Το Σχέδιο β’ έχει κάνει τις παρακάτω δέκα παρατηρήσεις σχετικά με την χθεσινή απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα.
Πρώτο : Το κείμενο των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης είναι πράγματι ένας συμβιβασμός. Όχι όμως μεταξύ ευρωζώνης και Ελλάδας. Ή Ελλάδα υπήρξε ένας απλός θεατής. Η διαμάχη και ο προσωρινός συμβιβασμός είναι ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τις δύο μεγάλες συνιστώσες της τρόικα, που η πλήρης και θεαματική αποτυχία του ελληνικού προγράμματος τις έχει φέρει σε έναν εμφύλιο μεταξύ τους . Ο προσωρινός συμβιβασμός σημαίνει ότι το ΔΝΤ εξακολουθεί να μην συμμετέχει οικονομικά στο πρόγραμμα, αλλά έχει το ρόλο ενός είδους συμμετέχοντος συμβούλου. Αυτό δίνει το πράσινο φώς για την εκταμίευσης της «δόσης» σε χώρες που τα Κοινοβούλια τους απαιτούν τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Δεύτερο : Δεν υπήρξε διαπραγμάτευση από την πλευρά της Ελλάδας γιατί καμία διαπραγμάτευση, ακόμη μιας ηττημένης στρατιωτικά χώρα απέναντί στον νικητή της δεν θα μπορούσε να έχει αυτά τα τερατώδη χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα από την μεριά της αποδέχτηκε πλήρως να εφαρμόσει όλους τους όρους του τέταρτου μνημονίου. Οι δανειστές από την πλευρά τους δεν δεσμεύτηκαν απολύτως σε τίποτα.. Είναι σαν να έχουμε την αγοροπωλησία ενός διαμερίσματος. Ο αγοραστής πληρώνει στα γραφεία του συμβολαιογράφου το πλήρες τίμημα. Ο πωλητής στο συμβόλαιο εκφράζει την επιθυμία του να του παραδώσει τους τίτλους κυριότητας, αλλά δεν έχει καμία συμβατική δέσμευση αν, πότε και πώς θα το κάνει. Οι μονοί που έχουν απόλυτο δίκιο να πανηγυρίζουν, κι αυτό φαίνεται και στους δείκτες του χρηματιστηρίου και στο επιτόκιο των ελληνικών ομολόγων είναι οι χρηματαγορές : «το τραπέζι είναι στρωμένο στην Ελλάδα, πάμε γρήγορα να φάμε και να πιούμε».
Τρίτο :Το πλαίσιο στο ζωγραφικό πίνακα του Λουξεμβούργου που έχουμε από χθες είναι απίστευτα πλήγματα για τους χαμηλοσυνταξιούχους, για όσους και όσες εντάσσονταν ακόμα στο αφορολόγητο, για τους εργαζόμενους. Στο χθεσινό κείμενο ρητά αναφέρεται ότι οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές και η πλήρης εφαρμογή τους είναι απαρέγκλιτος όρος σε σχέση για οποιαδήποτε δανειακή διευκόλυνση.
Τέταρτο : Η συμφωνία αυτή γίνεται επίσης στα πλαίσια όρων ασφυκτικής λιτότητας. Την ώρα που μια χώρα σε ύφεση χρειάζεται επειγόντως επεκτατική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, η Ελλάδα καταδικάζεται για πέντε χρόνια να έχει 3,5 % πρωτογενές πλεόνασμα και 2% τα επόμενα χρόνια. Όταν χρειάζεται κάποιος επειγόντως μετάγγιση αίματος, αυτοί τον βάζουν να γίνει αιμοδότης. Τα περί συγκρότησης Εθνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας είναι καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Το πρόβλημα δεν είναι να πολλαπλασιάσουμε τις τράπεζες, το πρόβλημα είναι να πολλαπλασιάσουμε τα διαθέσιμα κεφάλαια. Ένα νέο τραπεζικό ίδρυμα στην Ελλάδα για την Ευρωζώνη είναι εντελώς τζάμπα.
Πέμπτο : Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της δήθεν «διευκόλυνσης» των δανειακών υποχρεώσεων είναι υποθετικά, αβέβαια και ευχετικά. Απαιτούν νέα απόφαση του Εurogroupτο 2018. Είναι υπό όρους, απαιτούν την αυστηρή εφαρμογή του τέταρτου μνημονίου. Η μορφή τους ήταν ήδη γνωστή, ποσοτική ελάφρυνση και χρονική επέκταση των τοκοχρεολυσίων, επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων Κεντρικών Τραπεζών.
Έκτο : Η αναφερόμενη «ρήτρα ανάπτυξης», δηλαδή η πληρωμή για τα δάνεια σε συσχέτιση με τον ρυθμό ανάπτυξης μιας χώρας, σε συνθήκες λιτότητας και δημοσιονομικής στενότητας, λειτουργεί υφεσιακά. Σε μια χώρα που έχει εξαιρετικά μεγάλη υποαπασχόληση του παραγωγικού δυναμικού της, κάθε στιγμή που θα διαφαίνεται μια ελπίδα εξόδου η «ρήτρα ανάπτυξης» θα της αφαιρεί αυτήν την αναπτυξιακή δυναμική με την αύξηση των τοκοχρεολυσίων, θα την γονατίζει. Μόνο μία λύση υπάρχει για την Ελλάδα σε σχέση με τα δάνεια, και αυτή είναι η άμεσηπλήρης παύση πληρωμών και η διαπραγμάτευση για τη ριζική περικοπή τους.
Έβδομο : Τα 8,5 δις ευρώ δεν είναι «δόση» προς την Ελλάδα. Το σύνολο σχεδόν, περίπου 7 δις ευρώ, θα πάει κατευθείαν στους ίδιους τους δανειστές. Ταυτόχρονα αυτά τα 8,5 δις ευρώ αθροίζονται στις δανειακές υποχρεώσεις που επιβαρύνουν τη χώρας μας. Το δε υπόλοιπο 1,5 δις θα δοθεί για την καθυστερημένη εξόφληση εσωτερικών πληρωμών που οφείλει το ελληνικό κράτος και ξεπερνούν τα 5 δις ευρώ.
Όγδοο : ακόμη και η πολυδιαφημισμένη συμμετοχή στο πρόγραμμα της «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν εξασφαλίστηκε. Το πρώτο σχόλιο από την πλευρά της είναι ότι απλώς αποτελεί ένα «πρώτο βήμα» για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Ταυτόχρονα πρέπει να έχουμε υπόψη ότ,ι επειδή η αύξηση αυτής της κυκλοφορίας χρήματος από την ΕΚΤ κατευθύνεται κυρίως στην αγορά ομολόγων μεγάλων επιχειρήσεων, τα αποτελέσματα της στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι πενιχρά.
Ένατο : Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει την ικανότητα να εκποιεί την περιουσία και τα δικαιώματα του ελληνικού κράτους και ελληνικού λαού όχι μόνο σήμερα αλλά σε βάθος χρόνου. Η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, ελεγχόμενη πλήρως από ξένους, απέκτησε κατά τη διάρκεια διακυβέρνησης Τσίπρα -Καμμένου το δικαίωμα να εκποιεί την ιδιοκτησία του ελληνικού λαού για ένα ολόκληρο αιώνα. Η συμφωνία του Λουξεμβούργου έρχεται να δεσμεύσει τη χώρα μας σε μια υφεσιακή πολιτική για μισό αιώνα, με την επιβολή ενός πρωτογενούς πλεονάσματος 2% μέχρι το 2060. Είναι ύβρις, είναι ταυτόχρονα ανοησία να διευθετείς τον προϋπολογισμό μιας χώρας για μισό αιώνα ανεξάρτητα από την επιθυμία των κυβερνήσεων που θα αναδειχθούν.
Δέκα : Η πατρίδα μας έχει ξεπέσει σε σημείο που δεν είχε φτάσει ούτε η πιο βασανισμένη αποικία. Όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα έχει κυβερνήσεις με μαριονέτες. Χρειάζεται επιτέλους να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση λαϊκή και ελληνική. Μια κυβέρνηση που δεν θα θεωρεί την πολιτική της «συνέχεια» της προηγούμενης αλλά αντίθετα πλήρη ανατροπή της και επιβολή μέτρων επιβίωσης, αξιοπρέπειας και ανασυγκρότησης, που δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα απαραίτητα εργαλεία που απαιτούνται από την οικονομική, νομισματική, δημοσιονομική πολιτική της.-
*Πηγή: sxedio-b.gr
