Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤ. ΜΠΑΛΑΚΤΑΡΗ*
Η μία από τις ανιψιές μου, που πηγαίνει στο Νηπιαγωγείο, ρωτήθηκε από την νηπιαγωγό της σε τι μας χρησιμεύει το νερό. Το μικρό «σαΐνι» έδωσε την κατάλληλη απάντηση: «για να πίνουμε, να πλενόμαστε και να ποτίζουμε τα λουλούδια μας, κυρία!».
Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν τα πάντα εμπειρικά. Και η γνώση του πόσο πολύτιμο είναι το νερό στον άνθρωπο πηγάζει από όσα βιώνουν πρωτίστως στο σπίτι και ύστερα στο σχολείο.
Βέβαια, την χρησιμότητα του νερού την ζουν κυριολεκτικά στο πετσί τους και εκατοντάδες εκατομμύρια δύστηνα παιδιά παγκοσμίως, επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή και σε καθόλου. Και τούτο σε κάποιες περιπτώσεις οφείλεται σε φυσικές καταστροφές ή στις περιβαλλοντικές συνθήκες, ενώ σε άλλες η έλλειψη του νερού προκαλείται από ανθρώπινο χέρι.
- Μία τέτοια περίπτωση παρατηρείται και στην βόρεια Συρία. Τα εδάφη της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας παραμένουν άνυδρα με αποκλειστική υπαιτιότητα της Τουρκίας. Σε εκείνη την περιοχή όλα αρδεύονται από τον ποταμό Ευφράτη και ειδικά το κουρδικό καντόνι της Χάσακα λαμβάνει πόσιμο νερό από τον ποταμό Αλούκ.
Ωστόσο, η Τουρκία κατά παράβαση των διεθνών συμβάσεων, εργαλειοποιεί το νερό με σκοπό να προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση. Και μάλιστα με χαρακτηριστικά της Γενοκτονίας. Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι η Γενοκτονία δεν διαπράττεται μόνο δια των όπλων. Ίσα ίσα που είναι πιο αποτελεσματική όταν τελείται κρυφίως και με μέσα πρόκλησης ανθρωπιστικής καταστροφής.
Το τουρκικό καθεστώς, λοιπόν, αφενός έχει μειώσει την ροή του Ευφράτη και αφετέρου είναι υπαίτιο, κατά τα φαινόμενα, και για την βλάβη στον Σταθμό του Ύδατος του Αλούκ. Όσον αφορά στα ύδατα του Ευφράτη, μεταξύ Συρίας και Τουρκίας υφίσταται μια άτυπη συμφωνία από το μακρινό 1987, με την οποία η Άγκυρα εγγυάτο να αφήνει μια ελάχιστη ποσότητα υδάτων, η οποία ανέρχεται στα 15,75 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.
Όμως εδώ και 125 ημέρες σημειώνεται συνεχής διακοπή ύδρευσης, η οποία μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο έλλειψης που αγγίζει το «νεκρό επίπεδο».
Συγχρόνως, το πρόβλημα στον Σταθμό Ύδατος του Αλούκ έχει προκύψει από τις 12 Απριλίου. Έπαψε να λειτουργεί, εξαιτίας πυρκαγιάς στον ηλεκτρικό υποσταθμό της Ντερμπασίγια, ο οποίος είναι η βασική πηγή ηλεκτρισμού για τον Σταθμό του Αλούκ. Το περιστατικό αυτό είναι το 23ο καταγεγραμμένο από τον Νοέμβριο του 2019. Δύσκολα φυσικά ο αντικειμενικός παρατηρητής θα απέδιδε τις πυρκαγιές αυτές στην τάση του ρεύματος.
Η εκ των ανωτέρω προκληθείσα έλλειψη ύδατος δημιουργεί προβλήματα επιβίωσης στους κατοίκους της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας. Δεν έχουν πόσιμο νερό, οι καλλιέργειες μένουν απότιστες με αποτέλεσμα την αδυναμία παραγωγής αγροτικών προϊόντων και οι συνθήκες προσωπικής υγιεινής δεν πληρούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις.
- Έτσι, είναι ορατό το ενδεχόμενο να ενσκήψουν επιδημίες ασθενειών πλέον του υπαρκτού και άμεσου φόβου για ανεξέλεγκτη διάδοση του νέου κορονοϊού. Επιπροσθέτως, η έλλειψη ύδατος συνεπάγεται και κρίση ηλεκτρισμού. Γενικώς, ένα απάνθρωπο πισωγύρισμα σε πρωτόγονη κατάσταση.
Η βαρύνουσα προσοχή της Ευρώπης δεν είναι στραμμένη στα παραπάνω τραγικά γεγονότα. Και απομένουν μόνοι τους οι πάμπτωχοι κάτοικοι των περιοχών αυτών να αγωνίζονται ενάντια σε ένα κράτος 83 εκατομμυρίων. Επειδή, δε, δεν οργανώνουν διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες υπό τα φώτα της επικαιρότητας, λίγοι στην ήπειρό μας είναι γνώστες των συμβάντων.
Καλώς πράττουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και διαρκώς διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες ζωής για όσους καλύπτονται γεωγραφικά από το πέπλο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ωστόσο, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν εκείνοι ιδίως οι οποίοι συγκίνησαν την διεθνή κοινή γνώμη στον πόλεμο κατά του ISIS, Άραβες και Κούρδοι.
Ο ανθρωπισμός δεν μετριέται με την δυνατότητα προβολής, αλλά με την ουσία.
*Δικηγόρος, μέλος ΕΛΙΣΜΕ
Πηγή: HellasJournal