Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από την εκπομπή “Σπίθα Ανατροπής” της VerginaTv, που μεταδίδεται 6-7 μ.μ. κάθε Τετάρτη, είχε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Διονύση Φλαμιάτο, αναλυτή διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αναφέρθηκε εισαγωγικά στη σημερινή τραγική οικονομικοκοινωνιή κατάσταση, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα και στην εκτεταμένη πραγματικότητα των λουκέτων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της φτώχειας, της ανεργίας και της πείνας που αντιμετωπίζει όλο και μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού εξαιτίας όχι μόνο της κρίσης αλλά και των απαράδεκτων ευρωενωσιακών και νεοφιλελεύθερων επιλογών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η χώρα μας, τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, είναι ουραγός στην Ευρώπη στις δαπάνες για την αντιμετώπιση της κρίσης, ενώ εξαιτίας της ανύπαρκτης αλληλεγγύης από την Ε.Ε δεν έχει έρθει από τις Βρυξέλλες μέχρι τώρα ούτε ένα ευρώ στη χώρα μας, ενώ το αμφιλεγόμενο στον προσανατολισμό του και ανεπαρκέστατο Ταμείο Ανάπτυξης της Ε.Ε παραμένει μετέωρο και πάντως δεν φαίνεται να είναι έτοιμο για να λειτουργήσει πριν το τέλος του 2021.
Η Ελλάδα όσο ποτέ χρειάζεται μια εθνική νομισματική πολιτική για να στηρίξει με επαρκές δωρεάν χρήμα και όχι δανεικά, την οικονομία και κοινωνία της, όπως χρειάζεται και την αποδέσμευση από την Ε.Ε για να εφαρμόσει μια ανεξάρτητη και προοδευτική οικονομική πολιτική ανασυγκρότησης και δικαιοσύνης στη χώρα, υπογράμμισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Στη συνέχεια Λαφαζάνης και Φλαμιάτος αναφέρθηκαν αναλυτικά στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και των ελληνοτουρκικών σχέσεων, υπογραμμίζοντας ότι η ιστορία της εξωτερικής μας πολιτικής από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είναι μια ιστορία εθνικών προδοσιών, στις οποίες προχώρησαν τα υποτελή και ξενόδουλα κατεστημένα κέντρα και οι κυβερνήσεις της χώρα μας
Ειδικότερα, Λαφαζάνης και Φλαμιάτος μίλησαν:
Για το ξεπούλημα της Κύπρου από την Χούντα αλλά και τον δεύτερο κατάπτυστο Αττίλα ο οποίος ολοκλήρωσε την καταστροφή χωρίς ουσιαστική αντίσταση από μια Ελλάδα που παρατηρούσε ως Πόντιος Πιλάτος την τουρκική επέλαση.
Για το κατάπτυστο Πρωτόκολλο της Βέρνης το οποίο συνομολόγησαν Καραμανλής και Ντεμιρέλ το 1976 για να “τερματιστεί” η πρώτη ελληνοτουρκική κρίση και το οποίο, δυστυχώς, επιβεβαίωσαν μετά την δεύτερη ελληνοτουρκική κρίση του 1987 με τη Συμφωνία της Βουλιαγμένης τον Γενάρη του 1988, Ανδρέας Παπανδρέου και Οζάλ.
Αυτό το εθνικά απαράδεκτο Πρωτόκολλο, το οποίο, δυστυχώς, ισχύει μέχρι σήμερα και τηρείται ευλαβικά από την Ελλάδα, μετατρέπει ολόκληρο το Αιγαίο σε ουδέτερη, αμφισβητούμενη θάλασσα από την άποψη των θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων και δεν επιτρέπει στη χώρα μας να προβεί ούτε σε έρευνα ούτε και σε γεώτρηση για υδρογονάνθρακες σε κανένα σημείο πέραν των χωρικών υδάτων της στο Αιγαίο. Με δύο λόγια η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε καμία έρευνα ούτε γεώτρηση ακόμα και στα 7 ν.μ έξω από την Αττική.
Για την πρωτοφανή αναγόρευση, μετά τη σχετική κρίση (1996), των Ιμίων, σε “ουδέτερο “αμφισβητούμενο έδαφος, με την υπογραφή της Ελλάδας, όπου για πρώτη φορά η Τουρκία θέτει υπό αίρεση όχι μόνο θαλάσσια κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας αλλά και την ίδια την εδαφική της ακεραιότητα. Έκτοτε οι γκρίζες αμφισβητούμενες εδαφικές νησιωτικές ζώνες επεκτείνονται ασταμάτητα από την Τουρκία.
Για την “προδοτική” Συμφωνία της Μαδρίτης (1997) με την οποία η Ελλάδα “νομιμοποιεί” τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας, αναγνωρίζοντας για την τελευταία ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, πέραν των νομίμων δικαιωμάτων της Τουρκίας που απορρέουν από τις Διεθνείς Συνθήκες και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Για το απαράδεκτο και παράνομο Τουρκολυβικό Μνημόνιο, το οποίο, χωρίς ουσιαστική απάντηση, συνομολόγησε ο Ερντογάν με τα ανδρείκελά του στην Τρίπολη,
Για το απαράδεκτο γεγονός ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με την επίσημη Συρία του Μπασάρ Αλ Άσαντ, που μάχεται την Τουρκία αλλά και δυστυχώς, στο όνομα του ρωσικού κινδύνου, τάσσεται στο πλάι της Ε.Ε και των ΗΠΑ, που υποστηρίζουν την τουρκική εισβολή στο συριακό έδαφος.
Για την εγκληματική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων που συνεχίζουν να αναγνωρίζουν τα ανδρείκελα του Ερντογάν στην Τρίπολη, ως επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης, παρά το γεγονός ότι τα ανδρείκελα αυτά εγκληματούν κατά της Ελλάδας, μοιράζοντας οικόπεδα προς εκμετάλλευση στην Τουρκία στο πλαίσιο του παράνομου Τουρκολυβικού Μνημονίου.
Για την ανάγκη η Ελλάδα να αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, να απαλλαγεί από την κηδεμονία και τη λογική του προτεκτοράτου στη γερμανοαμερικανοκρατία και να εφαρμόσει μια πραγματικά πολυδιάστατη πολιτική διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων, πρώτα από όλα με προωθημένη συνεργασία με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα και την διαμόρφωση ενός πλέγματος προωθημένων συνεργασιών στην περιοχή μας με χώρες, κινήματα και δυνάμεις που μάχονται τον τουρκικό επεκτατισμό και τις νεοθωμανικές βλέψεις της Άγκυρας στην περιοχή μας.
Τέλος, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αναφέρθηκε στις υπόγειες κατηγορίες και διαβολές που δέχεται από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από ορισμένες δυνάμεις της Αριστεράς, ακόμα και της ΛΑ.Ε, ότι, δήθεν, ενστερνίζεται μια πολιτική με εθνικιστικές διαστάσεις και έθεσε το ερώτημα: ποιες από αυτές τις θέσεις που υποστηρίζει και ανέπτυξε έχουν εθνικιστικό προσανατολισμό και από που ως που η σθεναρή υπεράσπιση της ασφάλειας, της ακεραιότητας και των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας συνιστά εθνικισμό;
Η Αριστερά, υπογράμμισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, από την Εθνική Αντίσταση έως τους μεταπολεμικούς αγώνες για το Κυπριακό, μέχρι το Πολυτεχνείο και την αγωνιστική στάση της στη μεταπολιτευτική περίοδο ενάντια στον τουρκικό επεκτατισμό, υπήρξε πάντοτε στην πρώτη γραμμή και όχι ουραγός και πολύ περισσότερο ουδέτερη απέναντι στις επιβουλές ενάντια στην πατρίδα μας.
Μόνο μια τέτοια αντιιμπεριαλιστική, πατριωτική, κοινωνική, βαθιά δημοκρατική Αριστερά μπορεί να είναι και γνήσια διεθνιστική και να έχει μέλλον στις σημερινές κρισιακές θύελλες, ενώ κάθε άλλη επιλογή τής επιφυλάσσει μόνο την πολιτική περιθωριοποίηση, κατέληξε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.