Σύγχυση και διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο, μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Κομισιόν, προκάλεσε η ερώτηση του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας, Νίκου Χουντή, με την οποία ουσιαστικά κατηγορούσε την Κομισιόν ότι, ενώ -και σωστά- είχε αρνηθεί να δεχθεί πρόσθετα προνόμια στους Κινέζους της Cosco για τον ΟΛΠ, με βάση τον ενισχυμένης συνταγματικής ισχύος, νόμο 2687/1953, έκλεισε τα μάτια στην περίπτωση της πώλησης των 14 αεροδρομίων στην γερμανική Fraport, ενώ οι δύο περιπτώσεις είναι απολύτως ανάλογες.
Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής, σε ερώτηση που κατέθεσε προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανέφερε ότι, «για την πώληση των 14 ελληνικών αεροδρομίων στην εταιρία Fraport παρασχέθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση πρόσθετες εγγυήσεις για τα κεφάλαια που πρόκειται να επενδύσει η εν λόγω εταιρία», με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 2687 του έτους 1953, που προέβλεπε πρόσθετες διασφαλίσεις των κεφαλαίων που εισάγονται από το εξωτερικό για επενδύσεις, οι οποίες ταυτόχρονα εξαιρούνταν από κάθε πράξη επίταξης ή αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, ακόμη και σε καιρό πολέμου.
Όπως τονίζει στην ερώτησή του ο Νίκος Χουντής, «τέτοιες εγγυήσεις προφανώς παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο, αφού προσφέρουν ευνοϊκότερο επενδυτικό πλαίσιο για όσες εταιρίες εντάσσονται στον ανωτέρω νόμο, σε σχέση με τις υπόλοιπες».
Ταυτόχρονα, ο Έλληνας ευρωβουλευτής έφερνε στην επιφάνεια γνωμοδότηση της ίδιας της Κομισιόν για την περίπτωση του ΟΛΠ, με την οποία «απέκλεισε κάθε σχετική σκέψη της τότε κυβέρνησης, με την απόφαση SA.28876 (2012/C) (Επίσημη Εφημερίδα ΕΕ C 301/55, 5.12.2012)» και έκρινε ότι «η προστασία στο πλαίσιο του ειδικού προστατευτικού καθεστώτος για τις ξένες επενδύσεις (Ν. 2687/53) δεν συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά».
Στην απάντησή της η Κομισιόν, αφού σημειώνει ότι προκειμένου να απαντηθεί η ανωτέρω ερώτηση προηγήθηκαν «ανεπίσημες επαφές μεταξύ των υπηρεσιών της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού και των ελληνικών αρχών…», τονίζει ότι η Ελλάδα αποφάσισε (!!) «να μη συνεχίσει την επίσημη κοινοποίηση προς την Επιτροπή σύμφωνα με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων της ΕΕ όσον αφορά την εφαρμογή του νομοθετικού διατάγματος 2687/1953, στην περίπτωση των 14 ελληνικών αεροδρομίων» και καταλήγοντας προσπάθησε να αποσείσει τις κατηγορίες Χουντή για 2 μέτρα και 2 σταθμά, τονίζοντας ότι, «ως εκ τούτου -δηλαδή της μη κοινοποίησης- η Επιτροπή δεν έλαβε επίσημη θέση σχετικά με τη συμμόρφωση της εν λόγω διάταξης με τους κανόνες κρατικών ενισχύσεων της ΕΕ».
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής κατέθεσε νέα ερώτηση, επαναφέροντας το θέμα, τονίζοντας ότι, «ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι επίσημη κοινοποίηση προς την Κομισιόν της σύμβασης για τα 14 αεροδρόμια, η ίδια η σύμβαση υπάρχει και περιέχει την παράνομη, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αυξημένη προστασία του νόμου 2687/1953 υπέρ της γερμανικής Fraport”.