Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο έντονα προβάλλει ένα ερώτημα, σε παλιούς και νέους ψηφοφόρους. Κατά πόσο η ψήφος τους μπορεί να «πιάσει τόπο» αντί να πάει «χαμένη» ή να βρεθούν στην κατηγορία των… «κοψοχέρηδων» μετά τις εκλογές.!! Ασφαλώς η ψήφος μπορεί να λειτουργήσει ως «τιμωρός», ως «ασπίδα αποτροπής» αντιλαϊκών μέτρων, αλλά να «ανοίξει δρόμους» σε ελπιδοφόρες προοπτικές.!
Το «ταξικό πρόσημο»
Είτε «χαμένη», είτε «χρήσιμη» η ψήφος δεν είναι πολιτικά ουδέτερη.! «Ωφέλιμη» για έναν τραπεζίτη, είναι αυτή που ανοίγει δρόμο στην αφαίρεση α’ κατοικίας από λαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το στεγαστικό δάνειο. Για έναν εργαζόμενο, ένα νέο ή ένα συνταξιούχο, «ωφέλιμη» ψήφος είναι εκείνη που υπερασπίζεται το δικαίωμα για πλήρη απασχόληση, άμεση επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 €, καταβολή 13ης και 14ης σύνταξης, κά. Αντίθετα «χαμένη» είναι, όταν εργαζόμενος ψηφίζει δυνάμεις και κόμματα που δεσμεύονται να εφαρμόσουν πολιτικές «Λιτότητας και Επιτροπείας», ενώ η ίδια ψήφος θεωρείται ιδιαίτερα «ωφέλιμη» στους δανειστές, ισχυρά επιχειρηματικά συμφέρονται και ολιγαρχία.!
Ένα «ψευτοδίλημμα» που …θολώνει τα νερά
Στη λογική της «χρήσιμης» και «χαμένης» ψήφου, δομείται το γνωστό «ψευτοδίλημμα» που ….θολώσει τα νερά. Η επιλογή λένε, βρίσκεται μεταξύ «δεξιών/ακροδεξιών» – «προοδευτικών δυνάμεων» και διάφορες παραλλαγές («δεξιά – αντιδεξιά», «πρόοδος – συντήρηση», «Τσίπρας – Μητσοτάκης») που προβάλλουν τα δύο μεγάλα κόμματα για εκβιασμό ψηφοφόρων. Ιδιαίτερα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, πλασάρεται η θεωρία του «μικρότερου κακού». (Πχ. «ο Τσίπρας έκανε ότι μπορούσε, αλλά με Μητσοτάκη θα είναι χειρότερα»).! Το ίδιο «σχήμα» χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από ΠΑΣΟΚ, για εκβιασμό ψηφοφόρων της Αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση το «ψευτοδίλημμα» στις διάφορες εκδοχές, έχει δοκιμαστεί και αποδείχτηκε δυσμενές για τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά πολύ ωφέλιμο για τα κυρίαρχα συμφέροντα.!
Ωστόσο προβάλλει ένα κρίσιμο ερώτημα. Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ; Είναι ίδια κόμματα; Ασφαλώς όχι.! Σε επίπεδα διακηρύξεων έχουν πολλές διαφορές και σε ορισμένα θέματα σημαντικές. Αλλά σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα οικονομικής πολιτικής, ακολουθούν τις ίδιες «συντεταγμένες», διότι έχουν αποδεχτεί και δεσμευτεί στην εφαρμογή του νέου άτυπου Μνημονίου ως 2022 με ορίζοντα το 2060 (!), στο όνομα της εξασφάλισης «πρωτογενών πλεονασμάτων» 3,5% του ΑΕΠ, και 2,2% σε βάθος δεκαετιών. Δηλαδή έχουν δεσμευτεί για συνέχιση της πολιτικής «Λιτότητας και Επιτροπείας», ανεξάρτητα από τις όποιες …«καλές» προθέσεις Τσίπρα ή Μητσοτάκη. Ειδικότερα έχουν δεσμευτεί για συνέχιση κατασχέσεων λαϊκών κατοικιών, ξεπουλήματος ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας, μείωση φορολογίας εταιρικών κερδών και μερισμάτων, νέα κίνητρα και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, διατήρηση ελαστικών μορφών απασχόλησης, μνημονιακού καθεστώτος ΣΣΕ, συρρίκνωση δημόσιας χρηματοδότησης σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, Αυτοδιοίκηση, εφαρμογή κεφαλαιοποιητικού μοντέλου κοινωνικής ασφάλισης, συνέχιση αποδιάρθρωση περιβαλλοντικής νομοθεσίας, διατήρηση ειδικών δυνάμεων καταστολής, κατασκευή δικογραφιών ενάντια σε κινητοποιήσεις από Τμήμα Προστασίας του Κράτους, κά. Αυτό είναι το κοινό στοιχείο – οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές – που απορρέουν από το καθεστώς «Λιτότητας και Επιτροπείας» στο όνομα της «πάση θυσία» παραμονής στην Ευρωζώνη.!
Παλιά και νέα «αναχώματα» διαιωνίζουν το παλιό
Στις εκλογές δεν κατέρχονται μόνο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και σειρά από μικρότερα κόμματα, ευρέως φάσματος, από ακροδεξιά ως ακροαριστερά. Ψήφο σε δυνάμεις που έχουν παρόμοιους πολιτικούς προσανατολισμούς, παρά τις μικροδιαφορές στα δύο μεγάλα κόμματα (πχ. ΚΙΝΑΛ), είναι στην ουσία «εφεδρείες» των κυρίαρχων πολιτικών. Αντίθετα κόμματα που εμφανίζονται με αντιμνημονιακή ρητορική, χρειάζεται προσεκτική «ανάγνωση» εξαγγελιών και πρακτικών, γιατί καταλήγουν «αναχώματα». Πχ το ΜέΡΑ’25 του Γ.Βαρουφάκη, ένα «κακέκτυπο» του ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση, προβάλλει ως «νέος φορέας» που «σχίζει την τρίχα», που «κάνει μαγκιές», αλλά δεν …παραβιάζει τις αποφάσεις του Eurogroup (!), ενώ η Ζ.Κωνσταντοπούλου με την «Πλεύση Ελευθερίας», αρμενίζει …μόνο μπροστά …ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, στη γραμμή Μακρόν.!!
Ωστόσο υπάρχουν και δυνάμεις που αντιστέκονται με συνέπεια και σταθερότητα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και με τις προγραμματικές τους θέσεις ανοίγουν δρόμους με ελπιδοφόρες προοπτικές. Η «Λαϊκή Ενότητα» (ΛΑΕ), είναι μια τέτοια δύναμη. Την τελευταία τετραετία, εκτός από το «ηθικό πλεονέκτημα» (καταψήφιση Γ’ Μνημονίου, παραίτηση από αξιώματα και κυβερνητικούς θώκους), έδωσε δείγματα αγωνιστικής συνέπειας και υπεράσπισης ζωτικών συμφερόντων του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Παρ’ ότι στις ευρωεκλογές κατέγραψε σημαντικές απώλειες, δεν το βάζει κάτω.! Με άξονα το «μεταβατικό πρόγραμμα φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση», απευθύνεται στους εργαζόμενους, τη νεολαία και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και ζητά τη στήριξη τους. Μια ψήφος πραγματικά ωφέλιμη για κάθε εργαζόμενο και άνθρωπο του μόχθου, αληθινή πολιτική επένδυση για ένα καλύτερο μέλλον.
(*) Ο Β2-Δυτικός Τομέας περιλαμβάνει: Περιστέρι, Αγ.Βαρβάρα, Αιγάλεω, Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Ίλιον, Αγ.Ανάργυροι-Καματερό
*Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ Οικονομικών,
υποψήφιος Βουλευτής «Λαϊκής Ενότητας» στη Δυτική Αθήνα
(Δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 2/7/2019)
