Σταθάκης ένας αποφασιστικός! υπουργός.
Το ΙΓΜΕ, έχει ως γνωστό πολλά οξυμένα προβλήματα, που xρονίζουν εδώ και δεκαετίες, γιατί οι πολιτικές ηγεσίες, ειδικά μετά το 1990, κατά κανόνα δεν επέδειξαν πολιτική βούληση να σκύψουν σε αυτά και να τα αντιμετωπίσουν.
Αν και η αντίληψη, όλων των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων μετά το 90, ήταν να ξεμπερδεύουν και να απαλλαγούν από το ΙΓΜΕ, όπως αποδεικνύεται από τη σταδιακή αποδυνάμωσή του, τόσο χρηματοδοτικά όσο και σε σχέση με το ρόλο του, ωστόσο, δεν προχωρούσαν στην οριστική κατάργηση του, υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος, με δεδομένη την εκτίμηση με την οποία περιβαλλόταν το ΙΓΜΕ από τον ελληνικό λαό και τις τοπικές κοινωνίες.
Βλέπουμε όμως σήμερα, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να ξεπερνά δισταγμούς και «χωρίς περίσκεψιν χωρίς αιδώ» να προχωρά στην ουσιαστική κατάργησή του.
Η σημερινή κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, προωθεί την ουσιαστική κατάργησή του, σε μια κρίσιμη στιγμή, δυστυχώς με διασπασμένο, άρα αδύνατο συνδικάτο, κάτι που ευνοεί την κυβέρνηση στην παραπέρα προώθηση της μνημονιακής πολιτικής.
Η «πρώτη φορά κυβέρνηση Αριστεράς», με εξαίρεση την υπουργία Λαφαζάνη που επανίδρυσε το ΙΓΜΕ, τις υπόλοιπες περιόδους δεν επέδειξε καμία ευαισθησία και βούληση να αναβαθμιστεί το ΙΓΜΕ και να παίξει το ρόλο που αναφέρεται στον ιδρυτικό του νόμο.
Μόνη έγνοια και αυτό γίνεται φανερό κάθε μέρα, η παραμονή της κυβέρνησης στις καρέκλες αδιαφορώντας για το ΙΓΜΕ όπως και για κάθε άλλο αναπτυξιακό φορέα που σήμερα θεωρούνται βαρίδια για την κυβέρνηση.
Αδίστακτος ο ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΣΥΡΙΖΑ τολμά!
Ο πολίτης, ιδιαίτερα ο ψηφοφόρος που πίστεψε στις διακηρύξεις ΣΥΡΙΖΑ, διερωτάται σήμερα. «Μα είναι δυνατό ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε επίμονα παλέψει για τη σωτηρία και ανάπτυξη του ΙΓΜΕ, να προχωρά σήμερα, σε αυτά που δεν τόλμησαν κυβερνήσεις του δικομματισμού στο παρελθόν, του Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου του Σαμαρά κλπ? και να προχωρά στην καταστροφή του;
Με βάση τις δηλώσεις του αλλά και την εμπειρία από τις δράσεις του, ο Σταθάκης, σαν υπουργός είναι έτοιμος για ΟΛΑ. Υποβαθμίζει και δεν ενδιαφέρεται για το ΙΓΜΕ, δεν ενδιαφέρεται να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων για τους συνταξιούχους του ΙΓΜΕ, αν και οι δίκαιες διεκδικήσεις τους έχουν γίνει αποδεκτές από όλους τους εποπτεύοντες υπουργούς , έως χτες και έχουν κατοχυρωθεί ακόμη και με αποφάσεις του Αρείου Πάγου.
Ο υπουργός Σταθάκης, δηλώνει πως δεν θα δώσει ούτε ένα ΕΥΡΩ, σε σχέση με τις δίκαιες και κατοχυρωμένες διεκδικήσεις των συνταξιούχων, γιατί δεν το επιτρέπει η «ευαισθησία» του απέναντι στους υπόλοιπους φτωχούς Έλληνες. Ένας υπουργός «φαινόμενο», που δείχνει πολύ ευαίσθητος απέναντι στους φτωχούς αν και ο ίδιος πάμπλουτος. Με τεράστια περιουσία και καταθέσεις που ο τρόπος διαχείρισης τους, αποδεικνύουν πως πάνω από κάθε είδους ευαισθησία βρίσκεται ο προσωπικός του πλούτος.
Ο «Αριστερός υπουργός με τις ουκ ολίγες καταθέσεις. με διαχρονικές προσωπικές σχέσεις με BLACKROCK GLOBAL με MORGAN STANLEY, με την Τράπεζα Κύπρου όπου έχει κατατεθειμένα με βάση τα δημοσιεύματα τα μισά περίπου χρήματά του είναι ευαίσθητος απέναντι στους φτωχούς, αλλά όχι στους «προνομιούχους» συνταξιούχους ΙΓΜΕ.
Ο υπουργός που ενώ η κυβέρνηση, όπως λέει, παλεύει τάχα για να επιστρέψουν οι έλληνες τα λεφτά τους στην Ελλάδα, ο Σταθάκης προτιμά τις καταθέσεις στην Κύπρο.
Άθελά μου έρχεται στο μυαλό μου το «δάσκαλε που δίδασκες» και το «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές».
Αυτός είναι ο Αριστερός Υπουργός Σταθάκης που τάχα νοιάζεται για τους φτωχούς Έλληνες και που για αυτό δεν θα επιτρέψει «προνόμια» για τους εργαζόμενους και προνομιούχους συνταξιούχους του ΙΓΜΕ. Είναι λυπηρό για ένα αυτοχαρακτηριζόμενο αριστερό υπουργό, να υιοθετεί τη λογική του «κοινωνικού αυτοματισμού», αλλά το ζούμε και αυτό, όπως και τόσα άλλα που δεν έχουν καμιά σχέση με αριστερή δεοντολογία και πρακτική.
Υπουργός της αντιανάπτυξης
Αν και η ευθύνη για την ασκούμενη πολιτική είναι συλλογική, ο Σταθάκης αποδεικνύεται σήμερα σαν ο καταλληλότερος υπουργός στην κατάλληλη θέση, για να προωθήσει την φιλοσοφία και τους στόχους της Τρόικα.
Η διάλυση του ενεργειακού τομέα, η ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ και ΔΕΣΦΑ, ο ενταφιασμός του ΙΓΜΕ χρειαζόταν τον κατάλληλο υπουργό και αυτός είναι ο Γιώργος Σταθάκης. Δεν είναι τυχαίο που απομακρύνθηκε μετά τον Λαφαζάνη και ο Σκουρλέτης προκειμένου να διευκολυνθούν οι αλλαγές στον ενεργειακό τομέα και στο ΙΓΜΕ. Σήμερα, η Τρόικα και η ελληνική άρχουσα τάξη έχουν ανάγκη από ένα πολιτικό προσωπικό αδίστακτο στην εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, των όσων απαιτεί η Τρόϊκα και οι εγχώριοι υπηρέτες και ο Σταθάκης είναι ο πλέον κατάλληλος.
Ο Γ. Σταθάκης ο οποίος πέρασε και από το υπουργείο ανάπτυξης, θα ήταν ενδιαφέρον να ενημερώσει για το έργο του στο υπουργείο αυτό. Τι έχει να επιδείξει στον τομέα της ανάπτυξης; Μήπως το μοίρασμα κάποιων κονδυλίων ΕΣΠΑ μπορεί να καταγραφεί σαν Ανάπτυξη; Τι έχει πράξει ο ίδιος για την ανάπτυξη και αξιοποίηση του ΙΓΜΕ;
Αυτό που βλέπουμε, μετά από 2,5 χρόνια από την ανάληψη της διακυβέρνησης, είναι, πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός υπουργός ΥΠΕΝ, δεν υλοποιούν τίποτα από το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που είχε επεξεργαστεί ως τον Δεκέμβριο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ με τα τμήματα του και την επιτελική παρακολούθηση από την επιτροπή προγράμματος Δραγασάκη.
Σήμερα, ο Σταθάκης και συνολικά η κυβέρνηση έχει ενσωματώσει στη δράση του, πλήρως τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία, πως, δεν υπάρχει λόγος, μία κυβέρνηση να διαμορφώνει και να υλοποιεί κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο, αφού η αγορά, οι ξένοι επενδυτές θα φροντίσουν για τον στόχο αυτό, για την ανάπτυξη του τόπου
Η διεξαγωγή αυτή την περίοδο, περιφερειακών συνεδρίων για την ανάπτυξη, είναι καθαρά επικοινωνιακή, για να πετάξει η κυβέρνηση την μπάλα στην εξέδρα, είναι στάχτη στα μάτια των καλοπροαίρετων πολιτών. Αν ήθελε πράγματι η κυβέρνηση να προωθήσει την ανάπτυξη, θα μπορούσε να ξεκινήσει παρουσιάζοντας σαν βάση συζήτησης τις προαναφερόμενες προγραμματικές επεξεργασίες του Δεκεμβρίου 2014 και όχι να πετά αυτές τις επεξεργασίες στα σκουπίδια, να τις κλείνει στο συρτάρι. Βλέπουμε λοιπόν από την κυβέρνηση, ίδια τακτική όπως και από τις άλλες δυνάμεις του παλαιοκομματισμού. Επικοινωνιακή διαχείριση και κοροϊδία του κόσμου
Επίκαιρα καθήκοντα.
Οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ, όπως γενικότερα οι εργαζόμενοι της χώρας, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από αυτή την κυβέρνηση και την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική . Ιδιαίτερα από τον σημερινό υπουργό που εκφράζει την πλήρη παράδοση στην Τρόϊκα και τα συμφέροντα ξένου και εγχώριου κεφαλαίου. Οι πρόσφατες μάλιστα εξελίξεις στο ΙΓΜΕ και το συνδικάτο όπου το πάνω χέρι πήραν από ότι λέγεται τα «καλά παιδιά», συνιστούν μια οπισθοχώρηση που τραυματίζει την ενότητα του συνδικάτου, δυσχεραίνει την ενωτική αγωνιστική αντιμετώπιση του κατήφορου της κυβέρνησης.
Όποιος έχει αυταπάτες για καλύτερη αντιμετώπιση από τον τωρινό υπουργό των θεμάτων ΙΓΜΕ, είναι βαθιά νυχτωμένος. Μάλλον δεν έχει συνειδητοποιήσει πως κάθε μέρα που περνάει, η κυβέρνηση γίνεται πιο αντιδραστική και αντεργατική.
Αυτό λοιπόν που συνιστά κατά τη γνώμη μου πρώτιστο καθήκον σήμερα, είναι οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ με το συνδικάτο τους να μην υποστείλουν την σημαία του αγώνα και να αντιμετωπίζουν τον γενικότερο κατήφορο της κυβέρνησης με ενότητα και αγωνιστική στάση.
Με την μικρή γενικά αποδοχή που έχει ο Σταθάκης στο Κόμμα του, αλλά και την επιπόλαια διοίκηση που έχει ασκήσει, θα μπορούσε να τεθεί σαν αίτημα η παραίτηση Σταθάκη. Όμως αυτό δεν έχει νόημα, γιατί η ηγετική ομάδα στο Μαξίμου, θα μπορούσε να βάλει στη θέση του κάποιον ίδιο ή και χειρότερο. Αυτό δείχνει η εμπειρία των τελευταίων χρόνων.
Άρα το συνδικάτο δεν πρέπει να παρεκκλίνει από τον αγωνιστικό ταξικό δρόμο αλλά να τον συνεχίσει, όπως και μέχρι σήμερα, σε συμμαχία με επαγγελματικούς και επιστημονικούς φορείς , επιμελητήρια, προοδευτικούς δασκάλους, φοιτητές.
Ο αγώνας της εργατική τάξης στη χώρα μας, το ίδιο και των εργαζόμενων στο ΙΓΜΕ, είναι μαραθώνιος και η νίκη θα έρθει μόνο αν οι εργαζόμενοι δεν κουραστούν, αν δεν το βάλουν κάτω εξ αιτίας των δυσκολιών. Οι προοδευτικοί πολίτες, όσοι κατανοούν πως οι μνημονιακές δυνάμεις και τα μνημονιακά προγράμματα φέρουν την καταστροφή, είναι με το μέρος των εργαζομένων και της ανάπτυξης του ΙΓΜΕ, κόντρα στην καταστροφική πορεία που ακολουθεί σήμερα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Η Κυβέρνηση αυτή είναι αποφασισμένη και συνεχίζει για να τελειώσει την βρώμικη δουλειά των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, εναντίον κάθε δικαιώματος των εργαζομένων. Ότι δεν κατάφεραν ή δεν τόλμησαν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 και δώθε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ότι κερδήθηκε, κερδήθηκε από τους πολύμορφους Αγώνες των εργαζομένων του ΙΓΜΕ . Αυτοί έφεραν αποτέλεσμα, για αυτό και σήμερα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν την καταστροφή του ΙΓΜΕ.
Η ρύθμιση που δόθηκε πρόσφατα από Σταθάκη για ένα χρόνο φραγμό στις όποιες διεκδικήσεις εργαζομένων και συνταξιούχων, δεν πρέπει να εξαπατήσει κανένα εργαζόμενο, κανένα συνταξιούχο του ΙΓΜΕ.
Η απόφαση του υπουργού είναι δεδομένη και δηλωμένη Καμία ρύθμιση για τους συνταξιούχους αναβολή του θέματος του ασφαλιστηρίου συμβολαίου στον αιώνα τον άπαντα.
Ο υπουργός Σταθάκης, ασφαλώς όπως και μέχρι σήμερα δεν πρόκειται να έρθει σε διαμάχες και ρήξεις με την Τρόικα για εξασφάλιση πόρων για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων συνταξιούχων και εργαζομένων ΙΓΜΕ. Δεν υλοποιεί γιατί δεν έχει καμένα αναπτυξιακό σχέδιο για το ΙΓΜΕ. Θα συνεχίσει όπως κάνει και ως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ το δρόμο της υποταγής στην Τρόϊκα και της αντιπαράθεσης με τους εργαζόμενους
Απαιτείται λοιπόν αγώνας συνεχής, μήπως μπορέσει να περισωθεί κάτι για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, το ίδιο το ΙΓΜΕ. Βαστάτε γερά;
