Είναι λίγο κωμικό και αρκετά προκλητικό να ακούμε την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά στελέχη να λένε ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων στρατιωτικών υπήρξε μεγάλη επιτυχία τους.
Σοβαρότητα δεν υπήρξε ποτέ σε αυτήν την μεταλλαγμένη μνημονιακή κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε πολύ περισσότερο να υπάρξει και στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπου τα περιθώρια πολιτικής προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης μοιάζουν ανοήτως ως προφανή.
Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε σχετικά με τους δυο αξιωματικούς ήταν να προσκυνά τις ΗΠΑ και να προβαίνει σε τυπικές διπλωματικές διαμαρτυρίες, πράγματα για τα οποία δεν ίδρωνε το αυτί του Ερντογάν.
Οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί είναι έξω από τις φυλακές της Αδριανούπολης, γιατί ο Ερντογάν επιμένει να αντιστέκεται στα οικονομικά μέτρα, τα οποία επέβαλλαν οι ΗΠΑ σε βάρος της Τουρκίας.
Αυτή η αντίσταση του Ερντογάν απέναντι στις ΗΠΑ απαιτούσε να κάνει αυτήν την θετική κίνηση με τους Έλληνες στρατιωτικούς. Ο Ερντογάν, απελευθερώνοντας τους δυο Έλληνες, επιχειρεί να μετριάσει την εικόνα του δεσποτικού Ανατολίτη που κρατά άδικα στην φυλακή ξένους, για να αποσπά ανταλλάγματα.
Ο Ερντογάν, απελευθερώνοντας του δυο Έλληνες, θέλει να καταδείξει πως όταν δεν υπάρχουν κατηγορίες, η απελευθέρωση είναι η λογική συνέπεια, ενώ αντιθέτως όταν η υπόνοιες κατηγοριών είναι ”βάσιμες”, όπως η ενδεχόμενη ανάμειξη του πάστορα Μπράνσον στο τουρκικό πραξικόπημα, τότε η κράτηση είναι δικαιολογημένη.
Αρκετοί, ακόμα και στην κυβέρνηση, βιάζονται να βγάλουν γενικότερα θετικά συμπεράσματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από την απελευθέρωση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών.
Νομίζω ότι εξηγήσαμε ότι η θετική κίνηση του Ερντογάν δεν έχει σχέση με τις ελληνοτουρκικές εξελίξεις. Μακάρι η Τουρκία του Ερντογάν να επιχειρήσει θετική στροφή στο ελληνοτουρκικό πεδίο με τον πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.
Προς το παρόν, όμως, δεν υπάρχει μια τέτοια ένδειξη, παρ’ ό,τι αυτό είναι μια σφοδρή επιθυμία της Ελλάδας.
Αυτό, όμως, που είναι βέβαιον, πως μπορεί να φέρει ως μήνυμα για τη χώρα μας η κίνηση του Ερντογάν, είναι κάτι το διαφορετικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Πολλοί θεωρούσαν βέβαιη την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας μετά τα οικονομικά σε βάρος της μέτρα των ΗΠΑ και βέβαιη, σχεδόν, την προσφυγή στο ΔΝΤ.
Μέχρι στιγμής, οι Κασσάνδρες δεν επιβεβαιώνονται.
Το ΔΝΤ δηλώνει ότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια προσφυγής σε αυτό της Τουρκίας, ενώ η τουρκική λίρα, ιδιαίτερα μετά την απελευθέρωση των δυο, κερδίζει σταθερά έδαφος.
Βεβαίως, οι προβλέψεις για το μέλλον της Τουρκίας είναι ακόμα παρακινδυνευμένες.
Πάντως, οι ΗΠΑ δεν φαίνεται ότι μπορούν σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει ραγδαία να επιβάλλουν τόσο εύκολα την θέληση τους.
Ο σύγχρονος κόσμος έχει γίνει αρκετά πολυπολικός και με πολλαπλές αντιθέσεις, ώστε και μικρότερες χώρες να μπορούν πιο εύκολα από το παρελθόν να ασκήσουν ανεξάρτητες πολιτικές σύμφωνα με τα συμφέροντα τους.
Η Ελλάδα, πολύ περισσότερο από κάθε Τουρκία, μπορεί να εφαρμόσει σήμερα μια νέα πραγματικά ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και πολιτική διεθνών οικονομικών σχέσεων.
Και το μπορεί, πολύ περισσότερο, διότι η απάντηση της Ελλάδας στις ΗΠΑ και τον ευρωατλαντισμό δεν θα είναι ένα αυταρχικό καθεστώς με περιφερειακές επεκτατικές φιλοδοξίες, όπως αυτό του Ερντογάν, αλλά θα είναι μια νέα νέα δημοκρατική προοδευτική ανεξάρτητη αντιϊμπεριαλιστική πορεία ειρήνης, φιλίας, ισότιμης συνεργασίας και αλληλεγγύης με όλες τις χώρες και τους λαούς της περιοχής μας.
Μια τέτοια ελληνική πορεία με όραμα την ελευθερία, την δημοκρατία, την δικαιοσύνη και την αντιϊμπεριαλιστική συνεργασία στην περιοχή μας, με ασφαλή και εγγυημένα σύνορα, θα είναι ανίκητη.
Ο Ανατολικός