H ανθεκτικότητα και ο δυναμισμός των θεσμών στα μεγάλα εγχειρήματα δοκιμάζονται στις φουρτούνες και στις κρίσεις.
Στην πρώτη μεγάλη κρίση που αντιμετωπίζει η Ε.Ε, τη σημερινή διπλή κρίση πανδημίας και οικονομίας, βλέπει τους πλέον θεμελιώδεις θεσμούς της να καταρρέουν και την ίδια την Ε.Ε να αποσυντίθεται, με τα κράτη τα οποία ηγούνται στο ευρωενωσιακό κατασκεύασμα να δίνουν πρώτα το μήνυμα του “σώζων εαυτόν σωθήτω” και τους “ζυγούς λύσατε“.
Μέσα στην κρίση η ίδια η Κομισιόν, με την καθοδήγηση της Γερμανίας, πέταξε πανικόβλητη στον κάλαθο των αχρήστων το “Σύμφωνο Σταθερότητας“, που εμφάνιζε τάχα, ως σύμβολο της ευρωενωσιακής “πειθαρχίας” και της “εμπιστοσύνης” στο ευρώ και αναγκάστηκε να μετατρέψει σε κουρελόχαρτο την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων σε επιχειρήσεις, την οποία παρουσίαζε ως αδιαπραγμάτευτο πυρήνα της Ενιαίας Αγοράς της Ε.Ε.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ε.Ε δεν μοιάζουν να είναι καθόλου προσωρινές. Αντίθετα, δείχνουν ότι η Ε.Ε οδεύει σε έναν βαθύ κατακερματισμό και ακραίους ανεξέλεγκτους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της, πράγμα που βεβαιώνει ότι έχει αρχίσει το τέλος ενός κακοστημένου και κακόγουστου εγχειρήματος, κατασκευασμένου να ωφελήσει ελάχιστους παίκτες και πρώτα απ’ όλα τη Γερμανία.
Πρώτη η Γερμανία και τα πιο ισχυρά κράτη της Ε.Ε έδωσαν το μήνυμα πως η κοινοτική αλληλεγγύη– βλέπε και τη σθεναρή άρνηση τους για ευρωομόλογα– είναι σκέτο παραμύθι και κακόγουστο ανέκδοτο. Τα ίδια αυτά κράτη που ξόρκιζαν με όλες τους τις δυνάμεις το “έθνος-κράτος” και πάθαιναν αλλεργία και μόνο στο άκουσμα αυτής της έννοιας, υποχρεώνονται τώρα, χωρίς να το ομολογούν, να ανακαλύψουν ανοικτά, με εντελώς απαράδεκτους όρους, το εθνικό καταφύγιο, αν και στην πράξη δεν το είχαν εγκαταλείψει ποτέ, μόνο και μόνο για να μπορέσουν να συνεχίσουν να παίζουν τον επικυρίαρχο και ληστρικό ρόλο τους.
Η γερμανική στάση όπως ήταν ιμπεριαλιστική στο πλαίσιο της πιστής τήρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και του απαραβίαστου της Ενιαίας Αγοράς, είναι εξίσου ιμπεριαλιστική και τώρα, που για λόγους συμφέροντος των κυρίαρχων γερμανικών τάξεων, “ανακαλύπτει” την επιστροφή στο “έθνος-κράτος“, όχι για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο αμοιβαίας συνεργασίας και συνανάπτυξης στην Ευρώπη αλλά για να προστατεύσει την επικυριαρχία της Γερμανίας και να διατηρήσει ή και να ενισχύσει τη ληστρική ηγεμονική θέση της.
Η είδηση ότι η Ε.Ε ενέκρινε την ενίσχυση από το γαλλικό δημόσιο της Air France με το αστρονομικό ποσό των 7 δις, η οποία έρχεται ως συνέχεια πολλών τέτοιων κρατικών ενισχύσεων (εγκρίθηκαν 1,9 τρις μέσα σε μια εβδομάδα!), με τη Γερμανία να κρατάει τα σκήπτρα, έχοντας αποσπάσει το 52% από αυτές τις ενισχύσεις, στην ουσία δίνουν από κοινού τη χαριστική βολή στο ευρωενωσιακό τερατούργημα και δείχνουν ότι αυτό που τελικά αποτελεί την ουσία της Ε.Ε είναι το γυμνό περιστασιακό συμφέρον των ηγετικών πολιτικών και οικονομικών τάξεων της Γερμανίας και της παρακολουθηματικής Γαλλίας, ενώ οι μικρότερες και πιο αδύναμες χώρες της Ε.Ε δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά πεδίο καταλήστευσης και αποικιοποίησης των ισχυρών.
Για αυτό η ΛΑΡΚΟ πρέπει να κλείσει για “αθέμιτες” ενισχύσεις από το κράτος. Για αυτό έκλεισαν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με πρόσχημα την κρατική ενίσχυσή τους. Για αυτό οδηγήθηκε σε κατάρρευση η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης , παρά το γεγονός ότι τη διέσωσα ως υπουργός το 2015 και σχεδίασα τις δυνατότητες της να επανακάμψει και να σταθεί στα πόδια της. Για αυτό, ακόμα, μια εθελόδουλη πολιτικοοικονομική τάξη της χώρας, τη στιγμή, μάλιστα, που γίνονται αθρόες επανακρατικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στην Τουρκία, σπεύδει μέσα στην κρίση να ξεπουλήσει όλο τον ενεργειακό τομέα της χώρας-ΔΕΠΑ, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΗ- αλλά και να εκτελέσει το πρόγραμμα εκποίησης σε ότι το δημόσιο έχει απομείνει στη χώρα, αντί να το ανασυγκροτήσει, να το εξυγιάνει και να το αναπτύξει.
Δυστυχώς, μόνο υποτελείς πολιτικές τάξεις μιας “μπανανίας” θα μπορούσαν να κάνουν τέτοια εγκλήματα σε βάρος της χώρας τους!
Εδώ και τώρα Εθνικό Νόμισμα-Εθνικές Προοδευτικές Οικονομικές και Κοινωνικές πολιτικές Ανασυγκρότησης και Πολυδιάστατη Στρατηγική Διεθνών Οικονομικών και Πολιτικών σχέσεων, γιατί αύριο δεν θα υπάρχει κανένα μέλλον για τη νέα γενιά και τις γενιές που ακολουθούν.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Στη συνέχεια παραθέτω ρεπορτάζ από την απόφαση της Κομισιόν για την κρατική ενίσχυση της Air France:
Η ΕΕ ενέκρινε την ενίσχυση της Air France με ποσό 7 δισ. ευρώ από το γαλλικό δημόσιο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε σήμερα το σχέδιο της κυβέρνησης της Γαλλίας να χορηγήσει κρατική ενίσχυση 7 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Air France, για να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει, εξαιτίας του αντίκτυπου του κορονοϊού.
«Αυτή η εγγύηση και το δάνειο μετόχου που χορηγείται από τη Γαλλία, ύψους 7 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα προσφέρουν στην Air France ρευστότητα που έχει επείγουσα ανάγκη για να αντέξει τον αντίκτυπο της πανδημίας του κορονοϊού», εξήγησε η Ευρωπαία επίτροπος Ανταγωνισμού Μαργκρέτε Βέσταγκερ, σύμφωνα με την ανακοίνωση που δημοσιοποίησε η Κομισιόν.
Οικονομική ενίσχυση σε Air France και KLM
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θεματοφύλακας του ανταγωνισμού στην ΕΕ, κατάργησε στα μέσα Μαρτίου τους κανόνες ως προς τις κρατικές ενισχύσεις ώστε να επιτρέψει στα κράτη μέλη να στηρίξουν εταιρείες που το έχουν ανάγκη.
Για την Air France, το ποσό που θα διαθέσει η γαλλική κυβέρνηση αποτελείται από τραπεζικά δάνεια ύψους 4 δισεκ. ευρώ εγγυημένα στο 90% από το κράτος και άμεσο κρατικό δανεισμό ύψους 3 δισεκ. ευρώ, με άλλοθι δεσμεύσεις για τη βελτίωση της αποδοτικότητάς της και τη μείωση των εκπομπών CO2.
Η Γαλλία εξάλλου, δήθεν «απέδειξε ότι όλες οι άλλες δυνατότητες εξασφάλισης ρευστότητας από τις αγορές είχαν ήδη εξερευνηθεί και εξαντληθεί», εξήγησε η Κομισιόν, που εκτίμησε πως «απούσης της υποστήριξης από το (γαλλικό) δημόσιο, η Air France αναμφίβολα θα αντιμετώπιζε κίνδυνο πτώχευσης εξαιτίας της ξαφνικής μείωσης της δραστηριότητάς της». Αυτό «πιθανόν θα είχε αποτέλεσμα να προκληθεί σοβαρή βλάβη στη γαλλική οικονομία», επισημαίνεται στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στο δημόσιο της Γαλλίας και της Ολλανδίας αναλογεί από το 14% του μετοχικού κεφαλαίου του ομίλου που σχημάτισαν οι Air France και η KLM το 2004.
Η ολλανδική κυβέρνηση προβλέπει από την πλευρά της να προσφέρει στήριξη ύψους δύο ως τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ στην KLM, υπό μορφή δανείων και εγγυήσεων.