Σε τούτον τον τόπο πολλά χρόνια παίζεται ένα μονότονο έργο. Οι ηθοποιοί, ταλαντούχοι κι ατάλαντοι, αλλάζουν. Η παράσταση μπροστά στον ίδιο θεατή, τον ελληνικό λαό. Το δικομματικό παιχνίδι καλά κρατεί. Οι μεσσίες, πριν από την κρίση και μετά, που θα οδηγούσαν την χώρα στην πρόοδο και την ευημερία και θα την έβγαζαν από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, πολλοί. Κάθε φορά που η εξουσία περνούσε σε άλλα χέρια, απαράλλακτη η επωδός για την «καμένη γη» που παρέλαβε η νέα κυβέρνηση από την προηγούμενη. Και το σήριαλ καλά κρατεί.
Τα αντίπαλα δίδυμα των σωτήρων πολλά. Κων. Καραμανλής- Α. Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκης- Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης- Κ. Καραμανλής (ο νεότερος), Γ. Παπανδρέου- Κ. Καραμανλής, Α. Σαμαράς-Α. Τσίπρας. Το τελευταίο, το οποίο έχει να δώσει και άλλα επεισόδια, αποτελούν οι Α. Τσίπρας και Κυρ. Μητσοτάκης. Οι διαξιφισμοί ηχούν ακόμη στα αυτιά μου. Οι λεκτικές τους διατυπώσεις διαφορετικές, αλλά η πολιτική που εφάρμοσαν ελάχιστα διέφερε. Σταθερά στην ημερήσια διάταξη ο αυταρχισμός, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία. Γυρνώντας πίσω το χρόνο επιβεβαιώνεται ότι διαχρονικό θύμα τους ήταν ο ελληνικός λαός. Μεθοδικά και σταδιακά χτυπήθηκαν οι κατακτήσεις του, τα δικαιώματά του, τα λίγα κοινωνικά αγαθά που είχε (ασφάλιση, υγεία, παιδεία). Τα βάρη για τη λύτρωση της χώρας στις ίδιες πλάτες. Το τούνελ ατελείωτο και χωρίς μια δέσμη φωτός, μια σταγόνα ελπίδας.
Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και το παραμύθιασμα, κοινό τους χαρακτηριστικό. Οι στρατηγικές πολιτικές επιλογές δεν διαφοροποιήθηκαν με την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Συμμαχία σήμαινε πρόσδεση στην πολιτική των ΗΠΑ, ένταξη και παραμονή στο ΝΑΤΟ, συμμετοχή στις επιχειρήσεις του σε στεριά και θάλασσα («νομίζοντας τον αυτόν εχθρόν και φίλον», μας θυμίζει ο Ξενοφώντας, όταν η Αθήνα υποδουλώθηκε στη Σπάρτη μετά την ήττα της στους Αιγός ποταμούς). Η επιλογή και η αποδοχή των σωτήρων ότι ανήκουμε μόνο στη Δύση μεταφράστηκε σταδιακά σε ένταξη στην ΕΕ και στην ευρωζώνη με τις γνωστές επιπτώσεις. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να ξεπουληθεί η χώρα (φέτες–φέτες σαν πεπόνι), ο πλούτος της, οι υποδομές της , η δημόσια περιουσία της, δηλαδή να γκρεμιστούν τα Μακρά Τείχη της σύγχρονης Ελλάδας.
Σε τούτο το μικρό αλωνάκι του κόσμου έχουμε δει τις πιο εντυπωσιακές πολιτικές κωλοτούμπες, τις οποίες θα ζήλευαν οι καλύτεροι ακροβάτες. Το εγκληματικό ΝΑΤΟ αθωώθηκε, η ΕΟΚ που ανήκε στο ίδιο συνδικάτο βαπτίστηκε Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Ο Ομπάμα, ο οποίος έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα των λαών της Μέσης Ανατολής, θεωρήθηκε ένας διαφορετικόςΑμερικανός Πρόεδρος από νυν υπουργούς που στο παρελθόν διαδήλωναν κατά της πολιτικής του. Ο νεοφιλελευθερισμός πήρε τα εύσημα από την κυβέρνηση, η οποία ως αντιπολίτευση τον πολεμούσε. «Η κοινωνία έμεινε όρθια», μας είπε ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αρνητές – μνημονιοκλάστεςέβαλαν ως πρωθυπουργοί φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους στο 2ο και 3ο μνημόνιο, ενώ μας ετοιμάζουν και το 4ο. Το κορυφαίο, όμως, κυβίστημα ανήκει στον κ. Αλέξη Τσίπρα. Η Δημοκρατία εκτελέστηκε εξ επαφής το βράδυ που το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ταπεινωτικό ΝΑΙ.
Η κρίση βαθαίνει παρά τις υποσχέσεις και, όπως διδάσκει η Ιστορία, σε τέτοιες περιόδους βρίσκουν έδαφος άκρως συντηρητικές προτάσεις και ενισχύονται φασιστικά και ναζιστικά κόμματα. Επιπλέον και άλλοι παράγοντες διαμορφώνουν την αρνητική κατάσταση, η οποία υπάρχει στη χώρα μας. Η συστηματική προπαγάνδα μεγάλων ΜΜΕ έχει περάσει τη λογική της ανάθεσης σε πολλά επίπεδα. Η εντός κοινοβουλίου αριστερά ακολουθεί το μοναχικό της δρόμο ανίκανη να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών. Η εκτός τειχών, παρά τις σοβαρές προτάσεις για έξοδο από την κρίση που έχουν καταθέσει τμήματα της, πολυδιασπασμένη δυσκολεύεται να συνεννοηθεί. Όσο ο κατ’ επανάληψιν εξαπατημένος λαϊκός παράγοντας, ο οποίος, ας σημειωθεί, έχει τεράστιες ευθύνες για τις πολιτικές του επιλογές, απέχει και δεν επιχειρεί να ανοίξει έναν άλλο δρόμο, τόσο το παιχνίδι θα επαναλαμβάνεται και ο ίδιος πληκτικός και καταστροφικός χορός θα συνεχίζεται από τους σωτήρες στ’ αποκαΐδια της πυρπολημένης χώρας.
*Εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
