η Ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης.

Ερευνώντας την ιστορική αρχή αυτής της ιδέας για την Ενωμένη Ευρώπη μετά από το όραμα του Ναπολέοντα, ο πρώτος που κωδικοποιήσει την ιδέα της ενοποιήσης της Ευρώπης ήταν ο Αυστριακή καταγωγής κόμης Ριχάρδος Νικόλαος Κοντενχόβε – Καλλέργης. Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ίδρυσε το «Πανευρωπαϊκό Κίνημα» το οποίο μεταξύ άλλων ήταν υπέρ της κατάργησης των συνόρων και των εθνών κρατών και τη δημιουργία μιας κυβέρνησης της οικονομική ελίτ. Το βιβλίο του «Πανευρώπη» για πρώτη φορά κυκλοφορεί το 1926 (στα ελληνικά έχουν γίνει τρεις εκδόσεις. Οι δυο πρώτες ήταν ελλιπείς ενώ η τρίτη κυκλοφορεί ολοκληρωμένη, με σχόλια των μεταφραστών το 2014 με τον τίτλο «Εξουσιαστικά Σχέδια της Ευρωπαϊκής Αριστοκρατίας»).

Η κωδικοποίηση της Ιδέας του «Πανευρωπάϊσμού» έγινε από τον υπουργό οικονομικών της ναζιστικής κυβέρνησης Κλόντιους στο βιβλίο του «Περί της Οικονομικής Διατάξεως του Κόσμου μετά τη Γερμανική Τελική Λύση». Στο κεφάλαιο 1 «Τελωνειακή και Νομισματική Ένωση», έγραφε: Ασχέτως του εάν θα παραμείνουν ανεξάρτητα κράτη ή όχι (η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο κ.α) θα επέλθει η οικονομική ένταξή τους στον μείζονα γερμανικό χώρο. Το ριζοσπαστικότερο μέσον προς το σκοπό αυτό είναι η Τελωνειακή και Νομισματική Ένωσης. Η Νοτιοανατολική Ευρώπη θα εξακολουθήσει να είναι για τη Γερμανία μια σπουδαία αγορά ενεργειακών πόρων και κυρίως διατροφικών αγαθών, αλλά και μια σπουδαία αγορά για τα γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα..» Για να γράψει στο ημερολόγιο του ο Γιόζεφ Γκέμπελ : « Εξ όλων αυτών ο Φίρερ εξήγαγε το συμπέρασμα ότι η κακοφωνία των μικρών κρατών, η οποία σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται στην Ευρώπη, πρέπει να εξουδετερωθεί το ταχύτερο δυνατόν. Σκοπός του αγώνα μας οφείλει να παραμείνει η δημιουργία μιας ηνωμένης Ευρώπης. Αλλά η Ευρώπη μπορεί να αποκτήσει σαφή οργάνωση μόνον μέσω των Γερμανών. Μια άλλη δύναμη πρακτικώς δεν υφίσταται. Ο Φίρερ υπερασπίζεται εν προκειμένω την πολιτική του Καρλομάγνου…».

Μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ξαναήρθε στο τραπέζι το θέμα της Ενωμένης Ευρώπης ως στρατιωτική και οικονομική δύναμη από τον Ουίλσον Τσόρτσιλ.

Το 1949 δημιουργήθηκε στις Η.Π.Α η Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη, για να σταματήσουν τα προβλήματα ανταγωνισμού των ευρωπαϊκών κρατών. Το αμερικανικό σχέδιο απέβλεπε αρχικά στην ενοποίηση των Γαλλικών και Γερμανικών βιομηχανιών. Το πρόγραμμα χρηματοδοτείτο από τις ΗΠΑ και έπρεπε να γίνει αποδεχτώ στην ιδέα αυτή να ενσωματωθεί η νεόδμητη Δυτική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας για να σταματήσει η μονομερής δυνατότητα διεξαγωγής πολέμου. Το πρώτο βήμα της παράδοσης της Ευρώπης στις Η.Π.Α ξεκίνησε.

Η Βρετανία και η Γαλλία αντιδρούσαν σε μια ομοσπονδιακή ένωση της Ευρώπης. Προτιμούσαν μια συνεργασία ανεξάρτητων, κυρίαρχων και ισότιμων κρατών απέρριπταν την εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας, στη δημιουργία ενός υπερκρατικού σχήματος και αποχώρησαν από το Ευρωπαϊκό κίνημα. Οι Αμερικανοί προσχώρησαν στις απόψεις του Βέλγου Σπάακ και του Γάλλου Μονέ, οι οποίοι αναλαμβάνουν την ηγεσία του κινήματος για την Ένωση της Ευρώπης. Οι επικεφαλής αυτής της κίνησης γνώριζαν ότι προχωρούν σε μια ένωση των οικονομικών ελίτ, αγνοώντας τη θέληση των λαών τους. Άλλωστε μέχρι σήμερα έχει αποδεχτεί ότι αυτή η ελίτ αγνοεί τις απόψεις των λαών. (Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων εναντιώθηκα στα σχέδια αυτής της ελίτ δεν ακούστηκαν π.χ. το «ΟΧΙ» του Ελληνικού λαού το 2015, την απορρίψει στην Πορτογαλία να σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση, στην Ισπανία, Ιταλία κ.α ).

Τα επτά χρόνια τι γίνεται στη χώρα μας; Υπογράφουμε το ένα μνημόνιο μετά το άλλο. Σταδιακά προχωράμε στην κοινωνική διάλυση, στην φτωχοποίηση του λαού, στο ξεπούλημα ή την κατάργηση κάθε παραγωγικής δυνατότητας, καταργούμε κάθε κρατική υποδομή διαλύοντας το κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους. Σε θέματα εξωτερική και αμυντικής πολιτική δεν είδαμε έμπρακτα ποτέ την αλληλεγγύη, αυτό που βλέπουμε είναι να μας ωθούν σε εξοπλιστικά προγράμματα γιατί αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι τα σύνορα της χώρας μας είναι της Ευρώπης, χωρίς να κάνουν, μια δήλωση για τις τουρκικές απειλές και παραβιάσεις στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο, που οι αναχαιτίσεις κοστίζουν στη χώρα μας εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Δεν ζήτησαν ποτέ την εφαρμογή του δικαίου της θάλασσας, ούτε την οριοθέτηση της Ελληνικής (ΑΟΖ), για τους υδρογονάνθρακες, για το μόνο που προσέτρεξαν ήταν να τους εκμεταλλευτούν οι ίδιοι, δίνοντας ψίχουλα στη χώρα μας.

Αυτό που επιδιώκουν οι «εταίροι» μας τοκογλύφοι της Γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και η ουδέτερη στρατηγική στάση των Η.Π.Α είναι να γίνουμε αποικία τους, για να την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών γεωοικονομικών τους σχέδια.

Εμείς θα πρέπει να ξυπνήσουμε να αντιδράσουμε στον μεσσιανισμό που μας οδηγούν οι ψευδό εταίροι μας δανειστές, και να διεκδικήσουμε, όλα τα δικαιώματα μας που απορρέουν από τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες για την ανεξαρτησία μας, και να σταματήσει αυτή η γενοκτονία που έχει σχεδιαστεί από τις οικονομικές τραπεζικές ελίτ, και το πολιτικό μας σύστημα την αποδέχεται μοιρολατρικά με την τυφλή υποστήριξη ορισμένων μέσων ενημέρωσης ενοχοποιώντας το λαό για τα όσα συμβαίνουν.

1. David Lloyd GEORGE «η Αλήθεια επί των Επανορθώσεων και πολεμικών Αποζημιώσεων» Αθήνα 1932 σελ 86 – 87/

2. Monte Diplomatique Δεκέμβρης 1976.