Χωρίς αντίπαλο βαδίζει ο Ερντογάν στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί σε λιγότερο από ένα μήνα για να επικυρώσει την αλλαγή του συντάγματος από κοινοβουλευτική σε προεδρική δημοκρατία.
Στην πράξη ωστόσο η ψήφος της 16ης Απριλίου αν κάτι θα επισφραγίσει θα είναι την μετατροπή της Τουρκίας σε μοντέρνο σουλτανάτο, που θα οικοδομηθεί γύρω από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος με βάσει τους σχεδιασμούς το ετοιμάζεται να κυβερνήσει μέχρι το 2029! Δεν είναι υπερβολή: Δύο πενταετείς θητείες προβλέπεται η μέγιστη παραμονή στην εξουσία του προέδρου, σύμφωνα με το νέο σύνταγμα, και οι αλλαγές θα ξεκινήσουν να εφαρμόζονται από το 2019… Προσθέτοντας και τη θητεία του από το 2003, που μπορεί να διακριθεί σε δύο τμήματα με το πρώτο μέρος όπου ασκούσε καθήκοντα πρωθυπουργού να διαρκεί ως το 2014 και τα τρία τελευταία χρόνια ως πρόεδρος, θα φτάσει «αισίως» τα 23 χρόνια… Κανείς δε, δεν αποκλείει τότε να διεκδικήσει ξανά τη θέση του πρωθυπουργού, απ’ όπου ξεκίνησε…
Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης, η συγκέντρωση υπερεξουσιών στα χέρια του Ερντογάν συνοδεύεται με ένα πρωτοφανές για τα τελευταία χρόνια κυνήγι μαγισσών που στο στόχαστρό του δεν έχει μόνο τμήματα του αστικού και δυτικοτραφούς κατεστημένου αλλά εξ ίσου επίμονα την Αριστερά και τους Κούρδους αγωνιστές. Στους 46.875 υπολογίζονται οι συλληφθέντες από την ημέρα του πραξικοπήματος που αποτέλεσε μάννα εξ ουρανού για την «αλλαγή καθεστώτος» που μπορεί να ετοιμαζόταν από καιρό αλλά αποτελεί τομή για την Τουρκία, καθώς στο πλαίσιο του νέου συντάγματος καταργείται ο πρωθυπουργός κι όλη η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια του προέδρου. Κι όλα αυτά στο όνομα της σταθερότητας και της εξάλειψης των τριβών που υποτίθεται ότι επιφέρει η διάκριση των εξουσιών. Επί του παρόντος συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, απαγορεύσεις διαδηλώσεων και απεργιών αποτελούν καθημερινότητα για την Τουρκία κι ο πήχης της κρατικής τρομοκρατίας ανεβαίνει διαρκώς εναντίον των αμάχων στα κουρδικά εδάφη.
Ωστόσο, η επίδειξη δύναμης του ισλαμιστή ηγέτη του Κόμματος Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη δεν μπορεί να κρύψει την επισφαλή θέση στην οποία πολύ σύντομα θα οδηγηθεί κι επισήμως. Συγκεκριμένα, όταν θα πρέπει να κεφαλαιοποιηθούν τα γεωπολιτικά κέρδη που έχουν ήδη εξασφαλίσει οι Κούρδοι της Συρίας πολεμώντας επί χρόνια εναντίον των φονταμενταλιστών του Ισλαμικού Κράτους. Οποιαδήποτε προβολή για το μέλλον της Τουρκίας δεν μπορεί παρ να ξεκινάει από την παραδοχή ότι η Άγκυρα πολύ σύντομα θα κληθεί να περάσει από το ταμείο για να πληρώσει την πολιτική ανοησία του Ερντογάν να στηρίξει τους μισθοφόρους του ISIS, αποδεχόμενη ένα δεύτερο κουρδικό κρατικό μόρφωμα στα νότια σύνορά της.
Επομένως, η εκ προοιμίου θωράκιση της θέσης του και η καταστολή εναντίον του κεμαλισμού (που ενίοτε ενδύεται τα άμφια του κατεστημένου κι ενίοτε του παρακράτους), της Αριστεράς και των κούρδων μαχητών έχει και αμυντικό χαρακτήρα καθώς θα επιδιώξει να περιορίσει τους αναπότρεπτους κλυδωνισμούς.
*Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πριν στις 19 Μαρτίου 2017
