Επείγουσα ανάγκη να επανασυσταθεί και να αναζωογονηθεί σε νέα βάση και σε νέο πιο πλατύ χαρακτήρα το κίνημα κατά των πλειστηριασμών.
Αφού η κυβέρνηση επιδείνωσε περαιτέρω την καταστροφή της οικονομίας της Ελλάδας με τα lockdown που επέβαλε, τα μέτρα για τον Covid-19 και με τις αντιαναπτυξιακές ολιγαρχικές στρατηγικές της, «ξεπαγώνει» τώρα τους πλειστηριασμούς, οι οποίοι βέβαια ποτέ δεν είχαν σταματήσει ολοσχερώς.
Στα χέρια τραπεζών και funds είναι ένα χαρτοφυλάκιο ακινήτων που μπορεί να υπερβαίνει και τις 300.000 ακίνητα.
Θέλουν να προχωρήσουν σε μερική ρευστοποίηση ενός μέρους, δεδομένου ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν διατηρήσουν ένα τέτοιο μεγάλο αριθμό ακινήτων στην κατοχή τους. Μάλιστα φαίνεται να προσδιορίζουν τον αριθμό που θέλουν να βγάζουν σε πλειστηριασμό τον χρόνο και αυτός είναι περί τις 50.000 ακίνητα.
Όμως δεν είναι μόνο τράπεζες και funds που θέλουν να ανεβάσουν ταχύτητα στους πλειστηριασμούς. Και οι δανειστές επαναφέρουν πλέον το ζήτημα ως ανάγκη, προκειμένου η αγορά να λειτουργήσει και πάλι, όπως επίσης θα εδραιωθεί η κουλτούρα ων πληρωμών, που διαταράχθηκε την περίοδο της πανδημίας.
Στον αντίποδα αυτών, η κυβέρνηση λογικό είναι να θέλει να πάει το «μπαλάκι» λίγο πιο μακριά, έτσι ώστε θα ικανοποιηθούν δύο βασικές της επιδιώξεις.
Η πρώτη να είναι έτοιμος προς λειτουργία Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων, που θα αποκτά ακίνητα από ευάλωτα νοικοκυριά που θα βγουν σε πλειστηριασμό και εν συνεχεία θα τα επαναμισθώνει στους παλαιούς ιδιοκτήτες. Αυτό εκτιμάται ότι θα γίνει μέχρι τον Απρίλιο του 2022.
Η δεύτερη έχει να κάνει με το γεγονός ότι στην κυβέρνηση δεν θέλουν να ανεβάσουν απότομα στροφές σε αυτό το θέμα, ειδικά όσο η πανδημία είναι εδώ για ευνόητους λόγους.
Οι μέχρι σήμερα εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πλειστηριασμούς περίπου 5.000 ακινήτων μέχρι το τέλους του έτους. Πρόκειται για μεγάλα και πολύ μεγάλα ακίνητα, που ανήκουν είτε σε πολύ εύπορους πολίτες είτε σε επιχειρήσεις.
Από εκεί και πέρα όμως τόσο οι τράπεζες όσο και τα funds που έχουν ήδη στην κατοχή τους περίπου 300.000 ακίνητα, θέλουν να ξεκινήσει η διαδικασία με έναν ετήσιο ρυθμό περί τους 40.000 – 50.000 πλειστηριασμούς τον χρόνο, κάτι που μπορεί εύκολα να γίνει, αφού και προ της κρίσης στην ελληνική οικονομία, πριν δηλαδή το 2010, τόσοι ήταν οι πλειστηριασμοί που γινόταν κάθε χρόνο.
Οι τράπεζες και τα funds θέλουν να αυξήσουν τα έσοδά τους, από την μια πλευρά και από την άλλη πλευρά οι ρευστοποιήσεις εκτιμάται ότι θα λειτουργήσουν όχι μόνο ως φόβητρο για τη ρύθμιση αυτών των δανείων, αλλά θα αποτελέσουν και βασική πηγή εσόδων προκειμένου οι εταιρείες διαχείρισης να επιτύχουν τους στόχους στους οποίους έχουν δεσμευθεί στο πλαίσιο των επιχειρησιακών σχεδίων για τις ανακτήσεις από τα δάνεια που διαχειρίζονται.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες δεν έχει εξανεμιστεί. Παραμένει υψηλό –υπολογίζεται κοντά στα 90 δισ. ευρώ–και έχει αλλάξει απλώς χέρια –από τις τράπεζες στα funds. Το γεγονός ότι από τα 90 δισ. ευρώ τα 70 δισ. ευρώ συνοδεύονται με collaterals ερμηνεύει και το ενδιαφέρον μεγάλων επενδυτικών κεφαλαίων που έχουν τοποθετηθεί στην ελληνική αγορά του real estate, που αλλάζει μορφή με την είσοδο νέων παικτών.
Η Ελλάδα έχει χρησιμοποιήσει προκειμένου να μειώσει τα «κόκκινα» δάνεια που βρίσκονται στους ισολογισμούς των τραπεζών, τιτλοποιήσεις. Οι νέες τιτλοποιήσεις που θα υλοποιηθούν μέσω του «Ηρακλή» ανέρχονται σε 22,8 δισ. ευρώ σε σύνολο 63 δισ. ευρώ προγραμματισμένων συναλλαγών, υποσκελίζοντας χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ιταλία, που ακολουθούν με τιτλοποιήσεις ύψους 14,5 και 13,7 δισ. ευρώ, αντίστοιχα.