Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα αποφάσιζε να κατοχυρώσει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ.
Πως;
Ανακοινώνοντας στους εφοπλιστές ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουν κι αυτοί φόρους. Ότι την ώρα που ο μισθωτός των 3 και 60 φορολογείται με 22%, μπαίνει τέλος στην δική τους «φορολόγηση» της τάξης του… 0,048%!!! Κι ότι οι φόροι που θα εισπραχτούν από την κατάργηση (σε ένα νόμο με ένα άρθρο) της «οικειοθελούς (!) φορολόγησης που τους έχουν εξασφαλίσει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πάνε στην ενίσχυση των αδύναμων.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα καταργούσε, εδώ και τώρα, τον ΕΝΦΙΑ.
Πως;
Καλώντας τα 559 «πατριωτάκια» μας που είδαν μέσα στην κρίση να εκτινάσσονται τα πλούτη τους στα 76 δις δολάρια («Βήμα», 24/8/2014) να προσέλθουν στο ταμείο. Και μάλιστα για να καταβάλλουν ένα συμβολικό τίμημα. Όχι το 40% και το 50% που κατέβαλαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι από τους πενιχρούς μισθούς και τις λεηλατημένες συντάξεις τους όλα αυτά τα χρόνια. Όχι. Μόλις το 10% από τον πλούτο των Κροίσων μας, αυτής της χούφτας που κατέχει το 45% ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, θα ήταν αρκετό για να απαλλαγεί ο λαός μας δυο φορές από τον ΕΝΦΙΑ!
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα έλεγε «κάτω τα ξερά σας από τον δημόσιο πλούτο» στους κυρίους των Υπερταμείων και θα σχεδίαζε πάνω του ένα παραγωγικό μοντέλο για να δουλέψουν τα παιδιά μας που βυθίζονται στην ανεργία και την μερική «απασχόληση» και τα άλλα που έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Πως;
Με την χρηματοδότηση της δημόσιας περιουσίας από την φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων της ολιγαρχίας και από την άρνηση του ξεζουμίσματος των πόρων της χώρας από τα εγχώρια και διεθνή κοράκια, που θα την μετέτρεπε από κατάλογο ξεπουλήματος υπέρ «επενδυτών και από «ενέχυρο» υπέρ τοκογλύφων δανειστών, σε εργαλείο ανάπτυξης με στόχο όχι το κέρδος των Λάτσηδων, αλλά το κοινωνικό όφελος.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα επέστρεφε τα κλοπιμαία στους πιο αδύναμους συνταξιούχους.
Πως;
Πηγαίνοντας στους καλούς μας τραπεζίτες. Αυτούς που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί 4 φορές. Που βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια των ανθρώπων. Και που – μέσα στην προεκλογική περίοδο – επέβαλαν ένα ακόμα χαράτσι δισεκατομμυρίων, αυξάνοντας τις τραπεζικές τους προμήθειες στις διατραπεζικές συναλλαγές. Φαντάσου μια κυβέρνηση που θα τους έλεγε: «Τέρμα η μάσα, παιδιά». Και θα αποφάσιζε – για αρχή -ότι αυτά που μέσα στην προεκλογική ζούλα περάσανε φιρμάνι για να βουτήξουνε, ξανά, δεν θα πάνε στα θησαυροφυλάκια τους. Θα πάνε στα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Φαντάσου – λέει – στις 8 Ιούλη να είχαμε μια κυβέρνηση που δεν θα έκανε δα και κάτι το… επαναστατικό, αλλά θα καταργούσε αυτή την ασύλληπτη κλοπή που αποκαλείται «εισφορά αλληλεγγύης»!
Πως;
Πηγαίνοντας στους 4 επιφανέστερους εκπροσώπους της εγχώριας ολιγαρχίας μας, αυτούς που κατέχουν 10 δις πλούτο, και θα τους καλούσε σαν καλούς… αλληλέγγυους πατριώτες, να καταθέσουν μόλις το 10% της χλιδής τους. Όχι το 40% και το 50% των χαρατσιών που επιβλήθηκαν πάνω στο υστέρημα των μισθωτών και των συνταξιούχων. Όχι. Αυτοί μόνο το 10%. Και μάλιστα από το υπερπλεόνασμά τους. Με μια τόσο «απλή» κίνηση θα είχε καταργηθεί για τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα η ασύλληπτη κλοπή που αποκαλείται «εισφορά αλληλεγγύης» έως και 2 φορές!
Άσχημη θα ήταν μια τέτοια κυβέρνηση; Δεν νομίζουμε. Αλλά έχουμε και πλήρη επίγνωση ότι, παραμονές των εκλογών, στο ερώτημα προς τους υποψήφιους κυβερνώντες αν «έχετε τέτοια κυβέρνηση» να μας προτείνετε, η απάντηση που θα παίρναμε θα ήταν ότι… η φαντασία μας καλπάζει.
Διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι τόσο φαντασιόπληκτοι δεν είμαστε ώστε να πιστεύουμε ότι μπορεί στις 8 Ιουλίου να έχουμε τέτοια κυβέρνηση. Εντούτοις δεν θεωρούμε (με το συμπάθιο κιόλας) ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από το να θέλουμε μια τέτοια κυβέρνηση.
Και φυσικά δεν θεωρούμε (με το συμπάθιο κιόλας), ακόμα κι αν δεν μπορούμε να έχουμε μια τέτοια κυβέρνηση, ότι θα πρέπει να παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας, την Δευτέρα, να έχουμε μια τέτοια αντιπολίτευση.
