Οι διοργανωτές της επιστημονικής διημερίδας (11 και 12 Απριλίου) που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη, για τα αρχαιολογικά ευρήματα σε Μετρό Θεσσαλονικής και Αθήνας, Τραμ Πειραιά, ΔΕΝ έκαναν δεκτή την ανάγνωση αυτής της ανακοίνωσης του ΣΕΚΑ που αφορά στις συνθήκες εργασίας των συμβασιούχων αρχαιολόγων, αλλά και σε συγκεκριμένες νομικές διώξεις που τρέχουν σε βάρος τους.
Σ.ΕΚ.Α.
Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων
Εκ μέρους του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων χαιρετίζουμε τις εργασίες της διημερίδας που αναδεικνύει τον αρχαιολογικό πλούτο κάτω και δίπλα στις ράγες ΜΜΜ σταθερής τροχιάς, σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Πειραιά.
Η πλειονότητα των ανακοινώσεων της διημερίδας προέρχεται από συμβασιούχους συναδέλφους οι οποίοι, με επιστημονική γνώση και επαγγελματική ακεραιότητα, υπό αντίξοες συνθήκες, εργάστηκαν για να έρθουν στο φως ευρήματα των τελευταίων 2.400 χρόνων. Τώρα, μας δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουμε για τα ευρήματα αυτά.
Σε ό,τι αφορά στο εργασιακό κομμάτι, οι έκτακτοι αρχαιολόγοι θεωρούμε ότι θα μπορούσαμε να αποδώσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά, σε όφελος της αρχαιολογίας και του πολιτιστικού μας πλούτου, σε όφελος του κοινωνικού συμφέροντος και του Πολιτισμού, αν μας δινόταν η ευκαιρία να εργαστούμε απερίσπαστα, χωρίς πιέσεις, χωρίς διακοπές εργασιών, και να αφιερωθούμε στο επιστημονικό μας έργο. Ωστόσο, ΔΕΝ τα έχουμε καταφέρει ως προς αυτό:
Ολόκληρες ομάδες συναδέλφων ΔΕΝ είχαν -καταρχάς- την ηθική επιβράβευση, να κλείσουν τα σκάμματά τους, ολοκληρώνοντας την επιστημονική εργασία τους. Οι συμβάσεις τους δεν ανανεώθηκαν, και οι ίδιοι απομακρύνθηκαν από το πεδίο, για να μη διεκδικήσουν τη μετατροπή των ορισμένου χρόνου συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου. Οι συμβασιούχοι αρχαιολόγοι, λίγο πριν οδηγηθούν στην ανεργία, είχαν δεχθεί σειρά διαβεβαιώσεων για την επιστροφή τους στα εργοτάξια, ατράνταχτη απόδειξη ότι υπήρχε αντικείμενο εργασίας όταν εκείνοι έβλεπαν την πόρτα της εξόδου…
Ολόκληρες ομάδες εργαζομένων, μεταξύ τους προφανώς και αρχαιολόγοι, για μεγάλα διαστήματα μπήκαν σε καθεστώς «εργασιακής κατάψυξης», παρακολουθώντας τις μεγάλες παύσεις και διακοπές εργασιών, για τις οποίες ΔΕΝ ευθύνονταν οι ίδιοι. Ανέμεναν, χωρίς να πληρώνονται, την επανεκκίνηση των εργασιών, και κατά τη διάρκεια του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος εργασιακής ομηρίας δεν μπορούσαν καν να καταφύγουν στην επιδότηση του ΟΑΕΔ. Ιδιότυποι όμηροι, ανάμεσα στους υπόλοιπους κλασικούς εργασιακούς ομήρους.
«Εκεί που μας χρώσταγαν», οι αρχαιολόγοι προσφερθήκαμε συχνά βορά στα ΜΜΕ, και βρεθήκαμε στο έλεος της Πολιτείας, η οποία αναζητούσε να επιτεθεί στον τελευταίο τροχό της αμάξης, δηλαδή στους συμβασιούχους, είτε για να δικαιολογήσει τις δικές της καθυστερήσεις ή αποτυχίες, και τους εκτροχιασμούς τόσο των οικονομικών προϋπολογισμών του έργου όσο και των χρονικών προθεσμιών του, είτε για να δώσει μήνυμα τρομοκράτησης καταρχάς στους εκ περιτροπής εργαζομένους. Θυμίζουμε τις -προ 2ετίας- αναίτιες, παράνομες όσο και προκλητικές, απολύσεις δύο συναδέλφων μας, υπό την εντολή του υπουργείου Υποδομών και Δικτύων. Το μήνυμα ήταν σαφές ως προς τις διαμορφούμενες σχέσεις ανάμεσα σε ΥΠΠΟΑ και ΥΠΟΜΕΔΙ. Οι δύο συνάδελφοί μας δικαιώθηκαν στην επιθεώρηση εργασίας.
Σε λιγότερο από έναν μήνα από σήμερα, 19 συνάδελφοι από εμάς δίνουμε δικαστική μάχη με την κοινοπραξία του Μετρό Θεσσαλονίκης, με τη μορφή που είχε το 2013. Γνωρίσαμε πρωτοδικεία, εφετεία, τώρα σειρά έχει ο Άρειος Πάγος. Γνωρίσαμε τρομοκρατία, κατασχέσεις των τραπεζικών λογαριασμών μας και δεσμεύσεις ποσών ακόμα και σε παραβίαση του ελάχιστου ακατάσχετου ορίου, ενώ ζήσαμε και την απειλή κατάσχεσης της ακίνητης περιουσίας μας. Το Μετρό ήρθε στα σπίτια μας με κατασχετήρια σημειώματα άμεσα εκτελεστά, αξιώνοντας ποσό που υπερέβαινε μάλιστα κατά 20% εκείνο που μας επιδικάστηκε πρωτοδίκως. Αλήθεια, πόσο συγκεντρωμένοι μπορούμε να μείνουμε στο έργο μας;
Σαν να μην έφτανε αυτό το άνευ προηγουμένου ανθρωποκυνηγητό, η εταιρία δεν δίστασε σε 9 από εμάς να υποβάλει «μήνυση» υποστηρίζοντας ότι εξαπατήσαμε τις δικαστικές αρχές της χώρας επειδή είχαμε το «θράσος» να εργαστούμε. Ταυτόχρονα, στη μηνυτήρια αναφορά διατυπώθηκαν σαφείς υπαινιγμοί για δήθεν «απροθυμία» των υπολοίπων 10 αρχαιολόγων να εργαστούν το επίμαχο διάστημα, με απώτερο στόχο να διεκδικήσουν μεγαλύτερες αποζημιώσεις από την εταιρία και να την εξαντλήσουν οικονομικά. Αλήθεια, τι κάνει την κοινοπραξία να πιστεύει ότι η επιβίωση είναι επιλογή; Ποιος δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε, να πλήττει κατά αυτόν τον τρόπο την ηθική μας ακεραιότητα και να μας εμπαίζει, στο έδαφος της ανασφάλειας και της αστάθειας της εργασιακής μας κατάστασης; Μετά από όλα αυτά, πόσο απερίσπαστοι μπορούμε να μείνουμε στο επιστημονικό αντικείμενό μας και να υπηρετήσουμε τον Πολιτισμό;
Ο Σύλλογός μας ζητάει από την Πολιτεία, το ΥΠΠΟΑ, τον Κύριο και Ανάδοχο του έργου να δώσουν τέλος στο νομικό και οικονομικό κυνήγι των 19 αρχαιολόγων συναδέλφων μας. Με την υπόθεσή τους να εξετάζεται στον Άρειο Πάγο στις 7 Μαΐου, μετά από αυτούς τη σκυτάλη παίρνει άλλη ομάδα, με περισσότερες ειδικότητες, και περίπου 70 εργαζομένους, η οποία περνάει κι αυτή τα σκαλιά του δικαστηρίου.
Κατά μία περίεργη σύμπτωση, όσοι από τους πρώην εργαζόμενους αρχαιολόγους του Μετρό Θεσσαλονίκης κινηθήκαμε δικαστικώς, διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματά μας, ΔΕΝ προσληφθήκαμε ξανά στο έργο. Πάντως τα επιχειρήματά μας που ακούστηκαν στις αίθουσες των δικαστηρίων ήταν αρκούντως πειστικά ώστε ήδη σε κάποιες περιπτώσεις να έχουμε κερδίσει πρωτόδικες δικαιώσεις. ΔΕΝ θέλουμε να λύνουμε με αυτόν τον τρόπο τις διαφορές μας. Θέλουμε να μιλάμε επιστημονικά, για την ιστορία και αρχαιολογία του τόπου. ΔΕΝ θέλουμε, αλλά αναγκαζόμαστε, να μιλάμε νομικά, για το παρόν των εργασιακών σχέσεων στην αρχαιολογία.
Ευχαριστώντας σας για την προσοχή σας, κλείνουμε επαναλαμβάνοντας την πεποίθησή μας, ότι ο Πολιτισμός ΔΕΝ αναφέρεται μόνο στο παρελθόν, αλλά αγκαλιάζει και το παρόν. ΔΕΝ αφορά αποκλειστικώς σε κάποια ειδίκευση ή επιστημονικό αντικείμενο, αλλά σε στάση ζωής. Πριν σκαλίσουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, θα χρειαστεί να σκαλίσουμε τις συνειδήσεις μας. Θα προσπαθήσουμε να υπηρετήσουμε αυτήν την αποστολή.
Σας ευχαριστούμε.