Με αποφυλακίσεις βουλευτών του VMRO στα Σκόπια, με (χοντρές) εξαγορές συνειδήσεωνκαι με άγρια παρέμβαση του αμερικανικού παράγοντα, εξασφάλισε ο κ. Ζάεφ την οριακή υπερψήφιση όσων κελεύει η συμφωνία των Πρεσπών. Σαθρά θεμέλια, σάπια. Υπονομευμένα, για να στηθεί πάνω τους και να σταθεί οποιοδήποτε οικοδόμημα. Το ίδιο σαθρά (και σαχλά) τα πράγματα περί το «Μακεδονικό» και στην Αθήνα. Υπό προθεσμία η κυβέρνηση και υπό κηδεμονία ο Τσίπρας – «θα αποχωρήσουμε όταν έρθει η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή», δηλώνει ο κ. Καμμένος. «Πλειοψηφία και χωρίς τον Καμμένο» δηλώνει ο Τζανακόπουλος, φωτογραφίζοντας έτσι έναν κοινοβουλευτισμό της ελεεινής μορφής – επιπέδου Σκοπίων.
Όσον πιο πολύ μιλάει για ισχυρή (!) Ευρωπαϊκή Ελλάδα ο Τσίπρας, τόσο πιο Βαλκανική γίνεται η χώρα.
Τα όσα συνέβησαν κατά την τελετή παράδοσης (από τους Αμερικανούς) – παραλαβής (από τους Αμερικανούς) του υπουργείου Εξωτερικών, πιστοποιούν το ελεεινό επίπεδο στο οποίο έχει εκπέσει η λειτουργία του πολιτεύματος, το πολιτικό σύστημα και η κυρίαρχη ιδεολογία.
Τσίπρας προς Κοτζιά: σε τιμώ και σε απολύω. Έκανες θαυμάσια δουλειά, πάγαινε τώρα παρά ‘κει να παίξεις με τα κουβαδάκια σου. Ευχαριστώ και άντε να φασκελωθείς.
Κοτζιάς προς Τσίπρα: Υπήρξα υπέροχος, σε ευχαριστώ, ω Εταιρεία για την ευκαιρία. Φεύγω και πίσω μου θα τα κάνετε συντρίμμια. Αλέξη, αν χρειασθείς visa, σφύρα μου.
Κοτζιάς προς όλους ημάς: Πιστόλια (μπιστόλια – τι χαριτωμένο!) με φάγανε λάχανο, θα τους δείξω εγώ, συκοφάντες, δολοφόνοι χαρακτήρων, βαδίζω και παραμιλώ για αυτήν τη συμφορά μου.
Καμμένος προς τον ωκύποδα (ταχύ) Τέρενς Κουϊκ: Πηλιογούση και παλιοχουρχούρα – να δεις τι σου ‘χω φυλαγμένα – πιάσε τους φακέλους, γραμματικέ, φέρε γούνες και ράμματα, έχω για όλους, κι όταν λέω όλους, εννοώ όλους.
Πίσω από τις λέξεις, αυτές είναι οι λέξεις τους. Βαλκανικές βλαχοσυμπεθεριές – τώρα που βρήκαν νεκροθάφτες οι Αμερικανοί, θα θάψουν τα Βαλκάνια με τόσες βάσεις του θανάτου όσοι ήταν κάποτε οι Μυρμιδόνες.
Με μαγκιές όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια πέριξ των Οθωνών, αναγνωρίζοντας έτσι τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο των Οθομανών, δεν γίνεται απλώς η εκ του προχείρου επίδειξη ναρκισσισμού του κ. Κοτζιά, αλλά δηλώνεται η Αμερικανική Επικυριαρχία (διαιτητική ή επιθετική, αναλόγως) και νομιμοποιείται η τουρκική επιθετικότητα.
Ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα; Πιθανόν ο Κυριάκος. Αλλά ώσπου να ‘ρθει η ώρα του, οι ΗΠΑ τον δένουν τον γάιδαρό τους (εμάς). Σε μια γεωστρατηγική που αναβαθμίζει τα Βαλκάνια σε Σιδηρούν Παραπέτασμα έναντι κι εναντίον της Ρωσίας, καθ’ ην στιγμή ο Τράμπ σκέφτεται να αποχωρήσει ακόμη και από τη Συμφωνία Ελέγχου των Πυρηνικών Όπλων.
Στον πλανήτη βρυχώνται υποχθόνιες δυνάμεις, και στην Αθήνα άδεται η ωδή της παρλαπίπας (για να συγκαλύπτεται η βοή των επερχομένων) – για τα οποία επερχόμενα η συνενοχή και η ενοχή της κυβέρνησης Τσίπρα, υπερβαίνει επί τα χείρω τη συνήθη δυσπραγία του πολιτικού συστήματος καθώς αυτό πορεύεται αενάως από την υποτέλεια προς την υποδούλωση…
*Πηγή: topontiki.gr
