Πρώτον: Κατασκευασμένες ειδήσεις, τρόμου και μαζικής κατάθλιψης
Παντού τα ΜΜΕ παίζουν φανταστικές ουρές στα διόδια, ενώ όπως διαβάζω οι μετακινήσεις αυτό το Σαββατοκύριακο, είναι 30%-40%, λιγότερες από το προηγούμενο. Η χρήση καρτών αντί για μετρητά και οι λιγότεροι υπάλληλοι, είναι η αιτία, που κάποια στιγμή δημιουργήθηκε μια εικόνα, με έξι-επτά αυτοκίνητα σε κάθε μπάρα, που παίζουν όλη μέρα τα βόθρο-κάναλα. Συνεχώς ενοχοποιούν τους «αντικοινωνικούς» αυτούς δηλαδή που πάνε μια βόλτα και δημιουργούν «συνωστισμό», λες και η βόλτα δημιουργεί το πρόβλημα. Το σχέδιο είναι, να μεταφέρουν τον φόβο και την ενοχή στο πληθυσμό. Μόλις κλατάρει το σύστημα υγείας –που θα κλατάρει- θα φταίνε οι «αντικοινωνικοί», για όσο δεν κλατάρει, τα εύγε στην κυβέρνηση…..
Στην πραγματικότητα το κράτος μέσω των ΜΜΕ, μεταφέρει ενοχή και πανικό στον λαό, ενώ παριστάνει ότι παίρνει «σπουδαία» μέτρα…..
Δεύτερον: Το παραμύθι,… να αντέξει το σύστημα υγείας….
Όπως μου έλεγε χτες ,ένας φίλος μου γιατρός, ποιο σύστημα υγείας; Το Ελληνικό ή το Γερμανικό; γιατί η διαφορά αντοχής τους είναι 1:5. Όντως στην Γερμανία οι κλίνες ΜΕΘ είναι 30 ανά 100.000 κατοίκους και στην Ελλάδα μόλις 6… Παρεμπιπτόντως στην Ιταλία είναι 12.
Τρίτον: Τα μέτρα εντυπώσεων και ελέγχου του πληθυσμού και τα περί προσπάθειας «βελτίωσης» της κλίσης της καμπύλης των κρουσμάτων
Ας δεχτούμε, ότι κάποια μέτρα έχουν αποτέλεσμα στην μείωση της διάδοσης της ασθένειας, όπως το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των χώρων μαζικών συναθροίσεων, όμως τα μέτρα και οι συστάσεις απαγόρευσης της κυκλοφορίας και της βόλτας, η απαγόρευση δημόσιας συνάθροισης άνω των δέκα ατόμων (Πόσο αλήθεια θα γελάνε ακόμη και τα κόκκαλα του Παπαδόπουλου με την «Δημοκρατία» μας), το κλείσιμο του Υμηττού και των δημόσιων πάρκων,(έκλεισε ακόμη και ο χώρος των Λιπασμάτων δίπλα στο λιμάνι του Πειραιά!!!), δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, όταν μάλιστα, σουπερ μάρκετ και άλλοι χώροι εργασίας μένουν αναγκαστικά (και δεν γίνεται αλλιώς) ανοικτά. Είναι μέτρα εντυπώσεων και επιβολής ελέγχου, ένα «νέο δόγμα του σοκ» πάνω στον πληθυσμό, που κύριος σκοπός του είναι η ενοχοποίηση και αδρανοποίηση του πληθυσμού και η αθώωση του κράτους. Ενός κράτους, που από την άλλη καλεί γιατρούς που νοσούν, σε μια εβδομάδα στην υπηρεσία, ενώ είναι γνωστό ότι ένα κομμάτι ανθρώπων έχει παράθυρο μετάδοσης αυτού του ιού και πάνω από τις 14 ημέρες. Έτσι ενώ πουλάνε «τσαμπουκάδες» στην τηλεόραση απέναντι στους αόρατους «αντικοινωνικούς», είναι το ίδιο το κράτος που μετατρέπει τα νοσοκομεία σε κέντρα διάδοσης της ασθένειας με αυτό τον τρόπο, γιατί απλούστατα δεν έχει και δεν θέλει να προσλάβει το απαιτούμενο υγειονομικό προσωπικό.
Όμως ακόμη και τα μέτρα που ίσως καθυστερούν την διάδοση του ιού και θα «βελτιώσουν» την καμπύλη φέρνοντάς την σε «ευθεία» ποιο είναι το πραγματικό τους νόημα; Όταν χαλαρώσουν, πάλι ο ιός δεν θα καλπάσει; Η θα τα έχουμε μόνιμα; Έξαλλου αυτό το ανεύθυνο και εγκληματικό κράτος, που έχει αναχθεί στον μεγαλύτερο δημόσιο κατήγορο του «αντικοινωνικού» πολίτη, δεν έχει την δυνατότητα, (επειδή δεν τα προμηθεύτηκε) να κάνει τα δεκάδες χιλιάδες τέστ που απαιτούνται, για να καταλάβει την αποτελεσματικότητα των όποιων μέτρων και την εξέλιξη της επιδημίας. Σε νοσοκομείο νησιού 20.000 κατοίκων, έστειλε σήμερα, αυτό το κράτος των ψευτομαχαλόμαγκων της τηλεόρασης, 12 τεστ!!!! Ενώ δίνουν οδηγίες και για οικονομία στα νοσοκομεία, για τις μάσκες που δεν εξασφάλισαν!!!
Άλλωστε κανείς δεν αμφισβητεί, ότι για να δαμαστεί η επιδημία, πρέπει να αποκτήσει αντισώματα, το 60% του πληθυσμού. Καθώς το εμβόλιο και ιδίως η μαζική χρήση του είναι μακρινή και όχι βέβαιη υπόθεση, κανείς δεν καταλαβαίνει και δεν μας εξηγούν ποια είναι μεσοχρόνια, η στρατηγική της γενικευμένης καραντίνας. Πέρα από την οικονομική καταστροφή, τι επιδιώκεται; Δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι υπάρχουν ασθένειες όπως το AIDS, η ηπατίτιδα C κ.α. που δεν έχει βρεθεί ποτέ εμβόλιο.
Εν ολίγοις οι καραντίνες όταν εφαρμόστηκαν επί μαύρης πανώλης, όταν έκλειναν ένα πλοίο για 40 ημέρες, είχαν αποτέλεσμα γιατί απέκλειαν ένα συγκεκριμένο χώρο. Εδώ όμως, έχουμε να κάνουμε με το σύνολο του χώρου, και έτσι οι καραντίνες, απλώς και ίσως, αναβάλλουν λίγο το πρόβλημα. Τα δε κατασταλτικά μέτρα, όπως η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων πάνω από δέκα άτομα, η απαγόρευση κυκλοφορίας και οι συστάσεις του τύπου «μείνε μόνος σου στο υπόγειο» και όχι με «παρέα στον ήλιο», έχουν ως μοναδικό σκοπό όπως είπαμε την ενοχοποίηση των «αντικοινωνικών» πολιτών και την αθώωση του πραγματικού εχθρού της κοινωνίας, του ελληνικού κράτους.
Τέταρτον: Κανένα μέτρο για ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες δεν πάρθηκε, εδώ, που είναι το κράτος;
Γνωρίζουμε όλοι ότι η ασθένεια απειλεί τις μεγάλες ηλικίες. Όμως όχι μόνο οι ηλικιωμένοι αφέθηκαν να κοινωνούν και να εκκλησιάζονται, αλλά κανένα μέτρο δεν πάρθηκε για αυτούς.
Θα έπρεπε τουλάχιστον μέσω των δήμων να τροφοδοτούνται ώστε να μην αναγκάζονται να πηγαίνουν στα σούπερ μάρκετ. Όσοι ζουν με τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα έπρεπε να τους βρεθεί κατάλυμα, ώστε να μην έρχονται σε επαφή με αυτούς που μπορούν να μεταφέρουν την ασθένεια. Η κυβέρνηση έκλεισε όλα τα ξενοδοχεία. Θα μπορούσε να επιτάξει τον απαραίτητο αριθμό και να δημιουργούσε συνθήκες καραντίνας με την απαραίτητη βοήθεια και ιατρική επίβλεψη μόνο για τους άνω των 70 και για τις ευπαθείς ομάδες. Μια οργανωμένη κοινωνία, θα περιφρουρούσε τις ευπαθείς ομάδες. Το εγκληματικό ελληνικό κράτος όμως ξέρει μόνο να παριστάνει τον εισαγγελέα και μάλιστα με το ευχολόγιο παπά της ενορίας. Τι γίνεται αλήθεια με την πρόληψη στους αστέγους, στους φυλακισμένους, στα ψυχιατρεία, στους πρόσφυγες και στους μετανάστες; (βάλτε και τις δεκάδες χιλιάδες που δουλεύουν και ζουν σε άθλιες συνθήκες, στα χωράφια της ελληνικής υπαίθρου) αναρωτηθείτε λοιπόν, και βγάλτε συμπέρασμα, περί της επιτυχίας των «μέτρων» . Που είναι αλήθεια και τι πράττει το περισπούδαστο «κράτος», ο αυτεπάγγελτος εισαγγελέας του «αντικοινωνικού πολίτη»;
Πέμπτον: Οι τραγικές επιπτώσεις πολιτικής της καραντίνας και η απαγόρευση της απεργίας
Πέρα ότι έχουν καταποντιστεί όλα τα ατομικά δικαιώματα, συνεχώς συρρικνώνονται τα εργατικά. Η εργασία την Κυριακή επιβλήθηκε και στα μικρά καταστήματα λιανικού εμπορίου. Μεγάλη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ που αρνήθηκε να εργαστεί την Κυριακή απειλήθηκε με εξοντωτικά πρόστιμα. Οι εργαζόμενοι εκεί ρίχνονται ουσιαστικά στον Καιάδα. Ουσιαστικά η απεργία απαγορεύτηκε. Στην σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το Σάββατο και στο άρθρο 12 προβλέπεται η «αναστολή απαγόρευσης πολιτικής επιστράτευσης και κάθε μορφής επίταξης κατά τη διάρκεια της απεργίας.» Η τεράστια ύφεση που έρχεται ολοκληρώνει την καταστροφή των μνημονίων. Η λαϊκή πλειοψηφία βρίσκεται μπροστά στην φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια. Η οικονομική κατάρρευση καταστρέφει τους πιο αδύναμους. Ο κοινωνικός δαρβινισμός θριαμβεύει. Κάθε μία μέρα παραπάνω καραντίνας σημαίνει εκατόμβες ανέργων.
Σε αυτές τις συνθήκες, ποιες θα είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις στον πληθυσμό, με βάση το δόγμα του «γενικευμένου εγκλεισμού»; Στα σπίτια που λείπει το μεροκάματο ποια θα είναι η ψυχολογία των παιδιών; αλλά και στα σπίτια που υπάρχει ψωμί, πως θα κρατηθούν τα παιδιά, δύο και τρείς μήνες και ποιος ξέρει πόσο, στην απομόνωση; Πόση περισσότερη κατάθλιψη; νευρώσεις, σχιζοφρένεια, αυτοκτονίες, ενδοοικογενειακή βία θα αναπτυχθεί; Οι αυτοκτονίες κατά τα πρώτα χρόνια των μνημονίων ήταν πολλές χιλιάδες. Μετά βέβαια έπαψαν να τις ανακοινώνουν. Αυτοί δεν ήταν άνθρωποι; γιατί δεν μας έλεγαν κάθε μέρα στις ειδήσεις πόσοι έφευγαν από απελπισία κάθε ημέρα; Απλούστατα, γιατί αυτοί οι αριθμοί αμέσως ενοχοποιούσαν το κράτος και αποκάλυπταν έτσι την πραγματικότητα και τους υπεύθυνους.
Αλλά και όλη αυτή η κατάσταση του στρες, της οικονομκής ανασφάλειας, και του εγκλεισμού, τι σημαίνει για το ανοσοποιητικό σύστημα; Πόσο πιο ευάλωτοι είμαστε; Και κύρια τα παιδιά και οι έφηβοι, που αντικειμενικά δεν κινδυνεύουν, δεν εκτίθενται στον ιό, και έτσι δεν αποκτούν την ανοσία αγέλης που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από αυτή την υγειονομική κρίση, που εξελίσσεται σε τεράστια οικονομική πτώση και κοινωνική αποτελμάτωση, που θα κάνει την Μεγάλη Ύφεση να μοιάζει με συνάχι, ιδίως στην Ελλάδα που υπό καθεστώς παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και αποικιοκρατίας, και κυβερνήσεων Τσολάκογλου, βρίσκεται μακράν στην χειρότερη θέση, από όλο τον Νότο αυτής της ευρω-φυλακής.
Έκτον: Η μόνη φωνή λογικής, όπως και με το BREXIT, ήταν πάλι ο Μπόρις Τζόνσον. Η μόνη ρεαλιστική λύση είναι προς αυτή την κατεύθυνση
Ξεσάλωσαν οι μόνιμοι οσφυοκάμπτες της οποιαδήποτε κυβέρνησης, οι δημοσιογράφοι των μεγάλων καναλιών της τηλεόρασης, αυτοί οι έμμισθοι μισθοφόροι της άθλιας Γκαιμπελικής-κρατικής προπαγάνδας, εναντίον του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πρωθυπουργός που επιτέλους υλοποίησε την δημοκρατική βούληση του λαού του, για ΒΡΕΧΙΤ, και λοιδορήθηκε από τους ίδιους δημοσιογράφους για αυτό, τώρα αυτά τα ανθρωπάρια, τον ξαναλοιδόρησαν γιατί μίλησε με λογική, και είπε την πικρή αλήθεια στον Βρετανικό Λαό, για το πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η επιδημία και η ανάλογη κρίση. Έχουμε μια επιδημία, αυτή δεν γίνεται να μην έχει θύματα. Όποιος πιστεύει στην παντοδυναμία της ιατρικής και φαρμακευτικής τεχνολογίας, τότε ας πιστέψει και ότι είμαστε και μπροστά στην ανακάλυψη του φίλτρου της αθανασίας. Όπως έχουν όμως τα πράγματα, η μόνη λύση είναι να περιφρουρηθούν οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες, και οι άλλοι που δεν κινδυνεύουν, να αφεθούν στην κανονική τους ζωή. Έτσι μόνο, θα αποφύγουμε την απόλυτη κοινωνική και οικονομική καταστροφή, την υποτίμηση της ελευθερίας, των δικαιωμάτων και της εργασίας. Και έτσι μόνο τα θύματα των ευπαθών ομάδων και των ηλικιωμένων θα ελαχιστοποιηθούν, μόνο αν αυτά και με ιδιαίτερο τρόπο προστατευτούν (όπως περιγράψαμε και παραπάνω) μόνο αν για αυτά και μόνο υπάρξει «καραντίνα», και συγχρόνως ο χρόνος της επιδημίας μειωθεί στο ελάχιστο, αφού εκτεθεί σε αυτήν ο υπόλοιπος πληθυσμός που δεν κινδυνεύει.
Έβδομον: Ο Χειρισμός της κατάστασης θα φέρει μαύρες μέρες, και την Ελλάδα σε μέρες νέας κατοχής, τα πάντα είναι όμως πιθανά.
Ένα είναι σίγουρο, ότι το ελληνικό κράτος, ούτε είναι σε θέση, ούτε μπορεί να οργανώσει την οποιαδήποτε άμυνα, ούτε μπορεί να σκεφτεί με απλή λογική. Το μόνο που κυριαρχεί, είναι το πώς θα παραστήσουμε και θα «πουλήσουμε» ότι «κάναμε ότι μπορούσαμε», αλλά οι αντικοινωνικοί, ανυπάκουοι και ανεύθυνοι πολίτες έφεραν την καταστροφή. Το πώς θα παίξουμε καθυστέρηση για να κερδίσουμε πολιτικές εντυπώσεις, ή τουλάχιστον να μην μας πάρουν με τις πέτρες, είναι αυτό που κυριαρχεί. Το κράτος ούτε μπορεί, ούτε θέλει, να πάρει ειδικά μέτρα για τους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες. Ούτε καν, μπορεί να προβλέψει και να ελέγξει την επιδημία, αφού στερείται μέσων. Το αποτέλεσμα θα είναι, και θύματα και κυρίως μια μεγάλη κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Το αν η οικονομική και κοινωνική τραγωδία, μπορεί να είναι το παράθυρο μιας αλλαγής συνειδήσεων, για να ξεφορτωθεί ο λαός αυτή την άθλια και παρασιτική, πολιτική και οικονομική ημιελίτ που λεηλατεί και καταστρέφει την χώρα, ή αν αυτοί θα ρημάξουν τελείως το λαό μέσα και από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που ήδη κτίζουν, είναι το ερώτημα.
